در همین زمینه یک سخنگوی وزارت دفاع انگلیس در گفت‌‌وگو با سی. ان .ان گفت ضمن رد ضمنی این مسئله گفت: «ناو شکن نوع 45 برای عملیات در تمامی جهان از محیط های نیمه قطبی تا مناطق بسیار گرم طراحی شده و به طور موثر قادر به انجام عملیات در خلیج و اقیانوس اطلس جنوبی در تمام سال است.
ناوشکن‌های Type 45 بریتانیا
TYPE45 ناوشکن ویرانگری است که به کلاس Daring معروف است. این کلاس از ناو شکن به پیشرفته‌ترین موشک‌های ضدهوایی و راداری ساخت بشر مجهز هستند. این ناو از یک سامانه دفاع هوایی به نام PAAMS استفاده می‌کند که پروژه‌ای بود که با کمک چند کشور طراحی و ساخته شد و نهایتا بریتانیا 6 سامانه از آن را را برای استفاده در ناوهای خود سفارش داد که به نام‌های افعی دریا در این کشور معروف هستند. شایان ذکر است استفاده یکپارچه از این سامانه تا سال 2009 به تعویق افتاد که به دلیل آماده نبودن موشک‌های پدافندی استر بود. هدف از ساخت این ناو توان ویژه برای درگیری با اهداف هوایی عنوان شده است.
پروژه طراحی و ساخت 6 نمونه از این کشتی به شرکت انگلیسی BAE System Marine محول گردید. این کمپانی برای اینکه ناوها با سرعت بیشتری آماده تحویل شوند؛ از روش تولید بلوک‌های مختلف در چند کارگاه مجزا استفاده می‌کرد، بلوک‌ها پس از ساخت به کارخانه اصلی منتقل و به هم متصل می‌شدند و همین امر باعث می‌شد که ساخت هر ناو حداکثر 2 سال طول بکشد. ساخت و ساز نهایی و ادغام سیستم‌ها در کارخانه کشتی‌سازی Scotstoun واقع در رودخانه Clyde گلاسکو انجام شد. کمپانی BAE برای ساخت بدنه هر ناو تقریبا 3000 کیلو فولاد به کار برد.
ناوشکن تایپ 45 قرار بود جایگزین تایپ 42 شود که در جنگ فالکلند عملکرد خوبی به نمایش گذاشته بود و آخرین نمونه از این ناو در سال 2013 از خدمت در نیروی دریایی سلطنتی کنار گذاشته شد. با ورود ناوهای هواپیمابر به نیروی دریایی سلطنتی این کشور به این فکر افتاد که باید ناوشکن قدرتمندی داشته باشد که از این کشتی پرهزینه و گران‌قیمت محافظت کند. به همین دلیل ساخت این ناو را شروع کرد. این ناو طوری طراحی شده بود که بتواند 5 برابر از نمونه قبلی خود یعنی تایپ 42 کارآمدتر باشد.
بریتانیا به دنبال بدست آوردن یک کلاس از ناو جدید بود که بتواند دفاع هوایی مخربی داشته باشد؛ به همین دلیل این طرح با هفت کشور عضو ناتو با عنوان پروژه NFR-90 آغاز شد، ولی به دلیل اینکه هر کشور الزامات خاص خود را در این طرح دنبال می‌کرد این پروژه منحل شد. البته انگلیسی‌ها سعی کردند تا با فرانسه و ایتالیا در معاهده ساخت ناوشکن همکاری کنند که نتیجه‌بخش نبود. (انگلستان از معاهده خارج شد و فرانسه و ایتالیا به همکاری خود ادامه دادند.) نتیجه تلاش‌های بریتانیا ساخت ناوشکنی با استفاده از تکنولوژی بومی بود که کلاس Daring یا Type 45 نام گرفت.
پروژه تایپ 45 مورد انتقادات بسیار زیادی قرار گرفت و دلیل آن هزینه زیاد و تاخیر زیاد در پروژه بود، هزینه ساخت 6 کشتی تقریبا 6.64 میلیارد پوند آب می‌خورد. اولین کشتی طی برنامه ریزی های انجام شده قرار بود تا سال 2007 وارد خدمت شودولی در سال 2010 این کار صورت گرفت.شایان ذکر است طی ساخت این کشتی‌ها همواره سایه لغو پروژه روی آن بود.
