به گزارش
گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تقریبا یک هفته ای میشه که مدل جدید آیفون روانه بازار شده و دودلم که بخرمش یا نه! با اینکه گوشی فعلی خودم هم بد نیست و یکی از برندهای برتر بازار تلفن های هوشمند اما یه وسواسی آمده در دلم که مدل جدید تر را بخرم. احتمالا برای خرید این گوشی باید یک چند ماهی از خریدهای دیگرم کم کنم چون هزینه ای که باید برایش پرداخت کنم تقریبا کل حقوق کارم را در بر می گیرد و چیزی ته جیبم باقی نمی ماند. یک روز تصمیم گرفتم به بازار موبایل برم و گوشی های وارداتی جدید را بررسی کنم.
آیفون جدید از پشت ویترین فروشگاه به من لبخند می زد، بیشتر مشخصات و ویژگی های آن با گوشی فعلی ام مشترک بود اما بنا به دلایلی که خودم هم دقیقا نمیدونم چیه دوست داشتم مدل جدیدتر گوشی را داشته باشم. دوستانم می گفتند که تو وسواس داری، وسواس در خرید و نونوار کردن وسایل شخصی تا جایی که این کار را به صورت مداوم تکرار می کردم.
کمی بیشتر درباره این موضوع مطالعه کردم انگار نقش گوشی جدید در زندگی ام کمرنگ تر شده بود. جایی خوندم که نوشته بود: افرادی که به جنون خرید مبتلا هستند، نوعی وسواس در خرید دارند، شاید اصلا نیازی به کالایی نداشته باشند اما علاقه دارند آن کالا را داشته باشند. نمونه آن خود من که نیازی به گوشی جدید ندارم اما دوست دارم که آن را تهیه کنم چرا که صرفا جدید است و برای من جلب توجه می کند.
تا به حال اطرافیان را دیده بودم که به خرید لباس و نوع جنس پارچه حتی رنگ های دقیق آن دقت بسیاری می کردند و یک جورایی وسواس در خرید داشتند یا مثلا بعضی از دوستانم که مشابه من بودند و خرید گوشی و هر چیزی که به فناوری مربوط می شد را جزء اولویت های خریدشان قرار می دادند.
رفتارها و عادات خودم و دیگران باعث شد تا بیشتر مطالعه کنم و چرایی این موضوع را کشف کنم. اکثرا خانواده ها برای خرید خود برنامه ای ندارند و بیشتر همان بحث همیشگی و کلیشه ای چشم و هم چشمی باعث بروز این رفتارها می شود.
برخی معتقدند جنون خرید از دوران نوجوانی شروع می شود و ممکن است تا سال ها ادامه پیدا کند و موجب بروز مشکلات روانی شود.
می توان گفت؛ یکی از عوامل بسیار موثر در این زمینه تبلیغات بازرگانی کالاها از سوی رسانه ها است. چرا که تبلیغات نوعی نیاز کاذب برای افراد را به وجود می آورد و افرادی که جنون خرید دارند برای برطرف کردن نیاز روانی خود به خرید مشغول می شوند.
گزارش از فائزه نوروزبیگی
انتهای پیام/