به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، قسمت‌های تاریک و سیاه‌رنگ، ابرهای مولکولی چگال و کدر هستند که به نور اجازه‌ی عبور نمی‌دهند.
چگالی این ابرها خیلی کمتر از چگالی اتمسفر زمین است، ولی خیلی بزرگ هستند.
عکس بالا قسمت مرکزی سحابی شاه‌تخته را نشان می‌دهد. قسمتی که پر از ابرهای رنگارنگ و البته ابرهای تاریک است. این سحابی عمدتا از گاز هیدروژن تشکیل شده است. مناطق پر از این گاز را می‌توانید به رنگ سبز ببینید.
آن قسمت‌هایی که سولفور و اکسیژن دارند به رنگ‌های قرمز و آبی مشخص شده‌اند. کل سحابی شاه‌تخته که با نام NGC 3372 شناخته می‌شود حدود ۳۰۰ سال نوری قطر دارد و در فاصله‌ی ۷۵۰۰ سال نوری از زمين در صورت فلكي شاه تخته قرار گرفته است.
بزرگترین ستاره این سحابی «اتا کارینا» نام دارد و در دهه‌ی ۱۸۳۰ پرنورترین ستاره‌ی آسمان‌شب بود، ولی کم کم از روشنایی آن کاسته شد.
منبع: خبرآنلاین
انتهای پیام/