سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

ساری،

رونق چرخ های سفالگری هفت هزار ساله همچنان در کارگاه کاهگلی روستای سلیم آباد

همه ما همدان را پایتخت سفال ایران می شناسیم، اما در روستای 400 خانواری سلیم آباد تنکابن هم خانواده ای زندگی می کنند که همگی سفالگرند و با نقش زدن به گل، رزق حلال به دست می آورند.

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، در میان جنگل های انبوه و سر به فلک کشیده دوهزار تنکابن، روستایی بکر و تماشایی به نام سلیم آباد وجود دارد که با گذر از خانه های سنتی محصور شده میان شاخ و برگ درختان که خانه های تازه ساخت ویلایی نیز در آن میان خودنمایی می کنند به مسیری شیب دار هدایت می شویم که گویا قطعه ای جدا از روستا است. با عبور از این شیب سرسبز، چند منزل فشرده و نزدیک به هم نمایان می شود که همگی متعلق به اعضای یک خانواده است.

خانواده ای به نام محبی که فارق از هیاهوی زندگی شهری و شغل های امروزی، در کنج این دیوارهای سنتی، کارگاهی ساده و بی ریا جلوه نمایی می کند، کارگاهی کاه گلی که صدای نفس های 7هزار ساله سفال از آن شنیده می شود، اتاقکی که زمینه اشتغال را برای 30 نفر اعضای این خانواده فراهم کرده است.

یکی از اهالی این روستا که حدود 40 سال از بهارعمر او می گذرد، با بیان اینکه خانواده محبی از گذشته دور تا کنون سفالگر بودند، گفت: از کودکی تا کنون به یاد دارم که اعضای این خانوده جز هنر سفال، پیشه دیگری را در پیش نگرفتند.

محب علی محبی که پدر بزرگ خانواده است، قدمت این هنر را در خانواده خود از سه نسل گذشته اعلام کرد و گفت: هنر سفال از اجدادم به من به ارث رسیده و من هم آن را به فرزندانم آموختم.

بردیا، نوه 5 ساله خانواده هم که در حال ساخت کوزه ای بود، از علاقه اش به این میراث خانوادگی اشاره کرد و گفت: این هنر بومی و سنتی را از پدر بزرگ و پدرش یاد گرفته است.

عموی بردیا نیز با تاکید بر اینکه روزانه بیش از 150سازه سفالی تولید و روانه بازارهای داخلی می کند افزود: ظروف سفالی کاربردی بیشتر در داخل استان و سفال های تزئینی بیشتر در خارج از استان مورد استقبال مردم قرار دارد.

خانواده 30 نفره محبی با همت و اتحاد خود توانستند عنوان بزرگ ترین تولید کننده کلاهک بام های سفالی را دریافت کنند و با شرکت در نمایشگاه های ملی و بین المللی حائز رتبه های ارزنده ای شوند.

عرضه اندام در نمایشگاه های بین المللی مقدمه ای شد تا این خانواده پارسال بتواند بزرگ ترین خمره جهان را در ارتفاع یک متر، قطر 80 سانتیمتر و حجم 400 لیتر، طی دو ماه بسازند و مهر اصالت یونسکو را از آن خود کنند.

در این میان اداره کل منابع طبیعی 3 هکتار زمین برای بهره برداری از خاک و سازمان میراث فرهنگی هم 16 میلیون تومان تسهیلات برای راه اندازی تعاونی به خانئواده محبی پرداخت کرده است.

کارشناس صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران هم با بیان اینکه این سازمان برای آشنایی هنرمندان صنایع دستی با استانداردهای مهر اصالت سالانه دوره های آموزشی برگذار و از آنها حمایت می کند، گفت: هنرمندانی که موفق به دریافت مهر اصالت ملی یا بین المللی شدند، در صورت فعالیت مستمر و برخورداری از بازار فروش در اولویت پرداخت تسهیلات و شرکت در نمایشگاههای ملی و بین المللی قرار می گیرند.

به گفته شعبانی از 18هزار هنرمند صنایع دستی مازندران 250 نفر سفالگر هستند که سالانه 5 میلیون سازه سفالی تولید و روانه بازارهای داخلی می کنند.

اما در این بین مهمترین دغدغه هنرمندان سفال از جمله خانواده محبی که رخ می نمایاند، هموار نبودن خط تولید جهت انبوه سازی سازه های سفالی و صدور آن به خارج از کشور بیان شده است؛ مشکلی که از فقدان امکانات و بسته بندی مناسب برای سالم رسیدن مصنوعات سفالی به خارج از کشور حکایت دارد.

به نظر می رسد تحقق این امر، نیازمند پای کار آمدن کارشناسان زبده جهت طراحی بسته بندی های مناسب با سفالینه های دست ساز و بازار پسندی به کشورهای همسایه است.

انتهای پیام/

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.