به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در کشوری که به عدم رعایت بهداشت کافی – مسئله‌ای که شری نارندرا مودی، نخست وزیر هند، درصدد اجرای برنامه ملی برای برطرف کردن آن است – شهرت دارد، این روستای کوچک به مدلی برای پاکیزگی تبدیل شده است.
به «تمیزترین روستای آسیا» خوش آمدید!
به گزارش بی بی سی انگلیسی، در روستای «مالینونگ» در شرق هند، نظافت امری است که همه از افراد خردسال گرفته تا پیرزن‌های بدون دندان آن را با جدیت انجام می‌دهند. این روستای کوچک با 600 نفر جمعیت در منطقه مگالایا به پاکیزگی و تمیزی خود در هند شهرت دارد.
این اتفاق برای هند اصلا چیز کوچکی نیست! بطری‌های دور انداخته شده و جلد مواد خوراکی که با پِهن گاو آمیخته شده، تقریبا صحنه‌ای معمول در اغلب جاهای هند است. این اتفاق آنقدری زننده بود که مودی، نخست وزیر این کشور، برنامه «ماموریت هند تمیز» را در اکتبر 2014 شروع کند تا در صد و پنجاهمین سالگرد تولد ماهاتما گاندی در سال 2019 به پایان رسد.
زنی مشغول جارو کردن زباله‌ها در روستای مالینونگ
رکوردهای تمیزی!
روستای مالینونگ یک بار در سال 2003 به عنوان تمیزترین روستای آسیا توسط مجله دیسکاور ایندیا دست یافت. سپس توسط همین مجله عنوان تمیزترین روستای هند را نیز در سال 2005 از آن خود کرد.
اما همین چندی پیش نیز مودی نام این روستا را در یک برنامه رادیویی آورد تا از آن به عنوان مدلی برای تمیزی یاد کند. در سال 2016 نیز او از روستای مالینونگ برای موفقیت‌آمیز بودن برنامه هند تمیز یاد کرد.
وصله‌ای که به روستای مالینونگ چسبانده بودند، به تنش نشست و این روستا باعث افتخار اهالی آن در سطح ملی شد. وارد روستا شوید و متوجه می‌شوید که این روستا به شکلی کاملا اعجاز انگیز تمیز است.
چه رازی پشت آن است؟
اما چه شد که روستای مالینونگ در کشوری که به کمبود نظافت و تمیزی شهرت دارد، به مدلی برای تمیزی تبدیل شد؟ پاسخ گویا این است که باید این کار را از نوجوانی انجام داد.
دِیتی باکوردور، 11 ساله، روزش را از ساعت 6:30 صبح آغاز می‌کند. کار او درست مانند کار تمام همسن و سالانش در روستا تمیز کردن مالینونگ است. تمام بچه‌ها جارو به دست گرفته و پیش از مدرسه، تمام خیابان‌ها را از وجود هرگونه زباله و برگ تمیز می‌کنند. آن‌ها همچنین مسئول خالی کردن سطل‌های زباله نیز هستند که اتفاقا برق می‌زنند!
یکی دیگر از وظایف آن‌ها تفکیک زباله‌های ارگانیک از زباله‌های قابل سوزاندن است. برگ‌ها و دیگر زباله‌های تجدید پذیر دفن شده تا بعدها به کود تبدیل شوند. زباله‌های دیگر اما به نقطه‌ای دورتر منتقل و آنجا سوزانده می‌شود. همچنین برخی از باغبان‌ها متعهد شده‌اند تا اطراف خیابان‌های روستا را با انواع گل و گیاه تزئین کنند تا تجربه راه رفتن در آن کاملا لذت بخش باشد.
حتی سطل‌های زباله نیز به صورت دستی تهیه می‌شوند تا همه چیز در اینجا متفاوت باشد
من از باکوردور پرسیدم که آیا از زندگی کردن در اینجا لذت می‌برد؟ او سرش را تکان داد. بعد پرسیدم که اگر گردشگری روی خیابان آشغال بیندازد، آیا چیزی به او می‌گویی؟ او گفت که فقط می‌رود و زباله را از روی زمین برمی‌دارد.
زندگی مردم روستا کاملا معمولی است، با این تفاوت که پاکیزگی در آن نهادینه شده است. من نگاهی به خانه مادربزرگ باکوردور انداختم. همه چیز از تمیزی برق می‌زد. گل‌های خانه تازه بودند. هیچ ظرف نشسته‌ای نبود و جای خواب نیز کاملا مرتب شده بود.
ریشه این تمیزی از کجا می‌آید؟
گرچه کسی کاملا مطمئن نیست، اما دو بحث در این مورد مطرح می‌شود: شیوع وبا در منطقه در 130 سال پیش که لازمه پیشگیری از آن رعایت نظافت بود. دوم اینکه اهالی روستا از قوم کاسی (Khasi) هستند. این قوم از دیرباز مادرتبار بوده است. بدین معنا که زنان همواره در راس امور قرار داشته و نظافت نیز شاید ریشه در همین مسئله داشته باشد.
به عبارتی شاید بتوان گفت که نظافت و پاکیزگی بیش از آنکه عادت باشد، به سنت این افراد برمی‌گردد. اغلب بچه‌های روستا تاکنون از مالینونگ خارج نشده‌اند، اما با گردشگران به گفتگو می‌پردازند. آن‌ها افتخار می‌کنند که در این تمیزترین روستای آسیا زندگی می‌کنند.
کودکان مشغول بازی در خیابان‌های تمیز مالینونگ
منبع: فرادید
انتهای پیام/