به گزارش خبرنگار
دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تنش‌های بین فدراسیون روسیه و ترکیه باعث شده تا این دو کشور یک جنگ سرد تمام عیار را ضد یکدیگر آغاز کنند و در این پروسه هر دو کشور استحکامات خود را تقویت کردند. در این زمینه فدراسیون روسیه تصمیم گرفته تا یک آرایش جدید تجهیزاتی و نظامی در منطقه بگیرد و این موضوع باعث شده تا در نزدیکی مرزهای ترکیه تجهیزات نظامی خود را منتقل کند.
شهر گیومری مرکز استان شیراک در شمال‌غربی ارمنستان قرار دارد
"کرملین" با این اقدام پایگاه نظامی خود در نزدیکی "ایروان" پایتخت ارمنستان، را تقویت کرده است. پایگاه مزبور در سال ۱۹۹۵ تأسیس شد و از سال ۱۹۹۸ در آن "میگ‌های روسی" مستقر شده‌اند؛ روسیه پایگاه نظامی دیگری در "گیومری (Gyumri)" دارد که دومین شهر بزرگ ارمنستان در نزدیکی مرز ترکیه است.
وجود پایگاه نظامی روسیه به نام گیومری در ارمنستان مورد بحث و انتقاد است. حامیان این تصمیم استدلال می‌کنند که وجود این پایگاه برای روسیه مبارزه در کنار ارمنستان در مورد حمله احتمالی ترکیه برمی‌گردد، اما منتقدان استدلال می‌کنند که وجود این پایگاه تهدیدی برای ارمنستان، حاکمیت و غیر نظامیان آن خطرناک است.
تنش میان روسیه و غرب در پی الحاق شبه جزیره کریمه به فدراسیون روسیه در سال 2014 آغاز شد.
به نظر می رسد تصمیم "کرملین" در جهت استقرار بالگرد در پایگاه‌های نظامی روسیه در ارمنستان از جمله "ایروان" و "گیومری" با هدف فشار بیشتر بر ترکیه انجام شده و احتمال تنش‌های بیشتر وجود دارد. این پایگاه هوایی در سال 1995 ایجاد شده و مسکو از سال 1998 جت‌های جنگنده MIG-29 را در آن مستقر کرده است. روسیه تا کنون رزمایش‌های گسترده‌ای را برگزار کرده است که در آن استقرار نظامیان در ارمنستان و در دو جمهوری جدایی طلب آبخازیا و اوستیای جنوبی گرجستان پیش‌بینی شده بود.
اختلاف نظر مسکو با غرب و متحدانش در منطقه درباره بحران سوریه به این تنش دامن زد و در نهایت سرنگونی جنگنده روسی توسط ترکیه در تاریخ 3 آذر، این تنش را به اوج خود رساند که هشدار و اعمال تحریم اقتصادی روسیه علیه ترکیه را در پی داشت.
وزارت دفاع روسیه افزود: این بالگردها در پایگاه شهر "کراسنودار" روسیه مستقر بود و تا پایان سال جاری میلادی شمار بیشتری از بالگردهای هجومی به پایگاه "ایریبونی " در ارمنستان منتقل خواهد شد. در مجموع قرار است هفت فروند بالگرد MI-24 و Mi-8 در این پایگاه واقع در نزدیکی ایروان، پایتخت ارمنستان مستقر شده و تعدادی بالگرد دیگر نیز به این پایگاه ارسال شود.
بالگردهای میل وارد می‌شوند
بالگرد کلاس میل یک هلیکوپتر تهاجمی به حساب می‌آید که در اشکال ترابری و تهاجمی توسط فدراسیون روسیه ساخته شده است. از کلاس‌های مختلف این هلیکوپتر بیش از 17 هزار فروند ساخته شده که محصول کارخانه هلی‌کوپترسازی "میل مسکو (طراحی مجموعه اولان و زاکان)" است.
میل 8 یک هلیکوپتر ترابری دو موتوره است که همچنین می‌تواند به عنوان یک هلیکوپتر تهاجمی هم به کار گرفته شود. میل ۸ یکی از هلیکوپترهایی است که بیشترین آمار تولید هلیکوپتر در سطح جهانی را داشته و در بیش از ۵۰ کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد. کشور روسیه بزرگترین به کارگیرنده هلی‌کوپترها مدل MIL می‌باشد. میل ۱۷، هلیکوپتر تهاجمی میل ۲۴ و هلیکوپتر ناونشین میل ۱۴ هم بر اساس میل ۸ طراحی شده‌اند.
این هلیکوپتر نسخه جدید بالگردهای کلاس "میل" است. این هلیکوپتر می‌تواند انواع سلاح‌ها و تجهیزات نظامی را در شرایط مختلف حمل کند و همچنین بالگرد کلاس "می 8 ای. ام. تی. اس. اچ (Mil-Mi 8AMTSH) " می‌تواند قبل از نشستن با دشمن مقابله کند و این بالگرد می‌تواند در مقابل انواع خودروهای خودروهای زرهی و تانک‌های متخاصم از خود دفاع کند و تا 4000 کیلوگرم بار را انتقال دهد.
میل 8 با وجود مشهوریت به کار حمل و نقل دارای محل خاصی برای پرتاب موشک یا رهایی بمب می باشد و دارای شناورهایی است که می تواند روی بالگرد نسب شود و باعث شوند که بالگرد روی آب بنشیند.