با بروز مشکلات فراوانی که طی پروژه رخ داده بود، سرانجام اولین سازه از خانواده دیرینگ در سال 2006 در رودخانه کلاید به آب انداخته شد و سپس طی تکمیل تست‌های مختلف در سال 2010 به نیروی دریایی سلطنتی ملحق شد، این ناو برای اولین ماموریت خود عازم خلیج فارس شد و پس از مدت کوتاهی منطقه را ترک کرد.
ناوشکن TYPE45 دارای ابعادی به طول 152.4 متر و عرض 21.2 متر و آب خور 7.4 متر و تعداد خدمه 190 نفر میباشد. چثه این ناو از نمونه قبلی خود یعنی TYPE42 که در سال 1798 ساخته شده بود بزرگ‌تر بود. وزن TYPE45تقریبا 8500 تن است که در مقایسه با TYPE42 که وزن آن 5200 تن بود سنگین‌تر است. ناوشکن تایپ 45 اولین ناوشکنی است که دارای استاندارد شرکت لوید انگلستان میباشد،این استاندارد شامل افزایش ایمنی از جان و اموال پرسنل و عدم تخریب محیط زیست میباشد. یکی از ویژگی‌های برجسته این ناو میزان پنهان‌کاری از دید رادارهای دشمن است که سعی شده با شکل‌های شکسته و دیوارهای صاف و چینش منظم تسلیحات بر روی عرشه این ویژگی ایجاد شود. این کشتی جنگی اولین محصول بریتانیا است که این ویژگی را دارد.
طراحی این ناو تا حدی شبیه به نمونه فرانسوی Lafayette میباشد. میزان بازتاب راداری این ناو در هیچ کجا اعلام نشده است، ولی بعضی از کارشناسان میزان آن را در حد یک کشتی کوچک تفریحی می‌دانند. ناو تایپ 45 برای خدمه خود نیز ابتکارات زیادی به خرج داده است. به عنوان مثال در این ناو امکانات تفریحی مانند باشگاه بدنسازی، استفاده از اتاق‌های شش نفره با امکانات مخصوص که مرد و زن بتوانند در کنار یکدیگر خدمت کرده و حریم شخصی افراد هم حفظ شود.
این ناو دارای دو موتور توربین گازی WR-21 ساخت شرکت رولز رویس با توان تولیدی 27000 اسب بخار است و یکی از دیگر از تفاوت‌های تایپ 45 و 42 این است که در تایپ 45 موتور نیروی ایجاد می‌کند که بلافاصله به برق تبدیل شده و چیزی که شفت (پروانه) را می‌چرخاند یک موتور 20 مگا واتی است. این نوع موتورها معمولا در شناورهای نظامی با توناژ نسبتا پایین و سرعت بالا استفاده می‌شود و همین امر باعث چالاکی زیاد این ناو شده است.
مشخصات
طول کشتی: ۱۵۲٫۴ متر
پهنای بدنه: ۲۱٫۲ متر
ارتفاع ستون: ۷٫۴ متر
بارگیری استاندارد: ۸٬۰۰۰ تن
نوع موتور: ۲ شفت یکپارچه
پیشران الکتریکی: (IEP)
برد عملیاتی: ۱۳٬۰۰۰ کیلومتر در سرعت (۳۳Km/h)
2 توربین گازی رولز رویس
2 دیزل ژنراتور Wärtsilä 12V200 هر کدام ۲ مگاوات
2 موتور الکتریکی Converteam هر کدام ۲۰ مگاوات
سیستم هوایی پیشرفته ناو تایپ 45
فلسفه طراحی ناو تایپ 45 برای جنگ ضدهوایی، با قابلیت دفاع در برابر اهداف هوایی پیچیده مانند، هواپیمای جنگنده، هواپیمای بدون سرنشین، موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز، موشک‌های ضدکشتی مافوق صوت، صورت گرفته است. وظیفه اصلی این کلاس از ناوها محافظت از ناو هواپیمابر است. قسمتی از سیستم هوایی پیشرفته تایپ 45، سامانه دفاعی هوایی PAAMS میباشد. این سامانه توسط کشورهای انگلستان، فرانسه، ایتالیا و کارگروه بین‌المللی برای استفاده در ناوشکن Horizon-class frigate فرانسوی طراحی شد.
