به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد؛ جز درماتیت تماسی که می توان علت آن را در پاره ای موارد می توان مشخص نمود، بیشتر علل ایجاد اگزما نامشخص باقی می ماند.
در مجموع قرمزی و تاول های ریز (وزیکول) از خصوصیات کلینیکی تمام بثورات حاد اگزمایی است. وقتی ضایعات «تحت حاد» می شوند، بتدریج فروکش می کنند و در موارد مزمن، ضایعات، خشک شده و ضخامت پوست افزایش می یابد، خطوط پوست برجسته می گردد و میزان رنگدانه پوست افزایش می یابد. در نواحی که اگزما وجود دارد پوست تیره تر می شود.
خارش و سوزش در تمام مراحل بثورات دیده می شود (در مراحل حاد، تحت حاد و مزمن) که باعث خراشیدگی و در نتیجه عفونت باکتریال ثانویه می شود.
سه نوع از انواع اگزما شامل اگزمای تماسی، اتوپیک و سبورئیک درماتیت می باشد که تا حدودی عوامل خارجی در تشدید و تضعیف آن موثر است.
اگزما یا درماتیت تماسی به دو دسته تقسیم می شود دسته اوا آن دسته از اگزماهای تماسی که در تماس اول با مواد ایجاد می شوند و در تمام افراد ضایعات اولیه آن به یک شکل ظاهر می شوند. این مواد شامل برخی مواد شیمیایی مثل اسیدها و الکالین ها است که باعث ایجاد تاول و ادم (ورم) در ناحیه تماس می گردد.
در نوع دوم، درماتیت تماسی که نوعی افزایش حساسیت تاخیری است به وسیله آلرژن ها و تحریک کننده ها ایجاد می شود و ممکن است در تماس اول با ماده تغییری رخ ندهد بلکه پس از هفته ها یا سالها و بعد از تماس با مواد تحریک کننده ایجاد شود یعنی در تماس ها، ابتدا افراد حساس شده و تماس مجدد با این مواد، در عرض ۴۸ساعت باعث ایجاد اگزما می شود.
از جمله این مواد موثر در ایجاد اگزما می توان مواد پلاستیکی، اسپری های مو ، رژلب ها، لاک های ناخن و پاک کننده های لاک نام برد.
برای درمان اگزما مهم ترین مساله یافتن ماده ای است که حساسیت ایجاد می کند و باید از آن پرهیز نمود. برای رفع التهاب در موارد حاد و تحت حاد بیماری، استفاده از ضدالتهاب های استروئیدی که توسط متخصص پوست توصیه می شود سودمند است. همچنین استفاده از مرطوب کننده های مناسب (که خود باعث تحریک و اگزما نشوند) در تمامی مراحل درمان مفید می باشد.
انتهای پیام/ش