به گزارش
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران، هشت صبح نوشت: در نخستین روز عید فطر، پسته‌های جنگل ۳۰۰۰۰ هکتاری بادغیس (بزرگترین جنگل پسته در افغانستان) با ارزش ملیون‌ها افغانی غارت شد و تفنگداران، به‌ویژه مخالفان دولت، پسته‌های این جنگل وسیع را پیش از به‌ثمررسیدن به یغما بردند.
کارشناسان ارزش مجموعی پسته‌های غارت‌شده در ولایت بادغیس را ۵۵ تا ۷۰ میلیون دلار تخمین می‌زنند.
طی یک‌دهه گذشته همه‌ساله پسته‌زارهای بادغیس تاراج می‌شود. پیش از این، از زمان زمامداری محمدظاهر شاه، تا زمان طالبان، پسته‌زار بادغیس تا برج سنبله توسط حکومت محافظت و پس از نیمه‌های این ماه، توسط مردم با اجازه حکومت چیده می‌شد.
در ولایت بادغیس اعلان رسمی زمان چیدن پسته را «شکسته‌شدن شول پسته» عنوان میکنند. اما چند سالی است که طالبان در نخستین روز عید فطر، شروع به چیدن پسته میکنند؛ پیش از آن‌که پسته به‌ثمر رسیده باشد.
چند سالی است که مردم بادغیس، حتا یک افغانی از سرمایه‌ای که روزگاری «ملی» خوانده می‌شد، بهره نمی‌برند. گروه‌های تفنگدار، همه پسته‌زارهای این ولایت را تحت کنترول دارند و حتا مردم بومی ساکن در پسته‌زارهای این ولایت را در زمان فرارسیدن فصل برداشت پسته، از مناطق‌شان اخراج میکنند.
جنگل‌های پسته بادغیس، از مناطق کشک‌کهنه و کشک‌رباط‌سنگی ولایت هرات آغاز می‌شود و تا آخرین خطوط مرزی ترکمنستان در ولایت بادغیس امتداد می‌یابد. اما بخش بزرگی از این جنگل‌ها در ولایت بادغیس موقعیت دارد، ولایتی که هم از لحاظ امنیتی و هم از بُعد اقتصادی، ضعیف‌تر و وضعیتش شکننده‌تر از ولایت هرات است.
بادغیس، ولایتی محروم در غرب افغانستان است که اقتصاد بسیاری از مردم در این منطقه پیش از این، وابسته به جمع‌آوری پسته بود.
اما پس از سقوط طالبان، مردم هیچ سهمی از پسته‌زار بزرگ بادغیس نبرده‌اند و حکومت نیز برای نجات جنگل‌های پسته، اقدام بزرگی روی دست نگرفته است. در یکی از معدودترین موارد، در ماه حوت سال گذشته یک عملیات مشترک از سوی نظامیان افغان در این مناطق به راه انداخته شد، اما نیروهای دولتی، پس از دو روز دوباره عقب‌نشینی کردند.
جنگل پسته‌ی بادغیس، یکی از بزرگترین منابع عایداتی مخالفان دولت در غرب افغانستان است.
به‌طور معمول، حضور مخالفان دولت، از اواخر بهار تا اواسط تابستان در پسته‌زارهای بادغیس تا ۵۰ درصد افزایش پیدا می‌کند؛ آنان با جمع‌آوری و فروش پسته، پول زیادی کسب و و آن را به‌گفته منابع محلی، برای خود سلاح و مهمات خریداری میکنند.
کارشناسان زراعتی نیز می‌گویند که پانزدهم تا بیستم سنبله، بهترین زمان برای چیدن پسته در جنگل‌های غرب افغانستان است. زیرا در این زمان، پسته کاملا به پختگی و اوج مرغوبیت می‌رسد. پسته در این فصل خندان می‌شود و وزن آن نیز سه برابر نسبت به ماه‌های قبلش زیادتر می‌شود.
براساس لایحهی رسمی، در زمان حاکمیت محمدظاهر شاه «شولِ» پسته در بیستم سنبله هر سال شکسته می‌شد.
چندی پیش احمد عرفان، رییس منابع طبیعی ولایت بادغیس به روزنامه ۸صبح گفته بود که دولت طی ده سال اخیر، هیچ کنترولی در ساحات جنگل‌های پسته بادغیس نداشته است و این موضوع بارها با مسوولان وزارت‌های داخله و زراعت کشور در میان گذاشته شده، اما آنها کوچکترین واکنشی از خود نشان نداده‌اند.
آقای عرفان گفت که افراد مسلح سالانه ۳۳۷۵۰ تُن پسته از جنگل‌های پسته بادغیس جمع‌آوری میکنند و هر کیلوگرام آن را با توجه به‌خام و یا پخته‌بودن آن بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ افغانی در بازار به فروش می‌رسانند.
جمع‌آوری پسته توسط طالبان، تنها نگرانی اداره‌ی زراعت بادغیس و مردم این ولایت نیست، پسته‌زارهای بادغیس که تا هرات و مرز ترکمسنان امتداد می‌یابد، بزرگترین جنگل پسته افغانستان است که ساحه‌ای بیشتر از ۳۰ هزار هکتار زمین را پوشانیده است. این جنگل تا یک قرن قبل، ۹۵ هزار هکتار بود و طی یک قرن گذشته، به‌ویژه در سی سال اخیر توسط زورمندان قطع شده و دوسوم جنگل‌های پسته از بین رفته است.
از دیگر مواردی که جنگل پسته بادغیس را شدیدا تحت تاثیر قرار داده است، قطع این جنگل‌ها است. به‌دلیل حضورنداشتن حکومت و نبود حاکمیت دولتی در ولسوالی «آبکمری» ولایت بادغیس، سالانه‌ی درختان صدها هکتار جنگل پسته در این منطقه قطع و از آن برای سوخت استفاده شود.
مسوولان محلی در بادغیس هشدار می‌دهند که: «اگر وضعیت به‌همین منوال پیش برود، تا ده سال دیگر جنگل پسته بادغیس به‌طور کل نابود خواهد شد.» به‌گفته آنان: «در سال‌های اخیر مسوولان محلی بادغیس تلاش‌های گستردهی تبلیغاتی را به‌خاطر جلوگیری از قطع جنگل‌های بادغیس به‌راه انداختند ولی هرگز این تبلیغات چاره‌ساز نبوده است.»
مواظبت از جنگل پسته و جلوگیری از تخریب جنگل‌ها، پیش از کودتای ۷ ثور به عهده یک نیروی نظامی ویژه با نام «کندک سبز» بود.
انتهای پیام/