همچنین در این دیدار، تفاهم نامه هایی پیرامون موضوعات مختلف از جمله همپوشانی فعالیت های مرتبط این فدراسیون با موسسه گردشگری و اتومبیلرانی و مسابقات و برنامه های آموزشی پیرامون موضوعات مرتبط با میراث فرهنگی به امضا رسید.
* توضیحی درباره پیشنه میراث جاده ابریشم
جاده ابریشم یا راه ابریشم شبکه راه‌های به‌هم‌پیوسته‌ای با هدف بازرگانی در آسیا بود که خاور و باختر و جنوب آسیا(شرق و غرب و جنوب آسیا) را به هم و به شمال آفریقا و شرق اروپا پیوند می‌داد؛ مسیری که تا قرن پانزدهم میلادی به‌مدت 1700 سال، بزرگ‌ترین شبکهٔ بازرگانی دنیا بود.
این راه از شهرستان توان هوانگ در چین به ولایت کانسو می‌آمد و از آنجا به ترکستان شرقی امروزی وارد می‌شد و از درون آسیای مرکزی می‌گذشت و از راه بیش‌بالیغ و آلمالیغ و اترار به سمرقند و بخارا می‌رسید.
در بخارا قسمت اصلی این جاده باستانی از راه مرو، سرخس، نیشابور، گرگان، بام و صفی‌آباد به ری می‌آمد و از ری به قزوین و زنجان و اردبیل و تبریز و ایروان می‌رفت و از ایروان به ترابوزان یا بیکی از بندرهای شام پایان می‌گرفت.
قسمت فرعی این راه از سمرقند به خوارزم و از خوارزم به سرای و هشترخان و از آن جا به کنار رودخانهٔ «دن» و بندرهای دریای آزف پایان می‌یافت. مهم‌ترین کالایی که از ایران می‌گذشت، ابریشم بود. ایرانیان مقدار بسیاری از ابریشم خام چین را که وارد می‌کردند، به تولیدات محصولات ایرانی اختصاص می دادند و بعد از آن می‌توانستند فراورده‌های ایرانی از جمله انواع فرش و پارچه را به هر بهایی که بخواهند، به کشورهای دیگر بفروشند.
نخستین کسی که نام راه ابریشم را در سال 1877 میلادی، برای این مسیرها برگزید، جغرافی‌دان آلمانی فردیناند ریختوفن بود. وی به سبب حمل ابریشم چین از این راه به دریای مدیترانه و مناطق گوناگون دیگر بین راه این نام را برگزید.
انتهای پیام/