در ابتدای این نشست سمیع‌آذر از اهداف حراج تهران گفت. وی بیان کرد: مدتی است که بحثی مبنی بر هنر و اقتصاد آن در کشور شکل گرفته است. به همین جهت نیازمندی‌هایی در این حوزه به وجود آمده، از جمله مهمترین هدف حراج تهران توجه به ارزش مادی و معنوی هنر است، چرا که بدون توجه به این امر نمی‌شود به توسعه هنر و دستاوردهای هنری رسید. علاوه بر این ارتقای کیفیت هنر از موارد دیگری است که در این عرصه مطرح می‌شود.
وی ادامه داد: در این جا تنها بحث افزایش ارزش مطرح نیست و اینکه اثر و هنر مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد و دغدغه روحی عده زیادی از افراد جامعه شود هم اهمیت دارد. تقویت ارزش هنر ، هم در گرو هنرمندانی است که داخل حراج حضور دارد و هم در گرو آن‌هایی است که در حراج نیستند.
وی ادامه داد: حراج تهران موجب افزایش ارزش کار هنرمندانی که در این حراج حضور ندارند، شده است و به طور کلی افزایش ارزش هنر کشور ما در سطح بین‌المللی به تنهایی صورت نمی‌گیرد بلکه ابتدا باید در سطح کشور خودمان به این موضوع توجه کنیم و ما فکر می‌کنیم توجه جهانی به هنر ما نیازمند توجه داخلی و ملی به هنر است. ما نمی‌توانیم بدون توجه به هنرمند در جهت تأمین مخارج زندگی و یا خود اشتغالی این قشر از جامعه انتظار ارتقای هنر را داشته باشیم.
سمیع آذر تصریح کرد: هدف دوم ما در حراج تقویت مخاطب مسئول و حامی است؛ چرا که کسی که مجموعه‌ای از آثار هنری را جمع‌آوری می‌کند به هنر برای تشکیل یک مجموعه ملی کمک می‌کند. عقیده ما این است که نباید تنها عده‌ای خاص هنر را ببینند بلکه هر کسی می‌تواند یک حامی مسئول شود. علاوه بر این یکی دیگر از اهداف ما تقویت رویکرد حرفه‌ای در هنر است، زیرا هنر نمودی از تحقق فرهنگی یک جامعه پویاست و باید به اساس و لوازم توسعه آن فکر کرد. چرا که نمی‌توانیم تنها انتظار توسعه هنر را داشته باشیم. برای گسترش پویایی اجتماعی هنر لازم است که به این موضوع به مثابه نوعی صنعت نگاه شود و این اتفاق محقق نمی‌شود مگر اینکه ما به اقتصاد هنر توجه کنیم تا علاوه بر نیاز هنرمند، بازار را هم در نظر بگیریم.
وی افزود: در این 5 دوره حراج تهران قیمت هنر افزایش یافته و پولی که می‌توانست در رفاه نه چندان مهم برخی از امور صرف شود، صرف هنر شد و موجب شد تا به نسبت توسعه اقتصاد هنر کیفیت هم بالا برود. همچنین نسل جوان هم امیدوارتر از قبل به فرهنگ نگاه کنند. در این مدت از حراج تهران، حدود 200 هنرمند از 5 نسل مختلف از هنرمندان کشورمان معرفی شدند و ما امیدواریم در دوره‌های بعدی هنرمندان بیشتری را وارد این چرخه کنیم.
رئیس حراج تهران در ادامه با اشاره به مسیری که پیش‌روی هنر کشورمان است بیان کرد: با وجود تأثیراتی که این اقدام بر روی هنر کشورمان داشته اما همچنان فاصله زیادی تا ورود به عرصه‌های مطرح جهانی داریم. به عنوان مثال قیمت اثر سهراب سپهری هنوز به آن مقداری که باید نرسیده و ما باید با این فعالیت‌ها حداقل در غرب آسیا حرف اول را بزنیم.
سمیع‌آذر در خصوص بحثی که راجع به اشرافی‌گرایی هنر در این حراج مطرح شده بود عنوان کرد: هنر تجلی انسانیت است. چه بهتر که قیمت هنر بالا برود زیرا افزایش ارزش هنر به منزله افزایش ارزش‌های انسانی است و ما به جای این مبحث باید بگوییم که چرا ارزش موارد دیگری که از صلاحیت برخوردار نیستند بالا می‌رود. این هنر است که ارزش‌های انسانی را نمایان می‌کند و ما نیز باید به آن ارج نهیم. با تمام این‌ها رقم کل فروش آثار حراج تهران حتی برابر یک خانه گران در شمال شهر نیست.
