اَللّهُمَّ افْتَحْ لى فیهِ اَبْوابَ
خدایا باز کن برویم در این ماه درهاى
فَضْلِکَ وَاَنْزِلْ عَلَىَّ فیهِ بَرَکاتِکَ وَوَفِّقْنى فیهِ لِمُوجِباتِ مَرْضاتِکَ
فضلت را و برکاتت را در آن بر من نازل فرما و موفقم دار در آن به موجبات خشنودیت
وَاَسْکِنّى فیهِ بُحْبُوحاتِ جَنّاتِکَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ روز
و مسکنم ده در آن وسطهاى بهشتت اى اجابت کننده دعاى درماندگان.
تفسیر آیت الله احمدی فقیه یزدی از دعای روز بیست و دوم رمضان:
در ابتدا بنده از خدا می‌خواهد درهای فضل را به سویش باز کند، در اینجا فضایلی از خدا مورد نظر بنده است که جنبه نزولی دارد. به عبارت بهتر برخی از فضایل که بسیار ارزشمند هستند، نازل می‌شود و بسیاری از فضایل به شکل‌های دیگر به انسان می‌رسد.
سپس بنده می‌خواهد در انجام اعمال این شب موفق باشد. منظور از موفقیت در اعمال، همان رضای الهی است. در عبارت بعد بنده از خدا محل سکونتی در بهشت را که مهم‌ترین ویژگی آن آرامش است، طلب می‌کند. این جایگاهی که بنده می‌خواهد، جایگاهی در بحبوحه بهشت است، منظور از بحبوحه، بهترین جای بهشت است. در پایان هم بنده می‌خواهد دعوتش از سوی خدا اجابت شود.
انتهای پیام/