صفی‌پور مدیرعامل بنیاد رودکی در این برنامه، در پاسخ به این سوال که چرا افرادی که هیچ
تجربه‌ای در این عرصه ندارند و حتی بانوان بازیگری که به تازگی وارد این
عرصه شده‌اند و افرادی که از درجه های دو یا سه هنری در موسیقی برخودار
هستند می‌توانند در تالار وحدت اجرا داشته باشند گفت: کمبود فضای فرهنگی و
هنری در تهران و سراسر کشور باعث می‌شود از ظرفیت‌هایی که داریم حداکثر
استفاده را کنیم که آن باعث می‌شود درجه‌بندی‌ها مورد خدشه قرار بگیرند.
وی
ادامه داد: در زمان‌های خالی تالار وحدت از برنامه‌هایی استفاده شده است
که جای آنها در تالار نیست. البته همیشه به خاطر پول و درآمدزایی این اتفاق
نمی‌افتد بلکه آن طرف ماجرا این است که فشارهای زیادی بر روی بنیاد است و
آن کسی که این برنامه را تهیه کرده می‌خواهد در بهترین مکان آن را اجرا کند
و همه سعی و تلاش خود را می‌کند که از مرزهایی که گذاشته شده است عبور
کند. تلاش ما احیای مجدد شاخص‌هایی است که در تئاتر و موسیقی وجود دارد. ما
با کمک شورای هنری که قرار است بر این کارها نظارت کنیم.
وی افزود:
من در طول دوره‌ای که در بنیاد خواهم بود تلاشم بر این است که از
برنامه‌هایی که دارای جایگاه هنری درجه یک است، استفاده کنیم.
صفی‌پور
درباره بزرگترین چالش در بنیاد رودکی که بحث ارکستر و عرضه آن است و
همچنین در خصوص برنامه‌های آینده خود بیان کرد: قبل از حضور من اتفاقاتی در
ارکسترها افتاده است؛ البته من تشکر می‌کنم از همه کسانی که در سال گذشته
در این اتفاقات خوب سهیم بوده‌اند. البته در کنار کارهای بزرگ درصدی را هم
برای نواقص و اشتباهات آن باید در نظر گرفت. به هر ترتیب خلاصه کلام اینکه
بنیاد فرهنگی هنری رودکی بر اساس مسئولیتی که بر دوش دارد، متولی ارکستر
سمفونیک و ملی و برنامه‌های اطراف آن است و همچنین احیای ارکسترها وظیفه‌ای
است که بر عهده ما است.
وی ادامه داد: از روزی که این بنیاد
تأسیس شده است در اساسنامه، 12 وظیفه بر عهده دارد که قبل از ورود ارکسترها
به رودکی مهمترین مسئولیت آن سالن داری بوده است. در حالی که بنیاد
می‌تواند وظایفی در تولید آثار داشته باشد. واگذاری ارکستر به بنیاد رودکی
فرصتی است که بتواند وظایف خود را بخوبی انجام دهد. این موضوع هم به جایی
واگذار شده که دارای جایگاه قانونی است. در حوزه ارکسترها در این 20 روز
کاری که من وارد بنیاد شده‌ام، بیشتر از هر کار دیگری بحث را برای مسائل
ارکستر گذاشته‌ام و این موضوع برای ما اولویت دارد و موضوع دوم مسائلی است
که مربوط به آن است که آن رابطه اعضا و رهبر است. در چهار جلسه‌ای که
داشته‌ایم، در خصوص آن و همچنین اعلام نارضایتی نوازنده‌ها از وضعیت شغلی و
نحوه پرداختی صحبت‌هایی شده است.
وی افزود: من اعتقاد دارم برای
هر کار بزرگی باید احساس مسئولیت بزرگی داشته باشیم و هزینه‌های مربوط به
آن را پرداخت کنیم. من این موضوع را حتما حل خواهم کرد که نوازنده احساس
کند، کارمند ارکستر است و دغدغه مالی نداشته باشد.
وی همچنین در خصوص پوستری که برای این کار انتخاب شده است، بیان کرد: این کار بسیار هوشمندانه بوده است و ما از آن به دو عنوان استفاده می‌کنیم که یکی سمفونی وحدت اقوام ایرانی ساکن در اطراف دریاچه ارومیه و دیگری گوشزد کردن احیای دریاچه ارومیه که فعالیتی بسیار مهم است. سعی می‌کنیم از همه عرصه‌ها و تریبون‌ها برای جلب نظر مردم و مسئولان استفاده کنیم. همچنین سمفونی یک فرصت جدید است که اتفاقات دریاچه ارومیه را مد نظر داشته باشیم.
