در مسیری نیستیم که خواهان ستایش باشیم

به گزارش

و به نقل از روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر، مصطفی محمودی عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران که به عنوان یکی از منتقدان در این جلسه حضور داشت صحبتهای خود را با طرح چند سوال از گروه اجرایی نمایش آغاز کرد.

وی گفت: آیا اجرای این اثر نمایشی را می توان به نوعی اعتراضیه ای از گروه تئاتر دن کیشوت مبنی بر اجرا نشدن تعدادی از آثارشان دانست؟ آیا انگیزه اصلی گروه فقط اجرای رپرتواری از مجموعه اجراهای به صحنه رفته یا نرفته گروه بود که تصمیم داشتند آن را در یک زمان مشخص و به صورت یک جا به تماشاگر ارائه دهند؟

نسیم احمد پور طراح ایده و دراماتورژ نمایش در پاسخ به بخشی از سوالات محمودی گفت: قبل از تصمیم به اجرای این اثر نمایشی تلاش کردیم تا با تکیه بر مشخصه های گروه تئاتر دن کیشوت مبنی بر استفاده از فرم های نمایش ایرانی ، تکه نمایش های قبلی گروه را به صورت کلاژ شده در کنار هم قرار دهیم. از سوی دیگر به یک جمع بندی رسیدیم که نمایش هایی چون شازده کوچولو ، دن کیشوت ، ننه دلاور و فرزندانش ، و سایر آثار گروه ، شاید در زمانی ، ما را به عنوان یک گروه خلاق ، معرفی می کرد اما به این نتیجه رسیدیم ، تا با یک جمع بندی این چنینی ، فصل جدیدی را بر فعالیت های گروه تئاتر دن کیشوت آغاز کرده و نمایشی را بر این اساس روی صحنه ببریم.

وی ادامه داد: پیوند تکه های نمایشی آثار قبلی در این رپرتوار مد نظر ما بود ، اما تاکید فراوان داشتیم که این تکه های نمایشی بدون دخل و تصرف ، و به صورت آن چیزی که در قبل به نمایش در آمده بود اجرا شود ، در واقع برای ما تاریخ نگاری مهم بود ، که می خواستیم سیر فعالیت گروه تئاتر دن کیشوت از سال 78 تا 83 را به مخاطب امروزی تئاتر ایران نشان دهیم.

علی اصغر دشتی سرپرست گروه تئاتر دن کیشوت و کارگردان نمایش هم در این نشست گفت : صحبت هایی که خانم احمد پور به آن اشاره کرد شاید مقدمه ای برای محسنی باشد که می خواهیم در آینده روی آن کار کنیم. ما سال های سال است که به این فکر می کنیم تا بتوانیم در فرایند تولید یک قهرمان قرار بگیریم، آن را تولید کنیم و در محیط صحنه آن را به تماشاگر معرفی کنیم و از آن به عنوان یک نشانه در آثار بعدی استفاده کنیم ، و شاید «محسن» کاری باشد که در این راستا انجام خواهد شد.

علی جعفری منتقد دیگر این جلسه هم گفت : وقتی این اثر نمایشی را می بینیم با یک سوال اساسی مواجه می شویم. اینکه ما به عنوان تماشاگر با چه مفهوم نمایشی رو به رو هستیم ؟ از سوی دیگر با دیدن اثر نمایشی یک سوال اساسی در ذهن من متبادر شد و آن رویکردی بود که همواره برای اجرای یک رپرتوار باید مورد توجه قرار گیرد. اینکه ما وقتی از اجرای یک رپرتوار صحبت می کنیم بنابراین باید در مورد قواعد خاص آن نیز صحبت کنیم و این مساله ای است که باید مورد بررسی بیشتری قرار بگیرد.

این منتقد تئاتر در بخش دیگری از صحبت های خود گفت : گمان می کنم آثاری که امروز شاهد اجرای آن هستیم ، بر آمده از ایده هایی است که بعضی از آن ها اجرا شده و بعضی هم اجرا نشده البته در مورد آثاری که اجرا نشده نمی توان به درستی قضاوت کرد ، از سوی دیگر به عنوان کسی که پیگیر تئاتر هستم ، خیلی از آثاری که تا به امروز توسط گروه تئاتر دن کیشوت به صحنه رفته را دوست دارم ، و امروز فقط خوشحال شدم از اینکه این آثار به یکباره روبه روی من قرار گرفت.

جعفری افزود : به نظر می رسد در این اثر نمایشی ما با یک کلیت واحدی روبرو هستیم که به دلیل شرایط اجرا امکان تحلیل را برای مخاطب از بین می برد و تمام این ها تکه هایی است که قرار نیست ما را به یک نتیجه واحدی برساند . البته خیلی از چیز هایی که در نمایش به وجود می آید ، جلوه های بصری است که توان بینایی ما را تحت تاثیر قرار می دهد ، از سوی دیگر وقتی گروه در یک اثر به نام محسن پا می گذارد ، به مرحله ای می رسد که صراحتا تصمیم به معرفی خود می کند .