وی همچنین راجع به شفافیت در حراج تهران بیان کرد: هر کسی از این حراج اثری می‌خرد خودش می‌تواند به رسانه‌ها اعلام کند اما حراج مسئولیت اعلام چنین اخباری را ندارد؛ چرا که این افشاگری تبعاتی دارد که خریدار خودش باید آن را در نظر بگیرد.
وی افزود: موضوع دیگری که گاهی مطرح می‌شود موضوع هنرمندان ارزشی در حراج است و ما با وجود ابهاماتی در مورد تعریف هنرمند ارزشی وجود دارد نمی‌توانیم بگوییم که فلان هنرمند ارزشی است یا نه و کار ما تحقیق در مورد این افراد نیست اما اشاعه هنر ارزشی یکی از مواردی است که در این حراج به چشم می‌خورد مثل آثار محمد احصایی و محمود فرشچیان.
وی با اشاره به چگونگی حضور جوانان در حراج تهران اظهار کرد: ما هنرمندان جوان را به طور مستقیم با حراج مرتبط نمی‌کنیم چرا که حراج تهران جای کشف هنرمند نیست؛ بلکه فضایی برای هنرمندان کشف شده است. همچنین برای پوشش دادن آثار اکثر نسل‌های هنری ما در نظر داریم تا در دو بخش این حراج را برگزار کنیم. یکی همین حراج اول است که در آن به هنر کلاسیک پرداخته می‌شود و دیگری حراجی است که در آذر ماه برگزار می‌شود و آثار هنرمند معاصر را دربرمی‌گیرد.
وی همچنین در خصوص شرکت بانک‌ها در خرید آثار حراج بیان کرد: از بین آثار موجود در این دوره کمتر از 15 درصد توسط بانک پاسارگاد و مراکزی از این دست خریداری شده است و ما بقی به وسیله مجموعه‌داران و افراد دیگری به فروش رسید.
وی راجع به فاصله حراج تهران تا مطرح شدن در عرصه جهانی عنوان کرد: فارغ از این حراج ما در حراج‌های مطرح دیگری همیشه شرکت کردیم و حراج تهران به دنبال رقابت با این برنامه‌ها تهران نیست بلکه در صدد این هستیم مشارکتی با آنها داشته باشیم اما به طور کلی خیلی‌ها از جمله مدیران موسسه کریستی که از برگزارکنندگان مطرح حراج‌های بین‌المللی هستند، معتقدند که ایران مرکز اصلی هنر در غرب آسیا است.
سمیع‌آذر با اشاره به جایگاه حراج تهران بین حراج‌های مطرح دیگر گفت: حراج تهران حدود 7 و نیم میلیون دلار فروش داشته و همچنین فروش آثار هنرمندان ایرانی در حراج‌های مطرح جهانی حدود 9 میلیون دلار بوده است که در مجموع فروش سالیانه کشور ما حدود 16 میلیون دلار است. این در حالی است که فروش کلی حراج بین‌المللی نزدیک به 17 میلیارد دلار است که هفت میلیارد آن به حراج کریستی تعلق دارد. با این تفاسیر حراج تهران کمتر از یک هزارم حراج‌های دنیا فعالیت داشت به همین خاطر ما با مطرح شدن در عرصه جهانی هنوز فاصله داریم.
حسین پاکدل مجری حراج تهران در بخش دیگری از این نشست در خصوص اجرای این حراج گفت: حضور رضا کیانیان در این چهار دوره به عنوان مجری تنها به جهت شهرت او نبود بلکه تخصص او در امور هنرهای تجسمی نیز از عوامل مهم انتخاب او بود.
وی افزود: ما برای اجرای این حراج پیش از این به حراج‌های بین‌المللی و برنامه‌های این چنینی سر زدیم و در مورد نحوه اجرا مطالعه کردیم؛ چرا که اجرای چنین برنامه‌هایی تنها یک اجرای عادی نیست و هر گونه حرکت و کلام اضافی می‌تواند روی قیمت‌ها تاثیر بگذارد به همین جهت این کار کاملا تخصصی است.
پاکدل در پایان یادآور شد: گاهی صحبت‌ها و سوالاتی درباره قیمت‌گذاری در حراج تهران مطرح می‌شود که این لزوم آگاه‌سازی بیشتر مردم را از نحوه قیمت‌گذاری‌ها نشان می‌دهد چرا که محوریت حراج تهران ارزش نهادن به هنرمندانی است که از سرمایه‌های کشورمان است و به علت محدودیت‌هایی نمی‌تواند آثار خود را به بازار ارائه دهند. به همین جهت این وظیفه ما است هنر آنها تبلیغ کنیم. با تمام این‌ها عواید حاصل از این حراج تنها هشت درصد از حراج‌های مشابه را شامل می‌شود و من امیدوارم با برنامه‌ریزی بهتر بتوانیم در دوره‌های بعدی این ضعف‌ها را برطرف کنیم.
انتهای پیام/