جواد جهاندیده بیولوژیست حیات وحش در گفتگو با خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص گونه موش پلنگ یا زرده بر اظهار داشت: این گونه در سال 1996 در رده حفاظتی "کمترین نگرانی" قرار گرفت؛ اما در ده سال اخیر به دلیل کاهش 30 درصدی جمعيتش، در رده حفاظتی "آسیب پذیر "قرار گرفته است.
وی بیان داشت: زرده بر از گونه های کمیاب و بومی ایرانی است، اما وضعیت فعلی آن چندان روشن نیست.
بیولوژیست حیات وحش تصریح کرد: نابودی زيستگاه ها از طریق کشاورزی و از بین بردن طعمه ها با سموم "جونده کش" مهمترین دلایل در خطر قرار گرفتن این جانور است.
جهاندیده بیان داشت: گونه زرده بر از خانواده راسوها و سمور ها بوده و نقش مهمی در کنترل آفات خزنده و جونده دارد.
وی ادامه داد: بنابراین حذف یا کمرنگ شدن این گونه، نقش طبیعی آن را به عنوان دشمن بیولوژیکی جوندگان و خزندگان محیط، دچار اختلال می کند.
بیولوژیست حیات وحش گفت: زرده بر 29 الی 30 سانتی متر طول دارد که با احتساب دمش گاهی به 60 سانتی متر هم می رسد.
جهاندیده افزود: این گونه وزنی بین 300 تا 700 گرم دارد و بیشتر در صبح و غروب نسبت به شکار طعمه های روز گرد مانند جرجیل، سنجاب، پرندگان و طعمه های شب گرد همانند حشرات و سایر جوندگان اقدام می کند.
وی تصریح کرد: زرده بر در زبان محلی ها به موش پلنگ شهرت دارد که در زمان ترس، موهای خود را سیخ کرده و دندان هايش را با صدای خر خر نشان می دهد.
بیولوژیست حیات وحش ادامه داد: همچنین این گونه دمش را به سمت پشتش حلقه کرده و در این شرایط به لحاظ وجود خالهای روی بدنش، شباهت زیادی به پلنگ پیدا می کند.
بیولوژیست حیات وحش بیان داشت: طول عمر در اسارت این گونه 9 سال بوده و بینایی ضعیف و بویایی بسیار قوی دارد.
جهاندیده گفت: پراکنش جهانی گونه زرده بر در اروپا و آسیا بوده و معمولاً در مناطق استپی، بيابانی و اراضی باز به شکل انفرادی زندگي مي کند.
انتهای پیام/