رضا میرکریمی در فیلم «دختر» چند روز از زندگی یک خانواده جنوبی را به تصویر می‌کشد. یک خانواده پدرسالار که درآستانه ازدواج یکی از فرزندان خانواده، با چالش جدیدی مواجه می‌شود.
در واقع شکاف نسل‌ها از گذشته تاکنون وجود داشته و میزان خسارات آن با گذشت زمان شدت و ضعف یافته است. در خانواده‌ای که میرکریمی توصیف می‌کند، دختری هست که تابع خط‌مشی و موازین تعیین شده خانواده است و در مقابل «دختر» دیگری هم هست که در این فضای محدود، سعی می‌کند به یک مهمانی دوستانه در پایتخت برود و در مقابل مخالفت‌پدرش مقاومت می‌کند.
صرفنظر از حساسیت و نگرانی‌های بیش از حد طبیعی پدر خانواده (فرهاد اصلانی) در تمام موقعیت‌ها، شاید نگرانی از سفر یک دختر زیر 20 ساله از یک شهرستان به تهران و آن‌هم تنها، ممکن است سوژه نگرانی بسیاری از والدین بخصوص پدرها باشد. اما شاید اگر خانواده‌ها در هر مکان جغرافیایی آن را تماشا کنند به شخصیت دختر فیلم حق بدهند و با او همراه شوند.
در نهایت بسیاری از خانواده‌ها به دلیل دلسوزی و نگرانی، مانع شادی‌های کوچک می‌شوند و گاهی این اتفاق درکشور ما بسیاری از نوجوان‌ها و جوان‌ها را از خانه فراری داده است. سخت‌گیری پدر خانواده از سنین جوانی در او ریشه داشته و خواهر او که عمه بچه‌های اوست نیز در موقعیتی خاص به حمایت از دختر خانواده، طلب قدیمی را تسویه می‌کند حتی در لحظه‌ای متوسل به دروغ می‌شود تا اشتباه برادرش را بزرگ‌تر و فاحش‌تر در مورد خودش و خانواده‌اش نشان دهد.
تفاوت طرز فکر خانواده‌ها در شهرها و مناطق مختلف کشور تفاوت‌های زیادی باهم دارد، اما در کانون خانواده و بین فرزندان یکسان است با این‌حال، شیوه برخورد فرزندان خانواده با یک موضوع باهم متفاوت است. ممکن است موضوعی کوچک که برای یکی از فرزندان مهم و حساس می‌شود برای خواهر یا برادرش بی اهمیت باشد و به خاطر رسیدن به خواسته‌اش اوقات کسی را تلخ نکند. چنان‌که در«دختر» می‌بینیم که خواهری در اوج تابعیت از فرامین پدرش درفضایی پر از آسایش و آرامش به تهیه مقدمات عروسی‌اش می‌پردازد و شخصیت اصلی قصه با وجود دلهره و استرسی که دارد، هرطور که شده می‌خواهد به خواسته‌اش که خط قرمز خانواده است، برسد.
از دلایل درگیری‌های شدید و پر تنش در خانواده‌هایی که اختلاف بین دونسل در آن‌ها آشکار می‌شود، این است که هردو طرف ماجرا به دلیل غرور کاذب، تلاش برای فرار از سلطه از سوی فرزند یا در مقابل، ایستادگی والدین در مقابل کاری که به باج دادن تعبیر می‌کنند. نه والدین و نه فرزند تلاشی به نزدیک شدن و صمیمیت نمی‌کنند و تمایلی برای شنیدن حرفهای هم ندارد، درحالیکه اگر حرفهای همدیگر را بشنوند بسیاری از مشکلات خانوادگی حل می‌شود.
«دختر» فیلم اجتماعی- خانوادگی خوبی است که اگر خانواده‌های ایرانی بخصوص در شهرستان‌ها خانوادگی به تماشای آن بنشینند به طور قطع تاثیراتی در ارتباطات آن‌ها خواهد گذاشت. این فیلم با وجود برخی نقاط ضعفی که دارد، اما ارزش دیده شده را دارد؛ سوژه آن، می‌تواند دغدغه‌ی بسیاری از خانواده‌ها و جوانان باشد. مخالفت‌های سخت‌گیرانه با شادی‌های متعارف و مقطعی کوچک، اگر منجر به افسارگسیختگی و فاجعه فرار از خانواده نشود، در گذر زمان موجب اثرات مخرب و ویرانگر روحی و روانی می‌شود و دیگر جبران‌پذیر نیست.
گزارش از شیما شفیعی
انتهای پیام/