به‌گزارش خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، بارها در عبور و مرورهای محله چشمم به او افتاده بود. اما بی‌توجه از کنارش گذشته بودم تا اینکه یک شب او را در مسجد دیدم و با وی همکلام شدم. مهاجر بود، اهل افغانستان! تا از نام و نشانش پرسیدم، سر صحبتش باز شد! خلیل کریمی هستم 35 ساله از اهالی ولایت غزنی از مناطق شمالی افغانستان و 2 سال است که به ایران آمده‌ام.
دلیل مهاجرتش را نبود امنیت عنوان کرد و بازار خراب کار که لازمه تهیه یک لقمه نان حلال و یک زندگی ساده است. این سخنانش با آه سردش همراه شد و ادامه داد که طالبان هرلحظه منتظر آسیب رساندن به مردم است ما در فاصله‌های بسیار نزدیک در منازل و محله‌های خود آنان را می‌بینیم که در حال سربریدن همشهریانمان هستند و ما قدرت دم زدن نداریم. چرا که هیچکس از ما دفاع نمی‌کند.
از او پرسیدم آیا این ناامنی در سراسر افغانستان وجود دارد؟ آهی کشید و گفت بیشتر ناامنی در غزنی و هلمند و شهرهای شمالی است. مثلا شهر کابل امنیت داخلش خوب است، ولی امنیت خارج شهر کابل هم مانند بقیه جاهاست. در گذشته امنیت کمی بهتر بود، اما اکنون بدتر شده، مثلا در دوره‌های قبلی منطقه‌های شیعه‌نشین امنیت و کار و کاسبی خوبی داشتند و بازارهایشان فعال بود، ولی الان ناامن‌ترین جاها همان نقاط شیعه‌نشین است.
کسب و کار در همه جای افغانستان بد است؟ راستش را بخواهی جایی که امنیت نباشد هیچ چیزش معنا ندارد، کاسبی هم امنیت می‌خواهد وقتی جان و سرمایه‌ات در امان نیست چطور می‌توانی برای کسب و کار برنامه ریزی کنی؟ ما در محله‌های غزنی امنیت نداریم تا سر خیابان برویم چطور کاسبی کنیم؟
قبل از آمدن به ایران شغلت چه بود؟ در دولت آقای کرزی امنیت مسیرهایی که مردم در آن رفت‌و‌آمد می‌کردند را برعهده داشتیم؛ دولت قبل امنیت هر منطقه را به اهالی آن‌جا واگذار کرده بود و نیروهای امنیتی دولت هم به ما کمک می‌کردند.
پس چه شد که کارتان را راها کردید؟ در یکی از مسیرها با تیراندازی افراد مسلح که ناشناخته بودند، از گردن زخمی شدم و الان سرم را نمی توانم به عقب برگردانم. بعد از این داستان بخاطر اینکه در افغانستان دکترهای خوبی نبود به پاکستان رفتم و بعد به ایران آمدم و ماندگار شدم.
چرا در پاکستان نماندید؟ آن‌جا هم زیاد خوب نیست. ما شیعه هستیم و نقاط شیعه نشین آن‌جا هم همیشه تهدید می‌شوند.
افغانستان سازمانی ندارد که به جانبازان حملات داخلی رسیدگی کند؟ دارد اما رسیدگی از روی داشتن آشنا و پارتی‌بازی است و از لحاظ حق و حقوق قانونی نمی‌شود به جایی رسید.
از او پرسیدم در ایران شغلت چیست؟ به دلیل اینکه زخمی بودم، چند وقتی را در ایران درگیر بیمارستان و درمان زخم‌هایم شدم ولی بعد از بهبودی وارد کار ساختمانی و ساخت و ساز شدم، کار خوب بود، اما وقتی صاحبان کار فهمیدند که تبعه غیرقانونی هستم، پولم را ندادند و قانونی نبودنم باعث شد نتوانم از طریق قانون شکایتم را پیگیری کنم و به حقوقم برسم. به سفارت هم رفتیم گفتند شما مدارک اقامت قانونی ندارید. اگر مشکل اقامتم در ایران حل شود بقیه کارهایمان هم درست می‌شود.
قصد ندارید به کشورتان برگردید؟ تا آمریکایی‌ها در افغانستان باشند، کشور ما روی امنیت را نمی‌بیند و تا امنیت نباشد، مهاجران نمی‌توانند به کشورشان برگردند و زندگی آرامی داشته باشند.
انتهای پیام/