در سال 1999 انگلستان کار بر روی این پروژه را ترک کرد و و بطور اختصاصی بر روی ناوشکن‌های Type 45 خود متمرکز گردید. با این حال قوای نظامی بریتانیا همچنان به عنوان یکی از اعضای پروژه PAAMS شناخته می‌گردند. این کشور علت ترک پروژه را همخوانی نداشتن نیازهای نیروی دریایی انگلیس با پروژه هوریزون عنوان کرد، اما بعضی از کارشناسان می‌گویند علت ترک انگلیس این موضوع نبوده است. در سال 2003 میلادی نیروی دریایی سلطنتی انگلستان؛ سفارش خرید 5 سامانه PAAMS به همراه رادارهای اختصاصی LRR که توسط صنایع دفاعی فرانسه ساخته شده بود را برای استفاده در 6 ناو خود تحت نام افعی دریا به کار گرفت. تا به امروز فقط 3 کشور انگلستان،فرانسه،ایتالیا دارنده این سامانه دفاع هوایی بر روی ناوهایشان هستند.
بعضی از کارشناسان معتقدند که سامانه دفاعی هوایی PAAMS نسبت به نمونه آمریکایی خود یعنی AEGH برتری دارد و از جمله برتری آن می‌توان به رادار این دوسامانه اشاره کرد: رادار سه بعدی SPY-1 در سامانه AEGH توانایی شناسایی اهداف را در برد 190 کیلومتر دارند، در حالی که رادار سامانه PAAMS LRR توانایی شناسایی اهداف را در برد400 کیلومتر می‌تواند انجام دهد.
سامانه دفاعی هوایی AEGH جزء پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی به کار رفته در ناوهای جنگی ایالت متحده آمریکا محسوب می‌شود، دارندگان این سامانه کشورهای ژاپن، استرلیا، کره جنوبی و نروژ می‌باشند. زیر مجموعه‌های این سامانه: رادار سه بعدی SPY-1، سیستم کنترل آتش ORTS، لانچرهای عمودی 41MK و موشک‌های پدافندی SM-2 میباشد. به هر حال با توجه به برتری نسبی سامانه دفاعی هوایی PAAMS نسبت به نمونه آمریکایی، اکثر کشورها خواستار به خدمت گرفتن نمونه آمریکایی آن هستند.
رادار SAMSON
این رادار در بالاترین بخش تایپ ۴۵ به شکل یک گوی قرار گرفته است. رادار سمپوسون یک رادار فعال در باند S است که وظیفه آن درگیر و انهدام هواگردها و موشک‌های دشمن با کمک تسلیحات مختلف همانند استار ۱۵ و ۳۰ بلاک صفر است. طراحی این رادار در دهه ۱۹۸۰ ا برای پروژه ناوشکن هوریزون آغاز شد و محصول نهایی در سال ۱۹۹۹ ساخته و مورد استفاده قرار گرفت. این رادار سه بعدی با توان پوشش ۳۶۰ درجه توان کشف و رهگیری موشک بالستیک تاکتیکی و تا موشک‌های کروز ضد کشتی را دارد؛ ولی وظیفه اصلی آن درگیری با اهداف ارتفاع متوسط تا بسیار بالا است. برد این رادار ۴۰۰ کیلومتر برد و با فرکانس 2-4 GH و توان 25KW و توانایی کشف 1000 هدف به اندازه یک توپ پینگ پنگ آن هم در حالتی که با سرعت ۳ ماخ پرواز می‌کنند را دارد.
