اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ وَاجْعَلْنى فیهِ مِنَ الْفاَّئِزینَ لَدَیْکَ
خدایا قرارم ده در این ماه از توکل کنندگان بر خودت و بگردانم در آن از سعادتمندان درگاهت
وَاجْعَلْنى فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ اِلَیْکَ بِاِحْسانِکَ یا غایَةَ الطّالِبینَ روز
و قرارم ده در آن از مقربان پیشگاهت به حق احسانت اى هدف نهائى جویندگان.
تفسیر آیت‌الله احمدی فقیه یزدی از دعای روز دهم رمضان:
در روز دهم ماه مبارک رمضان مبحث توکل مطرح می‌شود. توکل به معنای واگذاری به غیر و یک مقام بالا در عبودیت است. بنده این جایگاه را در روز دهم از خدا طلب می‌کند و از خداوند می‌خواهد به فرد دیگری جز وی توجه نکند.
در عبارت بعد صفت فائز بودن طلب می‌شود، فائزینی که نزد خداوند هستند. این نهایت رضایت بنده است. در این شرایط دیگر خواسته‌ای وجود ندارد. پس خداوند غایت آرزوهاست و یکی از صفاتش هم همین است که بنده در اینجا خدا را به این صفت قسم می‌دهد.
انتهای پیام/