به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، ما در عصر هکرها زندگی می‌کنیم. چه دزدی اطلاعات کارت بانکی از سایت‌های بزرگ در میان باشد، چه انتشار اطلاعات شخصی افراد از سایت دولت آمریکا یا لو دادن ایمیل‌ها و مبالغ حقوق افراد معروف و اطلاعات فیلم‌های منتشرنشده‌ی سونی، کلاه سیاه‌ها آن بیرون منتظر نشسته‌اند تا به هر سیستم قابل نفوذی رخنه کنند. هر سیستمی یک هدف احتمالی است و پهبادها هم از این قاعده مستثنا نیستند.
هکرها بدافزاری تولید کرده‌اند که می‌تواند به سیستم کوادکوپترهای کوچک نفوذ کند، همان پهبادهایی که ممکن است در پارک اطراف خانه‌تان دیده باشید و همان‌هایی که ممکن است برای رساندن خریدهای آمازون از آن‌ها استفاده شود. همچنین هکرها راهی پیدا کرده‌اند تا پهبادهای قدرتمندتری که ارتش از آن‌ها استفاده می‌کند را هم به پایین بکشند.
بدافزارهای Maldrone نوعی از بدافزارها هستند که پهبادها را هدف گرفته‌اند و برای نفوذ به این دستگاه‌ها از طریق اینترنت طراحی شده‌اند. اگر از زاویه‌ی دیگری به این اتفاق نگاه کنیم متوجه می‌شویم که در هر صورت پهبادها نیز کامپیوترهایی پرنده هستند و بدین ترتیب با هدف هک کردن سیستم، همان روش‌هایی که روی کامپیوترها و لپ‌تاپ‌ها جواب می‌دهد روی این وسایل نیز کار می‌کند. هک پهبادها می‌تواند باعث شود که هکر به اطلاعاتی که روی این دستگاه‌ها ذخیره شده است دستیابی پیدا کند یا حتی کنترل فیزیکی این دستگاه‌ها را بر عهده بگیرد.
برای مثال SkyJack مانند یک پهباد معمولی به نظر می‌رسد، اما طراحی شده تا پهبادهای دیگر را شکار کند، به آن‌ها نفوذ کند و کنترل آن‌ها را به دست بگیرد. به عبارت دیگر می‌توان از این پهبادها برای تشکیل ارتشی از پهبادهای زامبی استفاده کرد. «سمی کامکار»، هکری که از دست‌های پشت پرده‌ی بدفزار مهاجم به MySpace بود، کرمی که در سال ۲۰۰۵ این وب‌سایت را مورد هجوم قرار داد، اطلاعات فنی مورد نیاز برای ساخت SkyJack را به صورت عمومی منتشر کرده است و به این ترتیب تمام اطلاعاتی که برای ساخت نسخه‌ّهای مشابه این پهباد مورد نیاز هکرها است را در اختیارشان قرار داده است. این پهباد با نرم‌افزاری کار می‌کند که به آن اجازه می‌دهد پهبادهای موجود در منطقه‌ای خاص را پیدا کند و با ضعیف کردن ارتباط اینترنتی پهباد طعمه با کنترل‌کننده‌ی اصلی آن بتواند آن را کنترل کند.
از طرف دیگر هکرهای پهبادهای نظامی به نظر می‌رسد این کار را به سردرگم کردن این پهبادها انجام می‌دهند. برای مثال مقام‌های ایرانی می‌گویند که توانسته‌اند پهباد نیروی هوایی ارتش آمریکا در مرز ایران و افغانستان را در سال ۲۰۱۱ با دستکاری سیستم GPS آن به پایین بکشند. به نظر می‌رسد که در این مورد هکرها ابتدا با قطع راه‌های ارتباطی پهباد مورد نظر با کنترل‌کننده آن مانع ارسال و دریافت اطلاعات توسط این پهباد شده‌اند و سپس با قطع اتصال GPS این پهباد توانایی آن در مسیریابی را از بین برده‌اند.
در حالی که با قطع تمام ارتباطات، این پهباد به حالت خلبان خودکار وارد شده بود، در فقدان سیگنال‌ّهای GPS استاندارد به دنبال فرکانس‌های رمزگذاری نشده‌ی GPS گشته است. بدین ترتیب هکرها با ارسال مختصات جعلی برای این پهباد و جعل مختصات پایگاه این پهباد در افغانستان پهباد را به این باور رسانده‌اند که در مکان پایگاه خود قرار گرفته است و می‌تواند فرود بیاید که در عوض این پهباد در ایران فرود آمد.
این جعل مختصات باعث به وجود آمدن نوعی مسابقه‌ی تسلیحاتی شده است، که در آن سازندگان پهبادهای نظامی تلاش می‌کنند جلوی این گونه هک‌ها را بگیرند و پهبادهای خود را در برابر این نوع حمله‌ها مقاوم‌تر از قبل کنند. بین تمام اقداماتی که انجام شده، یکی از پیشنهادها تغییر مکان دریافت‌کننده‌ی GPS پهباد است تا نشانه‌گیری آن برای هکرها سخت‌تر شود.
ارتش آمریکا در حال حاضر درحال همکاری با بویینگ است تا به کمک هم بتوانند پهبادی «غیر قابل نفوذ» تولید کنند که بتواند ارتباطات خود را از دید مهاجمین احتمالی مخفی نگاه دارد. کامپیوتر این پهباد با زبان برنامه‌نویسی جدیدی کار می‌کند که به گفته‌ی سازندگان آن نقاط ضعف کمتری برای نفوذ دارد. یا حداقل فعلاً که این طور است.
منبع: وب سایت برسام
انتهای پیام/