اخیرا گفته‌هایی در مورد تلاش ایران و ترکیه به خاطر ثبت مثنوی معنوی، یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبی جهان به عنوان میراث این دو کشور در یونسکو یا بخش فرهنگی سازمان ملل گسترش یافته‌است.
این موضوع سرپرست ولایت بلخ را نیز نگران ساخته و او از سازمان ملل خواسته‌است تا اعتراض جدی‌شان را در پیوند به ثبت‌شدن انحصارگرایانۀ مثنوی معنوی به عنوان میراث مشترک ایران- ترکیه اجازه ندهند.
آقای نور می‌گوید بلخ به خاطر داشتن فرزندی مانند مولانا جلال‌الدین محمد بلخی که از افتخارات و سرمایه‌های معنوی تمام جهان است به خودش می‌بالد، اما محدودساختن مولانا به یک یا دو کشور ریختن بحر در کوزه‌است و شایستۀ مقام بزرگ او نخواهد بود.
این در حالی‌ست که ایران به خاطر زبان و بخشی از تاریخ مشترکی که در قرن‌های گذشته با افغانستان دارد بسیاری از افتخارات ادبی و تاریخی که بیش‌تر مربوط افغانستان می‌شود را هم منحصر به خودش ساخته‌است.
از این میان کسانی چون ابو علی سینای بلخی، ابو نصر فارابی و دیگر چهره‌های تاریخی که در بخش فلسله، ریاضی، ادبیات، هنر و موضوعات مختلف شهرت جهانی دارند و زادگاه‌شان در افغانستان است هم در کتاب‌های ایرانی مربوط به آن کشور خوانده شده‌اند.
مولانا جلال‌الدین بلخی در ولایت بلخ افغانستان به دنیا آمده و پدرش سلطان‌العلما بهاءالدین ولد از دانش‌مندان و چهره‌های شناخته‌شدۀ بلخ بود اما در سن جوانی پس از سفر به شماری از کشورها، به ترکیه رفت و در همان‌جا درگذشت و به خاک سپرده شد.
روز گذشته دکتر نصیر احمد اندیشه، سرپرست و معیین اداری و مالی وزارت امور خارجه نیز در دیدار با نمایندۀ یونسکو برای افغانستان از تصمیم ایران و ترکیه اظهار نگرانی کرده و گفته‌است که اگر قرار باشد این اثر ثبت میراث جهانی یونسکو گردد، واقعیت تاریخی زادگاه مولانا در بلخ نباید نادیده شود و پیوند او با افغانستان نباید فراموش گردد.
انتهای پیام/