به گزارش
حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ متن این حدیث از کتاب مصباح المجتهد منتشر می‌شود.
«مَنْ فَطَّرَ مُؤْمِناً فِی لَیْلَتِهِ فَکَأَنَّمَا فَطَّرَ فِئَاماً وَ
فِئَاماً یَعُدُّهَا بِیَدِهِ عَشَرَةً فَنَهَضَ نَاهِضٌ فَقَالَ یَا
أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَا الْفِئَامُ قَالَ مِائَةُ أَلْفِ نَبِیٍّ وَ
صِدِّیقٍ وَ شَهِیدٍ فَکَیْفَ بِمَنْ تَکَفَّلَ عَدَداً مِنَ
الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَات ِ وَ أَنَا ضَمِینُهُ عَلَى اللَّهِ
تَعَالَى الْأَمَانَ مِنَ الْکُفْرِ وَ الْفَقرِ»
حضرت امیرالمؤمنین(ع) فرمود:
هر کس مؤمنى را در غروب روز غدیر افطار دهد، مثل این است که یک میلیون پیامبر و صدّیق و شهید را افطار داده است. حالا اگر یک نفر، چند نفر از مومنین و مومنات را افطاری دهد دیگر چند میلیون می‌شود؟ و من از سوى خداى متعال، ضامنم که از کفر و فقر، در امان باشد.
(مصباح المتهجد، ج2، ص758)
انتهای پیام/