به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، گندم این کالای استراتژیک که قوت غالب مردم ایران و بسیاری از مردم جهان است، همواره نقش مهمی را در بازیهای سیاسی جهان ایفا می کند. قدرتهای جهانی برای حفظ قیمت و مالکیت تولید خود از هیچ تلاشی حتی ریختن مازاد گندم خود دردریاها و اقیانوس ها نیز دریغ نمی کنند. آمارها نشان می دهد در زمانی که بسیاری از مردم جهان از گرسنگی در حال مرگ هستند، تنها ایالت متحده امریکا برای حفظ بازار کشاورزان خود هزاران تن از این محصول پرمصرف را در اقیانوس ها می ریزد.
در روند پیوستن به تجارت جهانی نیز یکی از عمده مشکلات پیش روی کشورهای در حال توسعه تولید محصولاتی همچون گندم بوده که خودکفایی در این عرصه می تواند چارچوب تولید داخلی کشورها را محکم ترکند.
ایران به عنوان هفتمین مصرف کننده گندم در جهان و سرانه مصرف 190 کیلو به ازای هر نفر در سال، همواره نیازمند بهبود تولید این محصول بوده است.
کشور ما نیز در پی این تجارب ارزنده سالهاست در برنامه های مختلف توسعه یکی از اهداف مهم خود را بر خودکفایی قطعی در تولید گندم بنا گذاشته است.
اما این مهم با نوسانات بازار و مشکلات پیش رو، همواره در حال تهدید است.
رهبر معظم انقلاب نیز بارها بر مسئله اقتصاد مقاومتی تاکید داشتندو پایه آن را بر کشاورزی بنا نهاده اند.
کشور ما سالانه به تولید بیش از 10 میلیون تن گندم برای حفظ خودکفایی خود نیاز دارد. که امسال با خرید بیش از 11 میلیون تن رکورد خرید گندم زده شده است. اما در این میان با تعلل در پرداخت مطالبات کشاورزان خستگی به تن این زحمتکشان عرصه تولید خواهد ماند. کم لطفی ها، بی برنامگی ها و گاه کمی کج اندیشی ها باعث می شود کشاورزی که برنامه تولیدی خود را بنا بر واریز پول گندم می گذارد به تدریج رغبت خود را از دست داده و در نتیجه قدم های دولت در راستای خودکفایی دچار لرزش شود.
با نرخ تضمینی گندم، به بیش از 13 هزار میلیارد تومان برای پرداخت مطالبات کشاورزان نیاز است، البته وضعیت اقتصادی دولت درسالهای جدید نسبت به گذشته افت داشته است اما تهیه قوت غالب مردم از وظایف اصلی دولت است که به گفته دولت کارشکنی سازمان مدیریت و عدم تامین 80 درصد منابع خرید گندم و بد عهدی بانکهای خصوصی باعث عدم پرداخت مطالبات کشاورزان می شود. بنا به گفته مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران، علی رغم فشارهای وارده از طرف بانک مرکزی باز هم بانک ها حاضر به پرداخت سهم خود در وجه خرید تضمینی گندم نیستند پس مابه التفاوت این مدت خواب پول کشاورزان را چه کسی پرداخت خواهد کرد؟
خرید تضمینی گندم قدم بزرگی است که کشاورزان را به کشت و تولید هرچه بیشتر گندم ترغیب کرده و باعث رشد سرعت مکانیزه کردن کشاورزی و بالا بردن راندمان تولید می شود.
اقدامات دولت در ارایه بذرهای اصلاح شده، تسهیلات خرید، دستگاهای کاشت و داشت و برداشت و غیره در چند سال اخیر تاثیر خوبی بر تولید گندم داشته است، اما همچنان سنگهایی بر راه خودکفایی تولید این محصول استراتژیک وپر اهمیت وجود دارد.
پرداخت پول گندم آن هم با تاخیر چندماهه با توجه به وضعیت معیشت مردم، نزدیک شدن فصل جدید کشت، و سود رو به رشد تسهیلات بانکی، جرایم و دیرکردها وهزینه های جاری زندگی کشاورزان، وضعیت مبهمی را برای تولید سال آینده گندم رقم می زند، اگر با همین روندی که دولت دست گرفته پیش برویم از فصل کشت پاییزه گندم در بسیاری از شهرها عقب می مانیم و این تغییر برنامه کشت بر راندمان تولید و وضعیت خودکفایی سال آینده تاثیر خواهد گذاشت.
کشاورزی که هنوزمطالبات کاشت و داشت و برداشت سال قبل خود را دریافت نکرده است چگونه برای کشت سال جدید آماده شود؟ آیا دیرکرد پرداخت پول گندم برتولید سال آینده موثر نخواهد بود.
اقدامات دولت در کوتاه کردن دست دلالان، با راه اندازی مراکزخرید تضمینی گندم به صورت شبانه روزی چیزی نیست که از نظر دور بماند اما ازآن طرف دولت بدهکاری نیست که مردم بتوانند جز به خودش جای دیگری شاکی شوند واین بی مهری و بد قولی هاست که اطمینان کشاورزان راسلب و پای دلالان را به بازار گندم باز می کند.
آیا وقتی وزیر کشاورزی می گوید " اگر همین گندم را وارد می کردیم برای دولت هزینه کمتری داشت" آیا به این فکر می کند که اگر این گندم را از بازارهای جهانی خریده بود چقدر مهلت پرداخت داشت؟
این جواب مناسبی برای قشر زحمتکش کشاورز نیست.
ما در سالهای گذشته واردات چند میلیون تنی گندم داشتیم که علاوه بر خروج ارزاز کشور، باعث ایجاد فشار و مطالبات خارجی می شد آیا شایسته نیست که حق الزحمه مردمی که اینگونه بار از دوش دولت برمی دارند سریعتر و صادقانه تر پرداخت شود؟
بهترنیست هنوزعرق جبین کارگر خشک نشده، بهای دسترنجشان پرداخت شود.
انتهای پیام//ن.ا