موشک‌های پدافندی استار 15 و 30
این موشک توسط کشورهای انگلستان، فرانسه، ایتالیا و به سرپرستی کمپانی MDA فرانسه ساخته شده است. برد و وزن موشک استار 15 و استار 30 بلاک صفر به ترتیب 30 و 120 کیلومتر، 310 و 450 کیلوگرم میباشد. موتور این موشک سوخت جامد 2 مرحله‌ای است و حداکثر سرعت آنها در لحظه اصابت به ترتیب 3 و 4.5 ماخ میباشد. موشک‌های استر توانایی شلیک از روی کشتی و هم تریلر رادارد. توسعه و تولید این موشک از سال 1990 آغاز و اواخر سال 2000 وارد خدمت شد.
در حال حاضر سیستم سامانه دفاعی هوایی PAAMS با موشک‌های استار 30 و 15 به این ناوشکن سرویس می‌دهند که دارای 48 سلول لانچر عمودی SYLVER است، لانچر SYLVER در صورت نیاز قادر به ارتقا و اضافه‌سازی تسلیحات مدرن دیگر میباشد. لازم به ذکر است در ابتدای طراحی برای این؛ ناو 64 سلول در نظر گرفته شده بود، ولی آن طرح نتیجه بخش نبود. این لانچرها ساخت صنایع دفاعی فرانسه هستند و نمی‌توانند موشک‌های نظیر تام هاواک را پرتاب کنند، ولی انگلیس قصد دارد طرح‌های این لانچر را تغییر دهد و بیشتر به سمت ناو آمریکایی MARK-41 هدایت کند تا بتواند از موشک قدرتمند bgm-109 تام هاواک هم بهره ببرد؛ البته فرانسوی‌ها در تلاش برای این کار بودند ولی موفق نشدند.
این رادار توسط صنایع دفاعی فرانسه ساخته شده و در 3 کشور انگلستان،فرانسه و ایتالیا به روی ناوهای type-45 ،Horizon ،Orizzonte به کار گرفته شده است. این رادار چند منظوره غیر فعال است که در قسمت عقب ناو بر روی یک سکو قرار دارد. این محصول یک رادار پیشرفته جستجو است که توان رهگیری خودکار و تعیقب مسیر خودکار ۱۰۰۰ هدف را در برد ۴۰۰ کیلومتری دارد. این رادار می‌تواند به عنوان یک سپر ضدموشک بالستیک هم بکار گرفته شود. کار اصلی این رادار هشدار زود هنگام است.
با توجه به شناسایی 1000 هدف توسط رادار سیمپسون و رادار LRR این ناو توانایی شناسایی 2000 هدف بصورت همزمان را دارد که شامل شناسایی اهداف هوایی، اهداف سطحی و هم اهداف زیر سطحی می‌شود.
قالیت شناسایی ناو TYPE45 و هزینه زیاد هر ناو توجه عمومی افراد زیادی را به خودش جلب کرده است و تحلیل‌گران نظامی معمولا کلاس دیرینگ را پیشرفته‌ترین سیستم دفاعی مخرب هوایی جهان می‌دانند. نیک براوون یکی از سردبیران مجله نظامی در این مورد گفت: مطمئنا یکی از پیشرفته‌ترین کشتی‌های جهان type45 است که حتی از برخی از ناوهای آمریکا هم سریعتر میباشد. قرار است از این کلاس از ناو شکن هم در سیستم یکپارچه سازی دفاع موشکی اروپا هم استفاده شود و گویا چند تست موفقیت‌آمیز هم در رهگیری و انهدام موشک بالستیک انجام داده و در این زمینه با آژانس دفاع موشکی آمریکا هم همکاری داشتند.
سلاح‌ها
1. توپ سینه ۱۱۴ م .م مارک ۸ در جلوی کشتی بر روی عرشه با برد ۲۲ کیلومتر و سرعت آتش ۲۵ گلوله بر دقیقه. طی چند سال گذشته یک نوع مهمات هدایت ماهواره‌ای با برد ۲۷ کیلومتر برای این توپ توسعه یافته است.
2. دو توپ 30 م.م oerilkon با کالیبر متوسط، مجهز به رادار و اپتیک برای مقابله با قایق‌های تندرو موشک انداز طراحی شده است.
3. دو سامانه دفاعی ضد موشک فالانکس با ترکیب یک گاتلینگ 20 م.م .
4. دو گاتلینگ سنگین با کالیبر 7.62 م.م ساخت ایالت متحده امریکا که توانایی چرخش تا 6000 rpm را دارد.