وی خاطر نشان کرد : به نظر می رسد «رپرتواری از آثار گروه دن کیشوت با رونمایی از محسن» همان طور که گروه بارها بدان اشاره کرده مجموعه ای است که آدم های یک جامعه را مورد بحث قرار می دهد ، مستندی که شاید در برخی از تکه ها بیش از اندازه بود اما باعث می شد تماشاگر با اثر همذات پنداری کرده و با بخش های زیادی از آن احساس لذت کند ، البته در این میان نمی توان از زحمت فراوان فرشاد فزونی به عنوان آهنگساز اثر که با تلاش فراوان تکه های نمایش را به یکدیگر متصل کرد به سادگی گذشت .

مصطفی محمودی در ادامه صحبت های جعفری گفت : یکی از نقاط قوتی که تماشاگر تئاتر همواره حین تماشای آثار گروه نمایشی دن کیشوت با آن مواجه است شیوه اجرایی است که همواره برای تماشاگر امروزی تئاتر دارای جذابیت های فراوانی بوده اما آنچه برای من جای سوال دارد این است که در این نمایش چه چیزهای جذاب دیگری می تواند برای تماشاگر وجود داشته باشد که نکته جدیدی نیز در آن نهفته باشد .

دشتی در پاسخ این اظهار نظرخاطر نشان کرد : گروه تئاتر دن کیشوت تمام تلاش خود را انجام داده که با بیان کردن این ایده ها به فرآیند ذهنی خود بپردازد. اینکه این ایده ها چگونه در گروه شکل گرفته وعمل کرده است . این ایده ها وقتی کنار هم قرار می گیرند تبدیل به یک اثر نمایشی جدید به نام « رپرتواری از آثار گروه تئاتر دن کیشوت با رونمایی از محسن » می شوند که به معنا و مفهوم واقعی کلمه عنوان یک اجراست و دربرگیرنده متریال اصلی است که به تماشاگر نشان داده می شود .

امیر حسین سیادت از اعضای کانون ملی منتقدان تئاتر ایران هم در این نشست گفت : ویژگی بارز گروه تئاتر دن کیشوت نگرش تجربی است که همواره در نمایش های به صحنه رفته توسط این گروه دیده می شود و این یکی از امتیازات ویژه این گروه اجرایی است و هر تماشاگری را به خود جلب می کند .

وی در بخش دیگری از صحبتهای خود تصریح کرد : نمایش تازه گروه تئاتر دن کیشوت نشان می دهد که گستره تجربیات آنها به نحوی است که اجرای نمایش در زبان هم به زیبایی دیده می شود همچنین ترکیبی از عناصر دیداری و شنیداری به گونه ای است که نمایش آنها را بسیار دیدنی و نمایشی می کند .

براساس این گزارش در بخش دیگری از این نشست دشتی به شیوه های کار گرفته در کارگردانی و طراحی نمایش گفت : من در زمان هایی خیلی دگر اندیشانه فکر می کردم این فقط بازیگر است که باید در صحنه باشد و عنصر حذف ناشدنی تئاتر است و لی هم اکنون برای من مساله این است وقتی تئاتر اجرا می شود تلاش می کنم از تعلق خاطر صرف به ذات ناب تئاتر تا حدی صرف نظر کرده و به نیازهایی فکر کنم که برای اجرای هرچه بهتر نمایش وجود دارد . از این رو مواردی که شما در طراحی این اثر نمایشی مشاهده می کنید تماما براساس ایده و طرح در صحنه چیده شده که به آن نیاز داشتیم .

دشتی دربخش دیگری از صحبتهای خود تصریح کرد : تا آنجا که به یاد دارم ، چنین تجربه ای را به خاطر ندارم که گروه نمایشی فعال در کشورمان مجموعه آثار خود را در قالب یک اجرا به صحنه ببرد . ما خیلی رک و صریح همه آنچه که می توانستیم را روی صحنه بردیم ، و شاید روی صحنه بردن چنین اثر نمایشی یک خود کشی بزرگ تلقی شود .

کارگردان رپرتواری از گروه تئاتر دن کیشوت با رونمایی از محسن ادامه داد : من در این سال ها با نسلی روبرو بودم که اثر ما را یا ستایش می کردند یا آنرا در معرض تخریب قرار می دادند ، ما می خواهیم ثابت کنیم ، در مسیری نیستیم که خواهان ستایش باشیم ، بلکه خواهان بررسی هستیم . ما می خواهیم ، با جهان تازه ای در عرصه نمایش روبه رو شویم و شاید اجرای این اثر نمایشی پایانی بر یک فصل از حیات گروه ما باشد که می خواهیم آن را با تماشاگر در میان بگذاریم.

هدایت هاشمی یکی از بازیگران نمایش هم در این نشست با اشاره به حضور خودر در این اثر نمایشی گفت : نسل جدید تماشاگران تئاتر با نسل گذشته خود تفاوت های بسیاری کرده است و بر شما پژوهشگران و منتقدان ارجمند تئاتر است که پژوهش درتئاتر ایران را زنده کنید و به دنبال تجربیات جدید و به معنای دقیق تر یک جهاد اساسی در تئاتر ایران باشید./ي2