سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

هایکو یک ویروس نیست؛ از آن نترسید لطفا!

در نگارش شعر هایکو سیری نزولی را شاهد هستیم و بسیاری از ادب دوستان هیچ آگاهی نسبت به این گونه شعری ندارند.

فرشته پناهی مولف و مترجم هایکو و سن ریو در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص وضعیت شعر هایکو در کشور گفت: متاسفانه در رابطه با هایکو تا حدود زیادی سیری نزولی را شاهد هستیم و هنوز هم بسیاری از ادب دوستان نمی دانند، هایکو چیست و درباره آن آگاهی ندارند. خاطرم هست که اولین جشنواره اینترنتی هایکو و سن ریو را با بودجه خودم و حضور شخصیت های آگاه به این ژانر یعنی سیروس نوذری، قدرت الله ذاکری، مسیح طالبیان و کاوه گوهرین در مقام داور برگزار نمودم که بنا به دلایلی این جشنواره بیشتر از دو سال دوام نیاورد اما فکر می کنم دیگر ناظر صرف بودن بس است و کم کم وقت آن رسیده تا در گوشه دنجی از کشور کارگاه هایکو و سن ریو و هایکونویسی را راه اندازی کنم؛ چرا که هایکو یک ویروس نیست و نباید از آن ترسید!

وی افزود: نکته تامل برانگیز دیگر این است که چرا ورژن جدید هایکو و سن ریو سرایان از سیروس نوذری و فرشته پناهی به عینه و بی کم و کاست گرته‌برداری می کنند و بی هیچ تغییر مسیری زبان فرشته پناهی در سن ریو و سیروس نوذری در هایکو را کپی می نمایند؟ در واقع باید بگویم خواندن آثار ما بس است. لطفا کتاب ها را بسته و زبانی برای خود بیابید و این ممکن نشود، مگر اینکه ماه ها و سال ها هیچ کتاب کاغذی یا اینترنتی از ما و هیچ هایکوسرایی از بلاد دیگر خوانده نشود.

پناهی یادآور شد: دوستان بسیاری نمی دانند که مدتهاست دیگر هایکوی کلاسیک هفده هجایی؛ کوتاه ترین شعر جهان نیست بلکه گونه‌ای شعر در کشور پرتغال که تک هجایی است، کوتاه ترین شعر دنیا محسوب می شود.

وی در رابطه با ویژگی های شعر هایکو تصریح کرد: در نگارش این نوع شعر اجازه نداریم مستقیما از جنگ یا صلح بنویسیم. همچنین در هایکو تخیل، تشبیه، استعاره و اندرز بازی های زبانی و پرداخت های مجرد جایی ندارند. در کل در نگارش هایکو لازم است زبان کودکانه باشد و در سرایش هایکوی فارسی اشاره به فرهنگ ایرانی یا خرده فرهنگ ایرانی اثر را فراموش نشدنی تر می کند.

این نویسنده در پایان خاطرنشان کرد: به دوستان سراینده و نویسنده پیشنهاد می کنم، از یک جایی به بعد کتاب نخوانند. چند هفته، چند ماه یا چند سال و بی آنکه بی هوا مرعوب و مرید نویسنده ای دیگر با زبانی دیگر شده باشند، اجازه دهند زبان نوشتاریشان به شکل غریزی بر آن ها حاکم شود. در واقع گاهی از نخواندن کتاب و روزنامه نباید ترسید، زیرا این فعل کمک شایانی به «شما» برای «شما شدن» می کند.


انتهای پیام/

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.