5. استفاده از 6 مسلسل MAG. این مسلسل از سال 1958 تا به امروز در حال خدمت است.
1. این ناو می‌تواند 2 بالگرد از مدل R LynWG-13 Lynx / Supex که یکی بر روی عرشه و دیگری را در آشیانه ناو حمل کند. این نوع از بالگرد توانایی درگیری با اهداف زیر سطحی و سطحی با استفاده از موشک‌های ضد کشتی سوخت جامد Sea suka که توسط دو کمپانی انگلیسی ساخته شده است را دارد.
2. استفاده از یک بالگرد AW101 (EH101) Merlin که توان انجام عملیات ضد زیر دریایی با اژدر عمقی را دارند و هر دو مجهز به سونار هستند.
همچنین فضای محل فرود در قسمت عقب ناو به حدی بزرگ است که برای نشست بالگردی به بزرگی شینوک کافی است.
سیستم های ضد کشتی و ضد زیر دریایی
1. موشک ضد کشتی هارپون: تا به امروز همه ناوهای کلاس دیرینگ ساخته و در خدمت نیروی دریایی سلطنتی هستند، ولی فقط 4 عدد از این ناوها مجهز به سکوی 4 تایی موشک سطح به سطح هارپون می‌باشند. اولین ناوی که به این سامانه مجهز شد ناو دانکن بود. این موشک ساخت ایالت متحده آمریکا و دارای یک رادار فعال با پیشرانه توربوجت است. این موشک بعد از پرتاب می‌تواند در ارتفاع 6 متری از سطح آب پرواز کند که این کار توسط یک رادار مونو پالس بسیار کوچک انجام می‌شود که ارتفاع موشک را تنظیم می‌کند.
توان پرواز در ارتفاع کم باعث کاهش احتمال دیده شده در رادار می‌شود. این موشک تا فاصله ۲۰ تا ۴۰ کیلومتری هدف بسته به مدل موشک به صورت غیر فعال و یا به عبارت دقیق تر با سیستم INS حرکت می‌کند. در واقع بعد از ثبت موقیعت هدف توسط رادار؛ پرتاب‌کننده هارپون اطلاعات و موقعیت فعلی و موقعیت پیش‌بینی شده چند دقیقه آینده هدف به موشک داده می‌شود و موشک را روانه هدف می‌کنند . موشک بخشی از مسیر را پیش رفته و به سمت موقعیت پیش‌بینی شده هدف پیش می‌رود و در تمام مسیر با رادار خود سطح آب را جستجو می‌کند تا اینکه آنقدر به هدف نزدیک شود تا بتواند با رادار خود هدف شناسایی و نابود کند.
2. تایپ 45 دارای سونار از مدل Ultra/EDO MFS-7000 است که در زیر کشتی و قسمت جلو نصب شده است.
3. این ناو قابلیت پرتاب 6 اژدر از مدل Sting Ray torpedo را دارد. این اژدر با برد 11 کیلومتر و دارای هدایت سونار فعال و غیر فعال است. طراحی این اژدر از سال 1969 شروع شد و از سال 1983 تا به امروز در حال خدمت در نیروی دریایی انگلیس و نیروی هوایی این کشور میباشد. وزن این اژدر 267کیلو گرم و طول 2.6 متر و قطر 324 م.م میباشد. شایان به ذکر است این نمونه از اژدر قابلیت پرتاب از روی بالگرد را هم دارد.
این ناو دارای یک سیستم اخلال گر برای فریب موشک‌های هدایت راداری و فروسرخ دشمن و یک سامانه برای ایجاد صدا برای فریب اژدرهای دشمن است.
حالا سوالی که به وجود می‌آید این است که چرا این ناو گران قیمت بریتانیایی با این همه تجهیزات، توانایی تحمل گرمای آب خلیج فارس را ندارد؟ کسی چه می‌داند
گزارش از حمیدرضا قربانی
انتهای پیام/
این کشور از جنس معاویه
مطمئنا اگر برخوردی اتفاق بیفته ایران تمام این آهن پاره ها رو غرق میکنه
مرگ بر انگلیس روباه پیر