1. خودش به حلال و حرام آگاه باشد.
2. نسبت به خودش از چیزهائی که به آن امر ونهی می کند فارغ باشد.
3. نصیحت کننده مردم باشد و با آنان مهربان و رفیق باشد.
4. با لطف و بیان خوب آنها را دعوت کند.
5. با اخلاق متفاوت آنان آگاه باشد تا اینکه باهر کدام از آنان طبق شأن و شخصیت خودشان رفتار کند.
6. نسبت به مکر و حیلۀ نفس و کیدهای شیطان بینا باشد.
7. به آنچه که به او می رسد با صبر و حوصله باشد.
8. با رفتارش آنها را از خود نراند و از آنها شکایت نداشته باشد.
9. غیرت به خرج ندهد.
10. به خاطر خودش خشمگین نشود.
11. نیتش فقط برای خدا باشد و از او کمک بگیرد و در جستجوی راه او باشد.
12. اگر با او مخالفت کردند و یا ظلم نمودند تحمل کند.
13. اگر با او موافقت کردند و از او پذیرفتند شکرگزار باشد.
14. کارش را به خدا واگذار کند و عیب و خطای خود را مد نظر داشته باشد.
منابع:
جامع السعادت، جلد2، ص189
احادیث الطلاب، ح2841
مستدرک الوسائل، جلد12، ص214، ح13916
بحارالانوار، جلد100، ص83
مصباح الشریعه، ص18
انتهای پیام/