به گزارش خبرنگار
دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نیروی دریایی سلطنتی انگلیس در حال اعزام یک ناوشکن برای کمک به مبارزه با داعش است. با این حال نگرانی‌هایی مبنی بر اینکه سیستم موتور پیشرفته این کشتی جنگی احتمالا در آب‌های گرم خلیج‌فارس از کار بیفتد، وجود دارد .
به نوشته روزنامه ایندیپندنت، ناوشکن یک میلیارد پوندی اچ ام اس درینگ (HMS Daring) که از کلاس TYPE 45 است موظف به حفاظت از ناوهای هواپیمابر آمریکایی در جریان حملات هوایی علیه مواضع تروریست‌های داعش خواهد بود. مایکل فالون، وزیر دفاع انگلیس گفت که استقرار تمام سه شاخه نیروهای مسلح در سراسر جهان تفاوتی واقعی ایجاد می‌کند.
ناوشکن درینگ وظایف یک ناوشکن دیگر انگلیس موسوم به اچ ام اس دیفندر (HMS Defender) را بر عهده می‌گیرد که پس از عملیات 9 ماهه به شهر بندری پورتسموث در جنوب انگلیس بازگشت.
علاوه بر ایفای نقش دفاعی در خلیج‌فارس، انتظار می‌رود ناوشکن درینگ عملیات‌های شناسایی انجام داده و به مقرهای ائتلاف برای حملات هوایی علیه داعش گزارش می‌دهد. اچ ام اس درینگ با 190 خدمه، سابقا هم مشکلات فنی داشته است. این ناوشکن ساخت شرکت "سیستم‌های بی ای ای" سال 2010 در وسط اقیانوس اطلس و دوباره سال 20152 در بحرین از کار افتاد. پس از آن نیروی دریایی سلطنتی انگلیس اذعان کرد که این دسته از ناوشکن‌ها که موتورهای توربین گازی دارند، مستعد خراب شدن در آب‌های گرم هستند.
وبگاه شبکه خبری سی ان ان نوشت: کشتی‌های جنگی انگلیس که 1.4 میلیارد دلار قیمت دارند به خاطر گرمای آب‌های خلیج فارس قدرت خود را از دست داده و نمی‌توانند از پس گرمای منطقه برآیند و دچار نقص فنی شده‌اند. بنابر گزارش‌ها ،6 ناو شکن نمونه «45 » انگلیس به خاطر گرمای بالای هوا، با قطعی برق مواجه شده و این موجب شده تا خدمه کشتی در تاریکی کامل به سر ببرند. به نوشته سی ان ان این نقصان موجب سرگرفتن مباحث و انتقادهایی نسبت به کارایی این ناوها از یک سو و توجیه سازندگان آن شده است.
در همین زمینه یک سخنگوی وزارت دفاع انگلیس در گفت‌‌وگو با سی. ان .ان گفت ضمن رد ضمنی این مسئله گفت: «ناو شکن نوع 45 برای عملیات در تمامی جهان از محیط های نیمه قطبی تا مناطق بسیار گرم طراحی شده و به طور موثر قادر به انجام عملیات در خلیج و اقیانوس اطلس جنوبی در تمام سال است.
ناو شکن نمونه 45انگلیس، گرانقیمت‌ترین جنگ افزار دریایی انگلیس به حساب می‌آید.
ناوشکنهای Type 45 بریتانیا
TYPE45 ناوشکن ویرانگری است که به کلاس Daring معروف است. این کلاس از ناو شکن به پیشرفته‌ترین موشک‌های ضدهوایی و راداری ساخت بشر مجهز هستند. این ناو از یک سامانه دفاع هوایی به نام PAAMS استفاده می‌کند که پروژه‌ای بود که با کمک چند کشور طراحی و ساخته شد و نهایتا بریتانیا 6 سامانه از آن را را برای استفاده در ناوهای خود سفارش داد که به نام‌های افعی دریا در این کشور معروف هستند. شایان ذکر است استفاده یکپارچه از این سامانه تا سال 2009 به تعویق افتاد که به دلیل آماده نبودن موشک‌های پدافندی استر بود. هدف از ساخت این ناو توان ویژه برای درگیری با اهداف هوایی عنوان شده است.
پروژه طراحی و ساخت 6 نمونه از این کشتی به شرکت انگلیسی BAE System Marine محول گردید. این کمپانی برای اینکه ناوها با سرعت بیشتری آماده تحویل شوند؛ از روش تولید بلوک‌های مختلف در چند کارگاه مجزا استفاده می‌کرد، بلوک‌ها پس از ساخت به کارخانه اصلی منتقل و به هم متصل می‌شدند و همین امر باعث می‌شد که ساخت هر ناو حداکثر 2 سال طول بکشد. ساخت و ساز نهایی و ادغام سیستم‌ها در کارخانه کشتی‌سازی Scotstoun واقع در رودخانه Clyde گلاسکو انجام شد. کمپانی BAE برای ساخت بدنه هر ناو تقریبا 3000 کیلو فولاد به کار برد.
