به گزارش خبرنگار
اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تصاویری که در ادامه می بینید توسط یک بیمار مبتلا به سرطان به ثبت رسیدند که پس از این که متوجه شد به این بیماری مبتلا شده است، تصمیم گرفت عجایب هفت گانه جهان را ببیند.
سفره 13 روزه او بازدید از جدیدترین عجایب هفتگانه جهان بود تا به این طریق نگرشی تازه به زندگی پیدا کند.
روز اول: چیچن ایتزا
روز اول او به منطقه ای به نام چیچن ایتزا سفر کرد. چیچن ایتزا اثری باستانی از تمدن مایا است که در کشور مکزیک واقع شده‌است. کلمه چیچن ایتزا به معنی «در کنار دهانه چاه ایتزا» است که خود «ایتزا» احتمالاً در زبان مایاها به معنی جادو یا جادویی بوده‌است. این اثر جزو میراث جهانی یونسکو به‌شمار می‌رود.
در سال ۲۰۰۷ میلادی، این اثر به‌همراه ۶ اثر دیگر در یک رای‌گیری جهانی به‌عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید معرفی شدند. بسیاری از باستانشناسان معتقدند چیچن ایتزا در حدود هزار سال پیش پایتخت یکی از پادشاهان مایاها به نام «تاپیلتزین چه کوئتزالکولت» بوده‌است. کاربرد این معبد تقدیم قربانی به خدای باران مایاها، چاک، بوده است. قربانی کردن انسان نیز در این معبد معمول بوده و بقایای انسان های قربانی شده نیز در معبد یافت شده‌اند.
روز دوم: ماچو پیچو
ماچو پیچو یا ماچو پیکچو شهری با دیوارهای سنگیِ جلاداده‌شده که مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده‌است. اولین بنای این مجموعه این‌تی‌هوآتانا ، معبد خورشید که اتاقی با ۳ پنجره و در منطقه‌ای از ماچو پیچو که باستانشناسان آن را منطقهٔ مقدس می‌نامند، می‌باشد. در سال ۲۰۰۳ میلادی تعداد توریست‌های این شهر باستانی ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده‌است. در سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، پرو و دانشگاه ییل به توافقی مبنی بر استرداد صنایع دستی برداشته‌شده از ماچو پیچو در اوایل قرن بیستم میلادی توسط هیرام بینگهام سوم دست یافتند.
روز چهارم: مجسمه تاریخی مسیح نجات بخش -کریستو ردنتور
وقتی صحبت مجسمه میسح به میان می آید، اغلب فکر می کنیم که چه چیز خاصی در مورد این مجسمه وجود دارد. اما اگر به ریو دو ژانیرو سفر کنید و مجسمه کریستو ردنتور - Cristo Redentor Statue- را ببینید، آنگاه متوجه تفاوت آن با سایر مجسمه های مسیح خواهید شد. کریستو ردنتور تنها یک مجسمه نیست بلکه یکی از مهمترین دیدنی های شهر ریو دو ژانیرو به شمار می رود. کریستو ردنتور بزرگترین مجسمه به سبک آرت دکو (تزئین هنری) در جهان محسوب می شود. وزن این مجسمه غول آسا، 635 تن و ارتفاع آن 98 پا می باشد. جنس این مجسمه از سنگ صابون است که با بتون مسلح تقویت شده است. طراح این مجسمه، هکتور دا سیلوا کاستا در سال 1921 میلادی ایده ساخت آن را مطرح کرد. اما شروع ساخت آن تا قبل از سال 1926 میلادی میسر نشد. سرانجام ساخت مجسمه در سال 1931 میلادی به پایان رسید. کوه کله قندی از جمله مکان هایی است که گردشگران می توانند از فراز آن تمام شهر ریو دو ژانیرو را مشاهده کنند اما مجسمه کریستو ردنتور، بلندترین نقطه شهر بوده و از فراز آن، ریو دو ژانیرو بسیار سحرآمیز به نظر می رسد. اگر به ریو دو ژانیرو سفر کرده ولی از این مجسمه دیدن نکنید، بدون شک در تمام عمر حسرت خواهید خورد. بازدیدکنندگان و گردشگران می توانند با استفاده از قطار خود را به این مجسمه برسانند.
روز ششم: کولوسئوم
کولوسئوم یک تماشاخانه در شهر رم در ایتالیا است. کولوسئوم بزرگترین تماشاخانه در امپراتوری روم بوده است که ظرفیتی میان ۵۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ نفر و ۸۰ درب ورودی داشته است. ساخت کولوسئوم توسط وسپاسیان بین سالهای ۶۹ تا ۷۰ میلادی پایه‌گذاری شد. پس از آن پسرش تیتوس در سال ۸۰ میلادی کار ساخت آن را در زمین‌های باتلاقی میان تپه‌های اسکوئیلین و کائلین تمام کرد. البته پس از او دومیتیان (برادر تیتوس) در کولوسئوم تغییراتی اعمال کرد. به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی در روم کامل کرد.
امروزه بیش‌تر کولوسئوم را با تاریخ خونین نبرد گلادیاتورها در آن می‌شناسند. در کولوسئوم گلادیاتور با یکدیگر یا با حیوانات وحشی می‌جنگیدند و اسباب سرگرمی تماشاچیان خود را ( که اغلب از اشراف بودند) فراهم می‌کردند. برخی اعدام‌ها (مانند اعدام با رهاسازی حیوانات وحشی) نیز در کولوسئوم انجام می‌شده است.
روز هشتم: پترا
پترا شهری تاریخی در کشور اردن است که پایتخت حکومت باستانی نَبَطی‌ها بود. نبطیان از عرب‌های شمال جزیره به شمار می‌آمده‌اند و شاید نزدیکترین دولت‌های کهن به عرب حجاز نیز بوده‌اند. این شهر باستانی در ۲۶۲ کیلومتری جنوب شهر امان پایتخت اردن ودر غرب راه اصلی بین این شهر و بندر عقبه واقع شده‌است.این شهر تاریخی در سال ۲۰۰۷ به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته شد.
روز یازدهم: تاج محل
تاج محل از پرآوازه‌ترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگره و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده‌است و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا به‌شمار می‌رود.
این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی‌تبارش،بنام ارجمند بانو بیگم مشهور به ممتاز محل که در سال ۱۶۳۱م در سفری جنگی به‌هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده‌است. خود شاه‌جهان نیز بعدتر در همان‌جا به خاک سپرده شد.
همانطور که مشخص است، نام این بنا، ایرانی است. این ساختمان بر پایه مخلوطی از معماری ایرانی، هندی و اسلامی بنا شده‌است و در ساخت آن ۲۰،۰۰۰ هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به‌خصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی شرکت داشته‌اند.
روز دوازدهم: دیوار بزرگ چین
دیوار چین طولانی‌ترین و بزرگترین سازه مهندسی تدافعی نظامی از لحاظ زمان ساخت در جهان است. این دیوار در نقشه جغرافیایی چین ۷۰۰۰ کیلومتر امتداد یافته‌است. این اثر در سال ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی ثبت شد.