این رسانه در ادامه می نویسد: طرحی که از سوی فرانسه ارائه شده ضعیف تر از طرح سال 2002 عربستان درباره موضوع فلسطین است.
السفیر نوشت: موازنه قوا در شرایط کنونی به گونه ای است که سیاست افراطی حاکم بر اسرائیل اجازه طرح یا هر اصلاحی را که به نفع ملت فلسطین باشد، نمی دهد.این طرح هم در راستای دیگر طرح های حل کشمکش اعراب و اسرائیل است و راه به جایی نمی برد.
این روزنامه لبنانی می نویسد: با توجه به نبود توازن و امتیازات زیادی که طرف عربی در موضوع فلسطین می دهد، نمی توان به طرح ها امید بست به ویژه که تشکیلات خودگردان عملا قدرت و آزادی عمل ندارد.
این در شرایطی است که کشورهای اصلی عرب یعنی مصر و سوریه و اردن از موضوع خارج شده اند و تنها تشکیلات خودگردان در عرصه حضور دارد.
پس از شکست سال 1967 اعراب، معاهده های جداگانه ای میان کشورهای عربی و اسرائیل منعقد شد که خطرناکترین آنها میان مصر زمان انور سادات با این رژیم بود. در این شرایط از موضوع فلسطین صرف نظر شد.
در ادامه این مطلب آمده است: حل و فصل چیست؟ چه طرفی توان فیصله دادن به مشکل فلسطین را دارد؟ با توجه به نبود توازن میان اعراب و رژیم صهیونیستی، مفهوم حل و فصل بحران فلسطین، امتیاز دادن اعراب به دشمنی است که از آنها قوی تر است.
طرح های سازش نشان می دهد که هر طرحی با از دست رفتن بیشتر حقوق فلسطینی ها همراه بوده است.این در شرایطی است که کشورهای عربی حمایتی از موضوع فلسطین نمی کنند.
السفیر بیان کرد: در جبهه داخلی فلسطین نیز دو قدرت یکی در کرانه باختری به رهبری فتح و دیگری در غزه به رهبری حماس وجود دارد. در چنین شرایطی موضوع مقدس یعنی فلسطین فراموش می شود. اعراب نیز تشکیلات خودگردان فلسطین را به سوی دادن امتیازات بیشتر سوق می دهند.از سویی دو دستگی زمانی به اوج رسید که تشکیلات خودگردان در رام الله خود را از جنگ های اسرائیل در غزه - جنگهایی که غزه را ویران کرد- دور نگه داشت.
رئیس جمهور فرانسه طرح خود را در شرایط سیاسی مشخصی ارائه داد؛ اعراب در بدترین شرایط ممکن به سر می برند. اسرائیل احساس می کند از اعراب قوی تر است. مصر هم با نقش میانجی گرایانه خود در واقع موضع خود را به طرف فلسطینی تحمیل می کند و طرف فلسطینی به دلیل ضعف، توان مخالفت ندارد.
از سویی، سوریه نیز درگیر بحران است. عراق نیز شرایط خوبی ندارد زیرا داعش بر بخش هایی از آن چنگ انداخته و از سویی با مشکلات امنیتی و اقتصادی و سیاسی زیادی روبرو است.
لبنان نیز در سال 2000 با مقاومت، اراضی خود را آزاد کرد و در سال 2006 با اسرائیل جنگید و پیروز شد؛ اما اگر اراده کند هم نمی تواند به نمایندگی از فلسطینی ها اقدامی انجام دهد.
به همین دلیل است که اسرائیل اهتمام زیادی به طرح جدید فرانسه درباره فلسطین ندارد. اعراب نیز اهتمامی ندارند یا دست‌کم شرایط آنها به گونه ای است که اجازه آن را نمی دهد.
این رسانه در پایان نوشت: ملت فلسطین پیش از هر بحثی درباره آزاد سازی، باید منتظر اقدامات ریشه ای در این شرایط اسفناک عربی باشد. اما جوانان فلسطینی با چاقوهای خود می گویند که این سرزمین متعلق به ماست و حقی است که آن را فراموش نخواهیم کرد.