ناوشکن تایپ 45 قرار بود جایگزین تایپ 42 شود که در جنگ فالکلند عملکرد خوبی به نمایش گذاشته بود و آخرین نمونه از این ناو در سال 2013 از خدمت در نیروی دریایی سلطنتی کنار گذاشته شد. با ورود ناوهای هواپیمابر به نیروی دریایی سلطنتی این کشور به این فکر افتاد که باید ناوشکن قدرتمندی داشته باشد که از این کشتی پرهزینه و گران‌قیمت محافظت کند. به همین دلیل ساخت این ناو را شروع کرد. این ناو طوری طراحی شده بود که بتواند 5 برابر از نمونه قبلی خود یعنی تایپ 42 کارآمدتر باشد.
مشخصات
طول کشتی: ۱۵۲٫۴ متر
پهنای بدنه: ۲۱٫۲ متر
ارتفاع ستون: ۷٫۴ متر
بارگیری استاندارد: ۸٬۰۰۰ تن
نوع موتور: ۲ شفت یکپارچه
پیشران الکتریکی: (IEP)
تعداد خدمه: ۱۹۰ نفر
برد عملیاتی: ۱۳٬۰۰۰ کیلومتر در سرعت (۳۳Km/h)
سرعت: ۵۴Km/h
2 توربین گازی رولز رویس
2 دیزل ژنراتور Wärtsilä 12V200 هر کدام ۲ مگاوات
2 موتور الکتریکی Converteam هر کدام ۲۰ مگاوات
بریتانیا به دنبال بدست آوردن یک کلاس از ناو جدید بود که بتواند دفاع هوایی مخربی داشته باشد؛ به همین دلیل این طرح با هفت کشور عضو ناتو با عنوان پروژه NFR-90 آغاز شد، ولی به دلیل اینکه هر کشور الزامات خاص خود را در این طرح دنبال می‌کرد این پروژه منحل شد. البته انگلیسی‌ها سعی کردند تا با فرانسه و ایتالیا در معاهده ساخت ناوشکن همکاری کنند که نتیجه‌بخش نبود. (انگلستان از معاهده خارج شد و فرانسه و ایتالیا به همکاری خود ادامه دادند.) نتیجه تلاش‌های بریتانیا ساخت ناوشکنی با استفاده از تکنولوژی بومی بود که کلاس Daring یا Type 45 نام گرفت.
با بروز مشکلات فراوانی که طی پروژه رخ داده بود، سرانجام اولین سازه از خانواده دیرینگ در سال 2006 در رودخانه کلاید به آب انداخته شد و سپس طی تکمیل تست‌های مختلف در سال 2010 به نیروی دریایی سلطنتی ملحق شد، این ناو برای اولین ماموریت خود عازم خلیج فارس شد و پس از مدت کوتاهی منطقه را ترک کرد.
ناوشکن TYPE45 دارای ابعادی به طول 152.4 متر و عرض 21.2 متر و آب خور 7.4 متر و تعداد خدمه 190 نفر می‌باشد. چثه این ناو از نمونه قبلی خود یعنی TYPE42 که در سال 1798 ساخته شده بود بزرگ‌تر بود. وزن TYPE45تقریبا 8500 تن است که در مقایسه با TYPE42 که وزن آن 5200 تن بود سنگین‌تر است. ناوشکن تایپ 45 اولین ناوشکنی است که دارای استاندارد شرکت لوید انگلستان می‌باشد،این استاندارد شامل افزایش ایمنی از جان و اموال پرسنل و عدم تخریب محیط زیست می‌باشد. یکی از ویژگی‌های برجسته این ناو میزان پنهان‌کاری از دید رادارهای دشمن است که سعی شده با شکل‌های شکسته و دیوارهای صاف و چینش منظم تسلیحات بر روی عرشه این ویژگی ایجاد شود. این کشتی جنگی اولین محصول بریتانیا است که این ویژگی را دارد.
طراحی این ناو تا حدی شبیه به نمونه فرانسوی Lafayette می‌باشد. میزان بازتاب راداری این ناو در هیچ کجا اعلام نشده است، ولی بعضی از کارشناسان میزان آن را در حد یک کشتی کوچک تفریحی می‌دانند. ناو تایپ 45 برای خدمه خود نیز ابتکارات زیادی به خرج داده است. به عنوان مثال در این ناو امکانات تفریحی مانند باشگاه بدنسازی، استفاده از اتاق‌های شش نفره با امکانات مخصوص که مرد و زن بتوانند در کنار یکدیگر خدمت کرده و حریم شخصی افراد هم حفظ شود.
این ناو دارای دو موتور توربین گازی WR-21 ساخت شرکت رولز رویس با توان تولیدی 27000 اسب بخار است و یکی از دیگر از تفاوت‌های تایپ 45 و 42 این است که در تایپ 45 موتور نیروی ایجاد می‌کند که بلافاصله به برق تبدیل شده و چیزی که شفت (پروانه) را می‌چرخاند یک موتور 20 مگا واتی است. این نوع موتورها معمولا در شناورهای نظامی با توناژ نسبتا پایین و سرعت بالا استفاده می‌شود و همین امر باعث چالاکی زیاد این ناو شده است.
حال باید دید که آیا به راستی این ناوشکن برای جنگ با داعش قدم به میدان مبارزه گذاشته است یا داستان پرتاب محموله‌های هوایی کمک به داعش در استان‌های صلاح‌الدین و الانبار تکرار می‌شود؛ اما این بار در آب‌ها...
گزارش از حمیدرضا قربانی
انتهای پیام/