در رابطه با مرض و روزه لازم است به چند نکته توجه شود :
معیار در تشخیص مُضرّ بودن روزه خود شخص روزه گیرنده است نه دیگران؛ بله اگر خودشخص نمی تواند تشخیص دهد به پزشک مراجعه می کند و سخن پزشک برای او حجت است چه آن پزشک مسلمان باشد یا کافر.
تمارض و خود را به مریضی زدن ، مجوز خوردن روزه نیست.
اگر مریض پیش از ظهر خوب شود و کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باشد باید نیت روزه کند و روزه آن روز را بگیرد.
اگر شخص با این که روزه برایش ضرر دارد روزه بگیرد ، روزه اش باطل است.
مقصود فقها از مرض مجوّز خوردن روزه
مقصود فقها از مرضی که مجوز خوردن روزه است چند مورد می باشد :
ب: شخص مریض است و با گرفتن روزه ، مرضش شدت پیدا می کند .
ج: شخص مریض است و با گرفتن روزه ، علاجش مشکل می گردد.
د: شخص مریض است و با گرفتن روزه دیر تر خوب می شود .
بر این اساس، چنانچه روزه گرفتن هیچ تأثیری در مرض شخص ندارد ، روزه گرفتن بر او واجب است.
انتهای پیام/ز