اَللّهُمَّ غَشِّنى فیهِ بِالرَّحْمَةِ وَارْزُقْنى فیهِ التَّوْفیقَ
خدایا فراگیر مرا در این ماه به مهر خود و روزیم کن در آن به توفیق
وَالْعِصْمَةَ وَطَهِّرْ قَلْبى مِنْ غَیاهِبِ التُّهَمَةِ یا رَحیماً بِعِبادِهِ الْمُؤْمِنینَ
و خودنگهدارى و پاک کن دلم را از تیرگیهاى تهمت اى مهربان نسبت به بندگان مؤمن خود.
تفسیر آیت الله احمدی فقیه یزدی از دعای روز بیست و نهم رمضان:
در روز محتمل به روز پایانی ماه مبارک رمضان، بنده از خدا می‌خواهد که رحمت‌هایش در این روز را بر وی بپوشاند. چرا که در این روز که به نوعی روز مزد است، خدا رحمت‌هایش را بر زمین نازل می‌کند و بنده ثمره عبادتش را می‌بیند. سپس بنده توفیق عبادت و دوری از گناه را می‌خواهد.
در بخش پایانی خواسته ها بنده می‌گوید که خدا دل مرا از تاریکی‌هایی که نتیجه گناه است پاک کن. در پایان بنده خدا را به صفت مهربانیش با بندگان مؤمن قسم می‌دهد و به گونه ای می‌خواهد که با این صفت خدا نگاه مهربانانه‌ای به او داشته باشد.
انتهای پیام/