به گزارش خبرنگار
حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ رامتین خداپناهی بازیگر اهل گرگان سینما و تلویزیون ایران است که در عرصه هنر خوش درخشیده. وی کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون و مدرس دانشگاه در سال متولد شد.
اولین تجربه اش تله تئاتر «کشتی نوح» بود و پس از آن بلافاصله در فیلم «ارتفاع پست» ساخته ابراهیم حاتمی کیا به ایفای نقش پرداخت. از جمله فعالیت‌های هنری او می‌توان به بازی در فیلم کوتاه «گوشه امن» (۱۳۸۱) و فیلم‌هایی چون «مزرعه پدری» (۱۳۸۱)، «صبحانه برای دو نفر» (۱۳۸۲)، «قند تلخ» (۱۳۸۶) و سریال‌های «معصومیت از دست رفته» (۱۳۸۱)، «فقط به خاطر تو» (۱۳۸۲)، «هنگامه» (۱۳۸۳)، «پیله‌های پرواز» (۱۳۸۴)، «برای آخرین بار» (۱۳۸۴)، «خسته دلان» (۱۳۸۷) و... اشاره کرد. به بهانه حضور رامتین خداپناهی در سریال «پریا» گفتگویی با وی داشتیم که در ادامه می خوانید:
آخرین فعالیت شما حضور در سریال «پریا» است ؟ بله، همین طور است. متاسفانه قرارداد برای حضور در سریال دیگری داشتم که به دلیل مشکلات مالی متوقف شده است. سریال «رهایی» و «اولین انتخاب» از دیگر کارهای من در سال‌های اخیر در تلویزیون است.
درباره حضور در سریال «پریا» برایمان بگویید؟
به نظرم صحبت کردن درباره نقش زود است؛ چرا که در ادامه شاهد اتفاقات زیادی در نقش «حبیب» هستیم. شما خیلی از سکانس ها را مشاهده نکردید و با تمام شدن سریال بهتر می توانیم درباره سرانجام شخصیت ها، روند فیلمنامه، نظر مخاطبان و ساختمان اثر گفتگو داشته باشیم.
کمتر شاهد حضور شما هستیم؟ در تلویزیون نسبت به دهه 70 تا اوایل 90 که در اوج خود می گذراند، در این مدت شاهد اتفاقات زیادی بودیم و بحث بودجه که بخشی از مشکلات است، ضربه به هنرمندان می زند.
به نظر شما برخی از بازیگران فقط به خاطر بحث مالی کاری را قبول می‌کنند؟ جدا از بحث مالی که قسمتی از دلیل کاری همه است، از طرفی حی اگر وضع زندگی بنده عالی باشد اما ربطی ندارد، پول دریافت نکنم. ما به عنوان متخصص در این حرفه قدم گذاشته ایم، درس خوانده ایم، تدریس می‌کنیم. خود من 14 سال است به عنوان عضو هیئت علمی در دانشگاه های کشور تدریس می‌کنم. علاقه قلبی ما به این حرفه است. نمی‌توانیم در خانه بمانیم. ما بازیگرانی هستیم که بدون ارتباط و ورود به دهلیز های پیچ در پیچ متکی به توانمندی خودمان هستیم.
تجربه کار با سهیلی زاده چگونه بود؟
یک بار با حضور در سریال «پیله های پرواز» تجربه کار با ایشان را داشتم و با توجه به سختی سریال سازی که با شرایط خودمان می‌سنجم، همه عوامل به خاطر عشق و علاقه به این حرفه این کار سخت را انجام می دهند. سهیلی زاده جزو کارگردانانی است که سابقه خوبی در تلویزیون دارد. کار کردن با او بسیار خوب است. جدا از توانمندی، آدم قابل احترامی است و بدون دغدغه با گروه حرفه ای کار پیش می‌رود.
با توجه به اینکه شما سابقه طولانی در عرصه تدریس دارید، وضعیت دانشجویان از نظر علاقه و استعداد چگونه است؟ از سال 82 که در دانشگاه های کشور تدریس می‌کنم، هر ساله ما شاهد خروجی‌های خوبی هستیم. بسیاری از آنها استعداد خوبی دارند که متاسفانه به خاطر عدم برنامه ریزی صحیح و نبود ارتباط جامعه دانشگاهی با محیط حرفه‌ای استعدادها از بین می روند. به نظر من جامعه‌ای از یک هنر پویا برخوردار است که محیط تجربی و حرفه‌ای آن ارتباط تنگاتنگ با هم داشته باشند. اگر برای علاقه‌مندان زمینه ای برای ورود به عرصه حرفه ای فراهم باشد، تاثیرات زیربنایی خواهیم داشت اما این اتفاق رخ نمی دهد؛ چراکه بازیگری با 20 سال سابقه در خانه نشسته است و بازیگری که نیامده، جایزه فجر را برایش کنار گذاشته اند و با ورود به حلقه ارتباط بازیگر و سینما لطمه می‌خورد. سینما بر اساس ارتباط شکل نمی گیرد، ممکن است در روزهای اول موفق باشد اما ماندگار نخواهد شد. هر چیزی باید سر جای خودش باشد که در حال حاضر اینطور نیست.
نظرتان درباره فروش میلیاردی فیلم‌ها چیست؟ این فروش‌ها واقعی هستند؟ هیچ اطلاعی در این زمینه ندارم، امیدوارم فیلم ها از یک فروش نسبی برخوردار باشند تا عوامل بیشتری سر کار بروند. فیلم‌های بیشتر تولید شوند و آرام آرام به سمت این ارتقای کیفیت برویم. هرچه رونق بیشتری داشته باشیم، چراغ سینما روشن تر است اما متأسفانه شاخصه نظام سرمایه داری مطرح است؛ چرا که ما بزرگترها بزرگتر و ضعیف ها را ضعیف تر می کنیم. برای مثال بازیگران و عواملی هستند که سال ها فراموش شده اند؛ حتی شما به عنوان یک خبرنگار سراغ آنها نمی روید و بیشتر با کسانی گفتگو می‌کنید که در صف اول هستند.
برای ادامه فعالیت در این حرفه دوست دارید، کارگردانی را تجربه کنید؟ ما همین یک باری که برداشته ایم به مقصد برسانیم (خنده). من هم به کارگردانی علاقه دارم؛ طرح های خوبی هم در دست دارم اما کارگردانی مشکلات خاص خود را دارد. به این سادگی نیست. ما بیشتر از 200 کارگردان داریم که فیلم وسریال های بزرگی ساختند اما به دلیل مشکلات، ساخت اثر را رها کردند. هر بازیگری در تمام دنیا وسوسه می شود، یکی دو اثر را کارگردانی کند. برای من هم اینگونه است دوست دارم زمانی این اتفاق بیفتد که خودم بتوانم از نظر مالی فیلم را تامین کنم و وابسته به جایی نباشم.
در فضای مجازی فعال هستید؛ وضعیت را چطور ارزیابی می کنید؟ خیلی کم، فعال نیستم. نمی توان با این فضاها مانند قوانین راهنمایی و رانندگی عمل کنیم، چرا که فرهنگ ابلاغی نیست، فرهنگ بنا دارد و باید با جزئیات درباره این موضوع آسیب شناسی کنیم.
صحبت پایانی؟ امیدوارم وضعیتی پیش بیاید که همه احساس آرامش داشته باشند. آرزوی محیط آرامی برای همه دارم.
گفتگو از الهام قبادی
انتهای پیام/