ایشان خاطرنشان کرد: امام سجاد(ع) بیان می کنند، انبیا و علما زمانی که توجه کردند که ریشه فساد حب دنیا است، به همین خاطر این حب را از دل خود بیرون کردند و آن را راس و هرم تمام گناهان دانستند.
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) بیان کرد: در روایت بیان شده ، یکی از اصحاب امام صادق(ع)، به ایشان عرض کردند که مردم دنیا را دوست دارند، چرا پس این همه حب دنیا را مذمت می کنید؟ امام(ع) نیز در جواب فرمودند؛ اینکه با دوست داشتن دنیا به دنبال چه امری است؟ در ادامه این فرد گفت که دنیا را می خواهم تا از این طریق به آخرت برسم که امام فرمودند، این نیت، حب دنیا نیست، بلکه نیتی برای آخرت است.
ایشان اظهارکرد: حال سوال اینجاست که اگر انسان در طول سالها این حب را در دل خود بارور کرده است، چه باید کند که از این حب خارج شود؟ بهترین کار این است که انسان بتواند این باور را با خود بقبولاند که حب دنیا او را متضرر می کند.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: متاسفانه انسان از زمانی که از خواب بیدار می شود و تا زمانی که می خواهد به خواب برود، آخرین چیزی که به آن فکر می کند این است که چه میزان به دنیا دلبستگی دارد و این دلبستگی چه ضرری برای او دارد.
آیت الله مصباح یزدی یادآورشد: متاسفانه این باور جدی، در کمتر فردی ایجاد می شود؛ زیرا اگر این باور در مردم شکل بگیرد بسیاری از امور اصلاح می شود؛ اگر باور شود که این محبت دنیا به ضرر انسان می شود و قطعا این حب باعث پشیمانی است سعی می کند امورات خود را اصلاح کند.
ایشان گفت: وقتی انسان ها باور می کنند که یک ماده غذایی چه تاثیر مستقیمی روی بدن او دارد و به شکل تفصیلی این ضرر برای او بیان شود تاثیرات بیشتری انجام می شود.
این استاد حوزه یادآورشد: یکی از آثار محبت زیاد به دنیا این است که انسان به هرچیزی که محبت افراطی داشته باشد، دیگر به دنبال مشاهده ضعف و قوت های آن نیست و همه چیز را خیر می داند؛ به همین دلیل است که محبان دنیا نمی خواهند که آثار بد دنیا را با خود مرور کنند.
ایشان اظهارکرد: از دیگر آثار حب دنیا این است که این فرد برای اینکه بتواند به مطامع دنیا برسند مجبور است انسانی متملق بار بیاید و از حق بگذرد، زیرا اگر قرار باشد حق بگوید کارش در این دنیا پیش نمی رود.
آیت الله مصباح یزدی بیان کرد: در مقابل کسی که طالب خداست، منت هیچ کسی را نمی کشد و تملق کسی را نمی گوید و خود را برای مال و جلب توجه دیگران خوار نمی کند؛ جایی که باید حق را بگوید می گوید و آقایی خود را در بندگی خدا می بیند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت: امام علی(ع) بیان می کنند اولین ضرر حب دنیا این است که عقل انسان را از کار می اندازد، زیرا وقتی انسان به دنیا دلبستگی پیدا کرد، کارهایی انجام می دهد که عقل آن را تجویز نمی کند؛ مورد دیگری که امام علی(ع) در این زمینه بیان می کند این است که بخشی از مسایل حکمت آمیز با حب دنیا نمی سازد.