وی تحصیلات مقدماتی خود را در کرمان به پایان رساند و مقدمات علوم و فنون طب را نزد پدر و سایر اطبای آن دوران فراگرفت، اما به خاطر ذوق و استعداد فطری که در وجود او بود، بیشتر مایل به فراگرفتن حکمت الهی و فلسفه بود.
میرزاعلی اکبرخان نفیسی برای فراگیری علم طب به تهران رفت و با جدیت تمام در دارالفنون به تحصیل علم طب پرداخت و چنان استعداد و علاقه‌ای در این کار از خود نشان داد که پس از اندک زمانی به دستیاری و معاونت استادان خود برگزیده شد و در سال۱۲۸۵هجری قمری ضمن تحصیل در دارالفنون برای طبابت در فوج مهندسی قشون انتخاب گردید.
وی خدمات و مجاهدت های بسیاری کرد و مدت چهارماه در بیمارستان دولتی تهران مشغول خدمت به فقرا و نیازمندان بود.
دکترمیرزاعلی اکبرخان نفیسی در سال۱۲۹۳هجری قمریدر تشکیل نخستین مجلس حفظ الصحة که در تهران تشکیل شده بود، ایفای نقش کرد و در سال۱۲۹۸هجری قمری بعنوان طبیب مخصوص به همراهی حاج میرزاحسین خان مشیرالدوله معروف به سپهسالار که به حکومت خراسان و تولیت آستان قدس رضوی برگزیده شده بود، به مشهد رفت و پس از تشرف به آستان مبارک رضوی ، حسب دستور «سپهسالار» بیمارستان رضوی را که رو به ویرانی می‌رفت با اصول و اسلوب بیمارستانهای اروپایی بازسازی و تأسیس نمود.
وی گذشته از آن که مدت پنجاه و هفت سال تمام، شب و روز به فنّ خود یعنی مداوای بیماران اشتغال داشته و حتی این وظیفه را تا پایان عمر خویش که علیل و ناتوان شده بود، ادامه داده‌است، هرگاه که فراغتی حاصل می‌کرد در فن خویش یا فنون دیگر به تألیف و ترجمه (از زبان فرانسوی)نیز می‌پرداخت .
از جمله آثار او کتابی در علم تشریح ، کتابی در پاتولوژی و کلینیک جراحی ، رساله ای در فیزیک ، رساله ای در جراحی ، رساله ای در تراپوتیک ، رساله ای دیگر در تشریح ، دو رساله در سوء هضم و پزشکی نامه است.
اما شاخصترین اثر وی در زمینه علوم غیرپزشکی، کتاب بزرگ فرهنگ نفیسی معروف به فرهنگ ناظم الاطبامی‌باشد که شامل چهار جلد بزرگ و مشتمل بر حدود۲۶۰۰۰لغت فارسی و تازی می‌باشد و او تا آخرین روزهای عمر خود مشغول تدوین آن بوده‌است.
وی در سال1342 هجری قمریدر تهران در گذشت .
انتهای پیام/ی