بالگرد "می 8 ای. ام. تی. اس. اچ (Mil-Mi 8AMTSH) " تا 36 نفر ظرفیت نفراتی دارد. هلیکوپتر مذکور دارای تجهیزات دفاعی برای دفاع از خود از جمله سلاح 7.62 میلی‌متری و موشک‌‌های ضدتانک از جمله "اشتورم -وی (Shturm_v)" و "آتاکا -وی (Ataka_v)" و موشک هوا به هوای "سام 18 (SA_18)" است.
MIL-24
میل-۲۴ علاوه بر آن‌که به چندین تیربار و جایگاه‌های حمل راکت و موشک مجهز است، ظرفیت حمل ۸ سرباز مسلح را هم داراست و در واقع یک هلیکوپتر ترابری نیز محسوب می‌شود و از این نظر قابل مقایسه با هیچ بالگرد جنگنده دیگری نیست. این بالگرد زره‌پوش دوموتوره در شرکت میل طراحی شده و از سال ۱۹۷۲ مورد استفاده اتحاد جماهیر شوروی و وارثان آن و بیش از ۳۰ کشور دیگر دنیا قرار گرفته‌است.
بالگرد مشهور میل-24 در کانون توجهات جنگ های محلی، درگیری‌های مسلحانه و عملیات‌های ویژه در سراسر جهان قرار دارد و با وجود سن و سال بالا باز هم در بسیاری از سرویس‌ها و نبردهای هوایی نقش موثری را ایفا می‌کند. راز پابرجا بودن این بالگرد در این روزها آسان و ارزان بودن راه‌های دستیابی به آن است؛ اما با این وجود، نوسازی، ارتقاء و مدرنیزه کردن برای عملیاتی نگه داشتن برای رقابت با سایر هم‌نوعان امری بسیار لازم و ضروری است، زیرا اگر اینگونه نباشد به راحتی از گردونه این صنعت حذف خواهد شد و به جز نام چیزی از او باقی نخواهد ماند.
خلبانان شوروی به این بالگرد لقب «تانک پرنده» را داده‌اند. لقبی که اشاره به قدرت آتش فوق‌العاده بالا، و استقامت و حفاظت زرهی مناسب این بالگرد اشاره دارد. مدل‌های صادراتی میل-۲۴ از قابلیت‌های کمتری نسبت به مدل‌های مورد استفاده شوروی و هم‌پیمانان نزدیک شوروی برخوردارند و میل-۲۵ و میل-۳۵ نامیده می‌شوند.
در اوایل دهه ۶۰ میلادی برای میخائیل لیونتیویچ میل، طراح شرکت میل روشن شده بود که وسایل جنگی پرنده، حامل پیاده‌نظام در آینده روند پیشرفت در میدان جنگ خواهند بود، وسیله‌ای که هم توانایی آتش پشتیبانی و هم انجام ماموریت‌های حمل ونقل پیاده‌نظام را بتواند انجام دهد. اولین بار میخائیل میل از این ایده که در اندازه یک مدل واقعی ساخته شده بود در سال ۱۹۶۶ در وزارت‌خانه هواپیماسازی جایی که سر طراح آن بود پرده‌برداری کرد که این مدل به نام وی-۲۴ بر روی یک مدل دیگر که هیچگاه پرواز نکرد طراحی شده بود. در وی-۲۴ یک قسمت برای حمل ۸ سرباز طراحی شده بود که پشت به پشت هم می‌نشستند و همچنین یک ست بال کوچک که در بالای قسمت عقب جایگاه حمل سربازان قرار گرفت که توانایی حمل بیشتر از ۶ راکت را داشت و یک توپ مسلسل دولول GSh-23L cannon که در قسمت دماغه نصب می‌شد.
کابین میل در برابر سلاح‌های بیولوژیک و شیمیایی مقاوم است
میل طرح خود را به فرماندهی نیروهای مسلح شوروی مطرح کرد، در حالی که حمایت گروهی از استراتژیست‌ها را جلب کرده بود. این طرح با مخالفت تعدادی از اعضای ارشد وزارت دفاع که عقیده داشتند سلاح‌های سنتی بهتر از طرح‌های جدید هستند روبرو شد. میل طرح خود را به وزیر دفاع آن زمان آندری گرچکو مطرح کرد تا این طرح را با یک هیئت کارشناسی مورد بررسی قرار دهند. وقتی نظرات کارشناسان با هم تجمیع شد؛ پیشنهاد طراحی یک هلیکوپتر برای پشتیبانی میدان جنگ داده شد. با توجه به نمایش عملکرد و پیشرفت هلیکوپترهای تهاجمی آمریکا در طول جنگ ویتنام، دکترین شوروی به سمت حمایت از داشتن هلیکوپترهای مسلح تغییر کرده بود، که تأثیر مثبتی بر حرکت روبه جلو در طراحی میل-۲۴ داشت.
"میل-24" نمی تواند به صورت عمودی از روی زمین بلند شود ، بلکه باید مسافتی را با چرخ بر روی باند خزش کرده تا بتواند بلند شود . البته مسافت بسیار کمی. دلیل این امر به بال‌های بزرگ و رو به پایین این بالگرد مخوف بر می گردد.
گزارش از حمیدرضا قربانی
انتهای پیام/