اَللّهُمَّ لا تُؤ اخِذْنى فیهِ بِالْعَثَراتِ وَاَقِلْنى فیهِ
خدایا مگیر مرا در این ماه به لغزشها و بازم دار در آن
مِنَ الْخَطایا وَالْهَفَواتِ وَلا تَجْعَلْنى فیهِ غَرَضاً لِلْبَلایا وَالاْفاتِ
از خطاها و لغزشها و قرارم مده در این روز هدف بلاها و آفات
بِعِزَّتِکَ یا عِزَّ الْمُسْلِمینَ
به عزتت اى عزت بخش مسلمانان.
تفسیر آیت‌الله احمدی فقیه یزدی از دعای روز چهاردهم رمضان:
در ابتدا بنده از خدا می‌خواهد برای لغزش‌هایی که می‌کند، مؤاخذه نشود. همانند کسی که جنس خریداری شده را پس می‌آورد و فروشنده هم وی را بر نمی‌گرداند و درخواستش را می‌پذیرد، بنده هم می‌خواهد که خداوند درخواستش را قبول کند و وی را مجازات نکند.
سپس بنده درخواست می‌کند در معرض گناه قرار نگیرد. در اینجا درمعرض گناه قرار گرفتن به سیبل شدن در تیراندازی تشبیه شده است. به این معنا که بنده هر لحظه در معرض برخورد با بلا است. در پایان، بنده خدا را به صفت عزت بخشی‌اش قسم می‌دهد تا در معرض گناه قرار نگیرد.
انتهای پیام/
لبخندی زد و جواب داد همه عشقم این است که به هوای این کلید هم که شده گاهی به من سر میزنی.