در ساعت ١٨:٣٠ تقریباً تمام صندلی‌های سالن پر شده بود و صحنه نیز با پارچه حریر سفید رنگی پوشانده شده و نورهایی شبیه به ستاره در اطراف صحنه روشن شده بود. همزمان با خاموش شدن نورهای سالن صدای دست و جیغ تماشاگران به گوش می رسید كه همه یک‌صدا «بنیامین» را صدا می‌زدند.
قبل از شروع برنامه، شمارش معكوس و بعد از آن تصاویر كوتاهی از حضور بنیامین در هند از مانیتورها نشان داده شد و همزمان با آن نوازنده ها در جای خود مستقر شدند. در حالی‌كه صحنه به طور كامل تاریک بود، برنامه با اجرای قطعه «آهای تو» آغاز شد که بنیامین در اواسط آن از حضار خواست به كسی كه دوستش می‌دارند این جمله را بگویند.
در انتهای این كار بنیامین به هواداران خود گفت:سلام به همه عشاق تهرونی، ما هرجوری كه حساب می‌كنیم كنسرت‌های همه جای دنیا یک طرف، كنسرت‌های تهران یک طرف دیگر قراردارد.
بعد از آن قطعه دوم با نام «هفته عشق» آغاز شد كه یک بخشی از آن را هم بدون موسیقی اجرا كرد. بلافاصله پس از آن قطعه «آدم آهنی» با همخوانی حاضرین اجرا كرد.
ترانه چهارمی كه اجرا شد، «تنگ غروب» نام داشت كه هنرنمایی نوازنده‌های وی آرش سعیدی و نیما رمضان در آن قابل توجه بود.
پس از آن قطعه‌ای ریمیكس از ترانه‌هایی همچون «می‌بینی گریه كردم»، «دوباره خوابتو دیدم»، «منو ببخش»، «جادوگر گیسو» و «هفته عشق» را همراه با همخوان خود محمد موجرلو برای حاضرین و با همخوانی آن‌ها اجرا كرد. در آن میان با صدای ویولن بنیامین از همه خواست كه به یاد مرحوم نیما وارسته فقط صدای دست‌ها به حالت صدای بارون زده شود.
«عاشق شدم» عنوان ششمین ترانه كنسرت بود. بنیامین در پایان این اثر گفت: اگر اوضاع خوب است كه برنامه را به همین صورت ادامه بدهیم؟ كه جواب بله و تایید محكمی را هم از هوادارانش دریافت كرد.
قطعه هفتم، «صدای قلب تو» بود كه جزو كارهای ریتمیک وی به شمار می‌رود.
در ادامه قطعه «مدار» و «لیلی در پاییز» که با هیجان خاصی كه از سوی حاضرین در سالن ایجاد شده بود، اجرا شد.
دهمین و خاطره‌انگیزترین قطعه یعنی «دنیا دیگه مثل تو نداره» همراه با انرژی بسیار زیادی خوانده شد.
بنیامین قبل از اجرای قطعه «چند متر مكعب عشق» عنوان كرد: این آهنگی است كه بعضی‌ها بلد نیستیم. پس آن را ١-٢ بار با هم می‌خوانیم تا همگی یاد بگیریم و ٢،٣ دقیقه با هم تمرین آواز می‌كنیم و هركسی این چند خط را به هركسی كه بیشتر دوستش دارد، تقدیم كند كه اگر كنارتون هستند كه واقعاً خوش به حالتون؛ ولی اگر هم كه نیستند هیچ تفاوتی نمی‌كند و باز هم از راه دور برایشان بخوانید.
وی ادامه داد: این سالن از اواسطش شیب پیدا می‌كند، آنهایی كه آن بالا و به قولی ته سالن هستند از لحاظ انرژی از ما جلوترند، میانه هم پر از هیجان‌های مثبت است اما فقط می‌ماند این ٢،٣ ردیف جلو كه هنوز یخشون آب نشده. كنسرت‌های موسیقی پاپ باعث می‌شود كه خجالت را كنار بگذاریم و حس خوب را با خودمون به همه جا ببریم.
وی افزود: حالا كه می‌خواهید صدای خودتون را به عشقتون برسونید، نوری هم با موبایل‌هاتون روشن كنید و آنهایی كه خوب بلدند نذارند كه بقیه از این قطار جا بمانند.
پس از آن طبق روال همه كنسرت‌های خود یك آواز قدیمی را اجرا كرد كه این بار قطعه «بوی عیدی یا كودكانه» از فرهاد بود.
دوازدهمین قطعه «عشق احساسه» بود كه بعد از آن و بدون هیچ وقفه‌ای ترانه «عشق داغ من» با هنرنمایی نوازنده ساز پركاشن «علیرضا میر آقا» اجرا شد.
در ادامه بنیامین دوستان خود را معرفی كرد. علیرضا میرآقا (ترومپت،پركاشن)، نیما رمضان (گیتار الكتریک)، آرش سعیدی (گیتار بیس)، ساسان هاشمی (كیبورد)، برنا شفیع‌زاده (درامز)، محمد موجرلو (گیتار الكتریك و همخوان) و سلیم احمدی مدیر برنامه‌های گروه بنیامین موزیك. بعد از آن از حضور دو هنرمند در كنسرت خود خبر داد: آزاده نامداری و امیرضا دلاوری.
قطعه‌های خاطرانگیز «كجای دنیایی» و «امشب می‌میرم» از ترانه های در نظر گرفته شده برای این اجرا بود.
در ادامه برنامه به دلیل اذان مغرب دقایقی متوقف شد. با قطعه «حواسم به توئه» بنیامین به روی صحنه برگشت. قطعه «لكنت» را از هوادارانش خواست كه با او بخوانند.
پایان بخش كنسرت بهاری بنیامین بهادری، اجرای دوباره آهنگ «آهای تو» بود كه با خداحافظی وی همراه بود.
انتهای پیام/