به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ مجله آمریکایی «نشنال اینترست» با انتشار گزارشی مغرضانه در پایگاه اینترنتی خود و با طرح ادعاهایی بی‌اساس و نخ‌نما جمهوری اسلامی ایران را مسئول شکست توافق هسته‌ای و از بین رفتن شانس دیگر کشورها برای دستیابی به معاهده‌ای مشابه معرفی کرد.
در این گزارش آمده است: در توافق هسته‌ای میان ایران و گروه 1+5 که تابستان گذشته منعقد شد و به «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) معروف است، قید شده است که چنین توافقی برای مذاکرات با دیگر کشورها مبنا قرار نخواهد گرفت. با این وجود و با در نظر گرفتن اینکه برنامه هسته‌ای ایران به مدت یک‌دهه در مرکز توجه جامعه بین‌المللی منع گسترش سلاح‌های اتمی قرار داشت، این توافق خواه‌ناخواه بر مذاکرات آینده درخصوص فعالیت‌های هسته‌ای دیگر کشورها تأثیر خواهد گذاشت.
نگارنده گزارش سپس مدعی شده است: این توافق علی‌رغم داشتن بندهایی که توانایی تهران را برای تولید و انباشت مواد شکاف‌پذیر محدود می‌کند، شالوده‌ای ضعیف برای توافق‌های مشابه در آینده محسوب می‌شود؛ زیرا، معاهده مذکور و روند برگزاری مذاکراتی که به انعقاد آن انجامید، پیام اشتباهی را به اشاعه‌دهندگان بالقوه سلاح‌های اتمی مخابره می‌کند.
در ادامه این گزارش مغرضانه آمده است: برجام در خوش‌بینانه‌ترین حالت برخی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران در رابطه با غنی‌سازی اورانیوم را به طور موقت، متوقف می‌کند. این بندهای محدودکننده موقت که پس از مدتی خود‌به‌خود ملغی می‌شوند (و به sunset clauses معروف هستند)، را باید محصول مشترک عزم راسخ ایران برای مقابله با فشار کشورهای غربی تا دستیابی به اهداف موردنظر خود و همچنین نبود اراده جدی در طرف‌های غربی دانست.
نگارنده گزارش همچنین می‌افزاید: توافق هسته‌ای ایران 4 درس بزرگ را به بازیگران دردسرآفرین آینده می‌آموزد: نخست آنکه، با عزم راسخ و سختگیری سیاسی می‌توان جامعه جهانی را وادار به پذیرش و تأیید غنی‌سازی اورانیوم برای مصرف داخلی کرد.
در ادامه گزارش ادعا شده است: شمار زیادی از قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران، نشان می‌دهد تهران از تعلیق تمامی فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم سرپیچی کرده است. این در حالی است که برجام ایران را ملزم نمی‌کند غنی‌سازی اوانیوم در سطح محدود را ولو به طور موقت یا نمادین متوقف کند. دومین درسی که این توافق به ما می‌آموزد این است که غرب لزوماً درخصوص فعالیت‌ها و فناوری هسته‌ای متحدان خود-از قبیل کره جنوبی و امارات- انعطاف بیشتری نشان نمی‌دهد.
نگارنده سپس می‌افزاید: نکته مهم دیگری که توافق هسته‌ای ایران به ما می‌آموزد مرزبندی ساختگی میان مواد شکاف‌پذیر مورد نیاز برای ساخت سلاح‌های کشتار جمعی و تجهیزات لازم برای حمل این نوع تسلیحات است... فعالیت‌های هسته‌ای ایران و برنامه‌های موشک بالستیک این کشور در هم تنیده‌اند و هر یک متقابلاً باعث تقویت و توسعه دیگری می‌شود. صنایع هسته‌ای و موشکی ایران برای سال‌ها هدف تحریم‌های بین‌المللی بوده است؛ اما، در مفاد برجام، هیچ‌گونه اقدامات تنبیهی درخصوص برنامه‌های موشکی ایران در نظر گرفته نشده است.
آخرین درسی که از برجام می‌توان آموخت این است که تعداد زیاد صفحات یک توافق‌نامه لزوماً تضمینی برای دقت بالای آن نیست. این توافق نکات مبهم بیشماری دارد که راه خروج از توافق را برای هر دو طرف باز گذاشته است. چنین پیچیدگی حقوقی به مذاکره‌کنندگان قهاری همچون ایرانیان انگیزه می‌دهد تا بدنبال سوء‌استفاده از این گریزگاه‌های قانونی باشند.
انتهای پیام/