به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شاه‌پروانه که فاصله دو نوک بال آن تا 10 سانتی‌متر می‌رسد، حدود 5000 کیلومتر از فراز کوه‌های بلند مهاجرت میکند. حال دانشمندان ادعا کرده‌اند که راز مهاجرت بزرگ شاهپروانهها (پروانه مونارک)- یکی از معروف‌ترین و شگفت‌انگیزترین اسرار طبیعت- را دریافته‌اند.
پروفسور الی شلیزرمن، استاد ریاضی دانشگاه واشنگتن که این تحقیق را سرپرستی کرده، می‌گوید: «هدف این پژوهش شناسایی سیستم‌های عصبی و فهم قواعدی بوده است که بر آنها حاکم است: مهاجرت آنها پس از دو ماه پرواز در جای مشخصی در مرکز مکزیک به پایان می‌رسد، آن هم با صرف حداقل انرژی و استفاده از فقط چند نشانه برای جهت‌یابی».
محققان برای این پژوهش سعی کردند فعالیت نورون‌های شاخک و چشم شاهپروانهها را مستقیما ثبت کنند و متوجه شدند که راهنمای جهت‌یابی شاهپروانهها به تمامی به خورشید بستگی دارد- به جای خورشید در افق و اینکه چه زمانی از روز است. به گفته پروفسور شلیزرمن، این به پروانه‌ها امکان می‌دهد با قطب‌نمای خورشیدی خود در تمام روز به سمت جنوب پرواز کنند.
پس از شناسایی مکانیسم جهت‌یابی شاهپروانهها، پروفسور شلیزرمن این سیستم را بر اساس همان دو مکانیسم شبیه‌سازی کرد؛ یکی نورون‌های ساعت در شاخک پروانه و دیگری نورون‌های «آزیموث (جهت‌یاب)» در چشم پروانه که موقعیت خورشید را در آسمان رصد می‌کنند.
پروفسور شلیزرمن می‌گوید: «این مدل شبیه‌ساز دو علامت را دریافت میکند و آنها را با هم تطبیق می‌دهد تا به سیستم بگوید برای باقی ماندن در مسیر درست به چه تغییر جهتی نیاز است. این خیلی جالب است چون نشان می‌دهد چگونه رفتار از ترکیب این علائم عصبی شکل می‌گیرد».
وی می‌افزاید: «ما می‌توانیم با استفاده از این مفاهیم رباتی بسازیم که همین کار را بکند، هم از خورشید انرژی بگیرد هم با کمک آن جهت‌یابی کند».
در مرحله بعد پروفسور شلیزرمن و همکارانش قصد دارند یک شاه‌پروانه روباتی بسارند که بتواند شاه‌پروانه‌های واقعی را در مسیر مهاجرت دنبال و ردیابی کند.
پروفسور شلیزرمن می‌گوید: «تعداد شاهپروانهها در حال کاهش است و ما می‌خواهیم این پروانه را که تنها پروانه‌ای است که چنین مسافت درازی را مهاجرت میکند برای سالیان سالیان در کنار خود داشته باشیم».
منبع:آنا
انتهای پیام/