به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، افغانستان تنها نمی‌ماند. سران ناتو در وارسا به ادامه کمک‌هاشان در قبال افغانستان متعهد شدند. مهمترین خواست افغانستان از ناتو ادامه کمک های مالی به افغانستان بود.
تعهد کمک به افغانستان تا ۲۰۲۰ در اولین نگاه میزان اهمیت افغانستان برای ناتو را می‌رساند. افغانستان هنوز هم برای ناتو اهمیت دارد. در حالی که ناتو در کشورهای مختلفی درگیر است و کانون‌های بحران‌های جهانی در مناطق مختلف دنیا داغ هستند، اما افغانستان همچنان برای ناتو مهم به حساب می‌آید. ناتو هنوز هم تعهدات میلیاردی خود را در قبال افغانستان روی دست دارد.
ناتو از هنگام ورود به افغانستان درگیر در بحرانی بوده که حجم آن بسیار بزرگتر از افغانستان است و به معنای واقعی یک بحران جهانی به حساب می‌آمد. ناتو اهداف خود را در بدو ورود به افغانستان تعریف کرده بود، اما به هیچ یک از آن اهداف دست نیافت.
اکنون بعد از نزدیک به پانزده سال، افغانستان از نگاه امنیت تقریبا در همان جایی قرار گرفته است که بود. هیچ امیدی به بهبود وضعیت امنیتی حداقل در آینده‌ای نزدیک دیده نمی‌شود. پروسه‌های بزرگی مانند جمع‌آوری سلاح، عملا با قدرت گرفتن نیروهای شبه نظامی تحت عنوان پلیس محلی، بی‌معنا می‌نمایند.
گروه های تروریستی حقانی، داعش و … به شدت در حال قدرت گرفتن هستند. بخش‌های زیادی از افغانستان تحت تهدیدهای امنیتی است. ناتو در این سال‌ها هرگز نتوانسته گزارشی از موفقیت‌های خود به مردم دنیا تقدیم کند. ناتو ناکامی‌های خود را توجیه می‌کند، ولی حمایت خود از افغان‌ها را نیز رها نکرده است، در کنار آنها مانده و به حمایت خود ادامه می‌دهد.
رشد نوشت: علاوه بر این ناتو برای سال‌های متمادی است که با اعلام تعهداتش در قبال افغانستان، تاکید می‌کند که کمک‌هایش برای افغانستان در قبال تعهدات افغانستان به اموری از جمله مبارزه صادقانه با فساد است. اما اگر به نتیجه بنگریم، افغانستان نیز به هیچ تعهد خود به صورت واقعی عمل نتوانسته است. حاصل همه تعهدات افغانستان ساختن چند کمیسیون و بیانیه های مطبوعاتی و گزارش های صوری است، ولی عملا هیچ اثری از مبارزه با فساد دیده نمی شود.
بدین صورت، ناتو و افغانستان بر خطاهای یکدیگر چشم می بندند و راهی را که رفته اند می روند. جنگ ادامه می یابد و ناامنی ها همچنان در افغانستان ثابت هستند. کمک های ناتو تنها می تواند نیروهای امنیتی افغانستان را در همین حد نگهدارد، ولی نمی تواند تغییر جدی در وضعیت جنگ به وجود بیاورد. این مقدار کمک نمی‌تواند واقعا یک نیروی هوایی قابل اعتماد برای اردوی افغانستان به وجود بیاورد. این مقدار کمک نمی تواند تغییر عمده ای در استراتیژی امنیتی افغانستان به وجود بیاورد. حجم ناامنی ها بسیار بیشتر از آن است که بتواند با چنین کمک های از بین برود. این مقدار کمک تنها باعث ادامه حیات دولت و نیروهای امنیتی افغانستان است. به همین جهت نیز باید به خواست افغانستان که فراتر از کمک های مادی باید به جنگ در افغانستان توجه شود، پاسخ داده شود. تا زمانی که به تمامی جوانب جنگ از جمله به مسایل منطقوی و جهانی این جنگ توجه نشود، اگر به پناهگاه های تروریست ها بی توجهی شود، جنگ هرگز به پایان نخواهد رسید.
هم افغانستان باید از ارایه گزارش هایی که مورد پسند جامعه جهانی و نشست های بین المللی است، دوری کند و بیشتر به فکر کار علمی که نتیجه اش در افغانستان قابل دید و اثبات باشد، روی بیاورد و همه جامعه جهانی باید از برخورد سهل انگارانه با موضوع افغانستان دوری کند. سیاست های دولت افغانستان و ناتو در قبال جنگ با تروریزم، برای مردم افغانستان بار سنگینی بوده که بیش از یک دهه آن را بر دوش کشیده اند و امیدی هم به پایان این جنگ ندارند.
انتهای پیام/