محمدسعید شریفیان که به عنوان آهنگساز و مدیر هنری ارکستر در این نشست خبری حضور داشت، گفت: بسیار خوشحالم که امروز در این جمع هستیم و این نشست‌های مطبوعاتی باعث می‌شود که صمیمانه بنشینیم و درباره مسائل مختلف صحبت کنیم که این نشست‌ها از سال 82 که زمان اجرای پروژه «خسوف» بود، وجود داشته است. پیشینه این بحث درباره دریاچه ارومیه مشخص بود. برای من بسیار جذاب بود کسانی از اقوام مختلف در کنار هم بسیار مسالمت آمیز زندگی کنند. ما در ایران تنوع قومی بسیار زیاد داریم و اقوام ما از فرهنگ‌ها و رنگ‌های مختلف تشکیل شده است.
شریفیان در ادامه در خصوص استفاده از سازهای محلی و آشنایی با آنها توضیح داد: من به عنوان یک آهنگساز هر کاری که می کنم دوست دارم در آن چالشی داشته باشم و احساس می‌کنم مسائل پیچیده‌ای را که برای خودم قرار می‌دهم، چالش‌های منفی آن هم مدنظر قرار می گیرد و اگر این چالش‌ها وجود نداشته باشد، انگیزه‌ای ندارم.
در خصوص سازهای محلی فرهنگ گسترده‌ای وجود دارد و استفاده از آنها در یک بافت سمفونیک چالش بزرگی است. البته نوآوری‌هایی هم در پی دارد. من نیز دوست دارم بافت‌های ناشناخته را پیدا کنم.
در ادامه رهبر ارکستر سمفونیک تهران ایوان الیو که به عنوان رهبر میهمان ارکستر سمفونیک تهران در این نشست حضور داشت، صحبت‌هایی را انجام داد که توسط محمدسعید شریفیان ترجمه می‌شد.
وی در خصوص آشنایی خود با سازهای ایرانی عنوان کرد: در آکادمی که من تحصیل می‌کردم، همه سازها را آنجا دیده‌ام و با آنها آشنایی دارم. در آنجا سازهایی وجود دارد که بسیار شبیه سازهای ایرانی است. بنابراین اولین باری که من با آنها مواجه شدم بسیار متعجب شدم که چگونه سازهای محلی با ملودی‌های محلی جمع شده‌اند و در یک وحدت سمفونی اتفاق افتاده‌اند. هر چه بیشتر به این قضیه ورود پیدا کرده‌ام به عمق آن بیشتر پی برده‌ام.
وی ادامه داد: کارها باید با سرعت انجام گیرد. یکی از
مهمترین اتفاقاتی که دنبال خواهم کرد این است که بنیاد بتواند روی پای
خودش بایستد و تعریف درستی برای پرداخت‌های خود داشته باشد. در کشورهایی که
تغییرات مدیریتی سریع اتفاق می‌افتد یکی از عوارض آن این است که فرصت
برنامه استراتژیکی را از بین می‌برد که این کار مستلزم زمان کافی برای اجرا
است. در ارکستر سمفونیک و ملی به زودی برنامه‌هایی را خواهید دید که در سه
سطح تهران، استان‌ها و بین‌المللی خواهد بود.
صفی‌پور
درباره استقلال خود در تصمیم‌گیری‌ها اظهار داشت: من در یک چهارچوبی هستم و
این کار با همکاری هیأت مدیره انجام می‌پذیرد. به تازگی هم جریان فیش‌های
حقوقی مطرح شده است که بنیاد در این خصوص هیچ اختیاری ندارد که برای خودش
وضع کند و این بر عهده هیأت امنا است.
ایوان
الیو هم در خصوص قطعات و رپرتوارهایی که قرار است در این برنامه (ارمیا)
اجرا شود، گفت: من فقط به عنوان مجری کار می‌توانم صحبت کنم البته اجرای
کاری که آهنگ سازی و نوشته خوبی داشته باشد، خیلی ساده است. پس نوشتار
بسیار مهم است. کل کار در چهار قسمت انجام گرفته که دارای سوژه است. کار
بسیار فوق‌العاده و با ارزش هنری است که مطمئن هستم موزیسین‌های حرفه‌ای و
مردم را جذب خواهم کرد و کاری می‌شود ماندگار برای آینده.
انتهای پیام/