جعفر بای پژوهشگر و آسیب شناس در گفتگو با خبرنگار
گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار داشت: در مقوله جامعه شناسی پژوهشگران حوزه اجتماعی زندان را به مثابه یک جامعه کوچک می پندارند و چنانچه آسیب های اجتماعی را در زندان مورد مطالعه قرار دهند نتیجه آن با نتایج به دست آمده از مطالعه همان آسیب در جامعه تا حدود زیادی یکسان است.
وی افزود: به طور مثال پدیده شوم و تلخ اعتیاد، اگر در زندان توسط محققان اجتماعی مورد بررسی قرار بگیرد، فقر به عنوان یکی از عوامل اصلی گرایش به آن بوده و چنانچه همان پژوهش در کنهه جامعه انجام شود، فقر و غنا نقش مشابهی در بروز اعتیاد ایفا می کنند.
بای گفت: علت این امر آن است که جامعه آماری درون زندان مرکب از افرادی است که توسط پلیس دستگیر شده و کنترل می شوند به همین علت توان پنهان سازی جرم در ابعاد گسترده وجود ندارد بنابراین بررسی روند جرم و عوامل و پیامدهای آن به آسانی صورت می گیرد.
این آسیب شناس با بیان اینکه ثروت می تواند در تلقی جرم و مجرم شدن افراد تقش مهمی ایفا کند، گفت: بررسی ها نشان می دهد محکومیت گروهی که به لحاظ مالی قدرت پوشانندگی دارند، کم تر است و حتی در صورت محکومیت به طور یکسان مورد مجازات قرار نمی گیرند.
وی ادامه داد: همان طور که فقر در پدید آمدن و رواج اعتیاد و معضلات اجتماعی نقش ایفا می کند، ثروت در نبود آن ها و پنهان سازی موثر است، چه بسا ثروتمندانی که دچار اعتیاد هستند اما نمود ظاهری یکسانی با افراد فقیر ندارند.
بای در پایان گفت: فقر را با وجود قدرتمندی آن به تنهایی نمی توان عامل تمام آسیب ها و معضلات اجتماعی شمرد، اما عوامل مهم دیگری مانند اخلاق مداری و گرایشات مذهبی در جهت دهی به افراد نقش حائز اهمیتی را ایفا می کنند.
انتهای پیام/