به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از «پولیتی‌فکت،» در شب دوم گردهمایی ملی جمهوریخواهان «میچ مک‌کانل،» رئیس اکثریت مجلس سنای آمریکا، «هیلاری کلینتون،» نامزد نهایی دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی این کشور را هنگام تصمیم‌گیری درباره مسائل مهم عضو حزب باد خواند. او گفت: هیلاری کلینتون بارها موضعش را درباره مسائل مختلف تغییر داده است. در سال 2010 کلینتون گفت ایران می‌توان اورانیوم غنی کند. این در حالی است که سال 2014 حرف خود را پس گرفت و گفت او همیشه مخالف این مسئله بوده است.
بنابر این گزارش، پس از آن که ایران حاضر نشد در خصوص توقف یا تحدید برنامه هسته‌ای خود با شورای امنیت سازمان ملل به توافق برسد، تحریم‌هایی علیه تهران وضع شد. اما این تحریم‌ها نیز مانع تهران نشد. در نتیجه در سال 2012 آمریکا که در آن زمان هیلاری کلینتون سکان سیاست خارجی آن را برعهده داشت به ایران مجوز داد به غنی‌سازی اورانیوم در مقیاس کمتر ادامه دهد. این مسئله سرانجام به عنوان بخشی از توافق هسته‌ای ایران پذیرفته شد.
کمپین مک‌کانل شب گذشته بر روی دو گزارش تمرکز کرد و با استناد به آن‌ها موضع کلینتون را در خصوص برنامه هسته‌ای ایران ضدونقیض دانست. اما به گفته یک کارشناس، چنین ادعایی درباره موضع کلینتون صحت ندارد.
یکی از این گزارش‌ها را بی‌بی‌سی در سال 2010 منتشر کرد. در این گزارش و در نقل‌قولی از کلینتون آمده بود: در شرایط مناسب آینده، شاید به ایران مجوز غنی‌سازی اورانیوم داده شود. ما به آن‌ها گفتیم استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای حق شماست. استفاده صلح‌آمیز به این معناست که یا اورانیوم را در داخل کشور غنی کنند یا سوخت هسته‌ای تولید شده در مکانی دیگر را وارد کنند.
گزارش دیگر مربوط به مصاحبه کلینتون در سال 2014 با آتلانتیک است. هنگام انجام این مصاحبه هنوز توافق ایران به امضا نرسیده بود و به نظر می‌رسید موضع او سخت‌تر شده است.
او در این مصاحبه ادعا کرده بود: من همیشه با گروهی موافق بودم که معتقد است ایران هیچ حقی برای غنی‌سازی اورانیوم ندارد. خلاف گفته ایران هرگز چنین حقی وجود نداشته است.
نکته کلیدی در اظهارات کلینتون صحبت از داشتن یا نداشتن حق غنی‌سازی است. او در ادامه افزود: تصور می‌کنم اهمیت دارد علائمی بفرستیم که نشان دهد تا زمانی که محدودیت‌هایی برای ایران ایجاد نشود، توافقی در کار نخواهد بود. ترجیح این است که به طور کلی غنی‌سازی متوقف شود. اما حالت دیگر این است که غنی‌سازی تا حدی محدود شود که تهران نتواند بار دیگر برنامه هسته‌ای خود را آغاز کند.
«داریل کیمبال،» مدیر اجرایی انجمن کنترل تسلیحات، در خصوص اظهارات کلینتون در این دو گزارش گفت: او درباره دو مسئله متفاوت صحبت می‌کند. کلینتون در سال 2010 گفت که ممکن است به ایران اجازه غنی‌سازی برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای داده شود. در گزارش دوم او در خصوص حق استفاده از این انرژی صحبت می‌کند و معتقد است تهران چنین حقی ندارد.
به گفته مک‌کانل، اظهارات کلینتون در این دو گزارش ضدونقیض است. اما در واقع و با توجه به تحلیلی که در ادامه می‌آید مشخص می‌شود مک‌کانل تغییر در لحن را با تغییر در سیاست اشتباه گرفته است.
در ماه مارس سال 2011 (31 روز منتهی به 12 فروردین 90) از کلینتون در مقابل کمیته امور خارجه مجلس نمایندگان آمریکا سؤال شد آیا ایران حق غنی‌سازی اورانیوم دارد؟
او در پاسخ گفت: موضع ما این بوده است که در شرایط سختگیرانه در آینده، زمانی که ایران به نگرانی جامعه بین‌المللی پاسخ داده باشد و برنامه هسته‌ای خود را متوقف کند، تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شاید بتواند چنین کاری انجام دهد.
بنابراین کلینتون در سال 2011 از امکان غنی‌سازی بوسیله ایران در شرایطی خاص سخن گفت. او در سال 2014 از اعمال محدودیت بر ایران و غنی‌سازی در حدی که ایران نتواند بار دیگر برنامه هسته‌ای خود را آغاز کند صحبت به میان آورد. این سخنان گرچه به طور کامل یکی نیست؛ اما اختلاف کمی در آن‌ها وجود دارد.
به گفته کیمبال که خود از حامیان توافق ایران است، گرچه اظهارات کلینتون راجع به این مسئله کمی مبهم است؛ اما متناقض نیست. برای مثال پیمان منع گسترش سلاح هسته‌ای را در نظر بگیرید. این پیمان به کشورها اجازه می‌دهد از نیروی هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز استفاده کنند؛ اما به طور خاص به آن‌ها حق غنی‌سازی اورانیوم را نمی‌دهد و یا آن را از انجام این اقدام منع نمی‌کند.
در پایان این گزارش آمده است: کلینتون در سال 2014 گفت برای ایران حقی به منظور غنی‌سازی اورانیوم متصور نیست. در حالی که در سال 2011 در شرایطی از جمله نظارت بین‌المللی و نداشتن برنامه برای ساخت سلاح اتمی این مسئله را جایز دانست. بنابراین می‌توان گفت ادعای جمهوریخواهان و مک‌کانل در خصوص تناقض‌گویی کلینتون قابل‌قبول نیست.
انتهای پیام/