مصطفی علیپور، شاعر در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به آنکه مخاطبان در عدم تمایل شاعران به سرایش شعر در قالب نیمایی تاثیر دارند، گفت: در واقع شاعر فکر می‌کند شعر نیمایی آنچنان که شعر سپید و غزل مخاطب دارد، مخاطب‌پذیر نیست. گمان می‌کنم شعر نیمایی محک توانایی و معیار قدرت یک شاعر در سرودن است. این قالب شعری نوعی ادبیات مدرنیسم را به مخاطب خود هدیه می‌کند و از سنت گرفته می‌شود.
وی افزود: یکی از بزرگترین گرفتاری‌های شاعران، گسست از سنت است و بخش قابل توجهی از هویت شعر نیمایی در سنت ریشه دارد. سرودن در این قالب شعری به دانش تئوریک و شناخت ساختمان شعر نیمایی نیاز دارد و بسیاری از شاعران نیمایی این رویکرد را دارند و به شعر منثور روی می آورند. این مسئله ناشی از آسان‌گیری و سهل بینی ذات شعر است.
این شاعر با اشاره به آنکه هیچ موضوع یا شرایط اجتماعی خاصی نمی‌تواند قالب شعری را صد در صد محو کند، اظهار داشت: ظرفیت شعر نیمایی بیش از هر ساختمان شعری است. این قالب شعری آیینه واری موضوعات اجتماعی، اخلاقی و غنایی را دارد. این مسئله را نیما یوشیج و شاگردانش چون سهراب سپهری، منوچهر آتشی، مفتون امینی و بخشی از شاعران جوان در شعر خود دارند.
علیپور ادامه داد: شاعران حماسه ، تغزل و حتی ادبیات تعلیمی را در شعر نیمایی وارد کرده اند. حتی سیاوش کسرایی در شعر خود موضوعات حماسی را وارد کرد و او را به عنوان یک حماسه سرا می شناسیم. متاسفانه شاعران امروز ما بسیار آسان گیر شده اند و به گمان خودشان دنبال قالب های سهل تری برای سرودن هستند.
انتهای