قصه از کجا شروع شد؟
قطعه هنرمندان در سال 1371 تشکیل شد و دارای یک هزار قبر یک طبقه است. قبرهایی که به ناچار دو طبقه شده و ظرفیت تمام طبقات زیرین پر شده است. از سال 92 و نزدیک به سه سال بارها و بارها و در جریان مراسم تشییع هر هنرمندی، این مشکل عنوان و تکرار شد. خانواده هنرمندان پس از مرگ عزیزشان نگران موضوع خاکسپاری هستند. نگران اینکه آیا خانواده هنرمندی دیگر، اجازه همسایگی ابدی این هنرمند تازه درگذشته در مزار عزیزش را به آن‌ها می‌دهد یا نه؟ اضطراب اینکه باید با چند خانواده هنرمند آرمیده در قطعه هنرمندان تماس بگیرند تا رضایت دفن در طبقه دوم را بگیرند. اما همچنان نه تنها فکری به حال این مشکل بزرگ نمی‌شود بلکه اصرار به شیوه نادرست مدیریت و انداختن تقصیر بر گردن دیگری ادامه دارد و مدام توپ به زمین طرف مقابل انداخته می‌شود تا فشار مسئولیت و پاسخگویی کاهش یابد و دور شود.
مسئولیت اعلام و معرفی هنرمندان متوفی به سازمان شهرداری و بهشت زهرا و صدور مجوز خاکسپاری در این قطعه، برعهده معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. این نهاد موظف به تدبیر و چاره‌اندیشی در خصوص این امر و گسترش این قطعه مهم بهشت‌زهرا است. زمان آن رسیده که متولیان بخش فرهنگی-هنری کشور که تا به حال نسبت به این موضوع بی‌تفاوت بوده‌اند، از این پس با عزم بیشتر و جدی‌تر با این مشکل برخورد و فکری به حال هنرمندانِ نگران از جایگاه و محل خاکسپاری‌شان کنند.
از آن طرف به ادعای سازمان شهرداری تهران و سازمان بهشت زهرا، این نهادها به دلیل تصمیمات معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، از دو سو متضرر شده‌اند و نه تنها ریالی بابت اختصاص قبر و تدفین هنرمندان کشور در این قطعه از خانواده هنرمندان دریافت نمی‌کنند، بلکه معاونت هنری وزارت ارشاد نیز در عمل چتر حمایت خود را از سر هنرمندان و قطعه مخصوص آن‌ها در بهشت زهرا برداشته و تنها به صدور مجوز تدفین بسنده می‌کند؛ این در حالی است که ظرفیت این قطعه تمام شده و قبور به اجبار دو طبقه شده است. سازمان بهشت زهرا اعلام کرده که برای محافظت، بهسازی و نگهداری از فضای سبز این قطعه هیچ هزینه‌ای دریافت نمی‌کند و کسی مسئول و جوابگوی مسائل مربوط به این قطعه نیست و تنها مجوز دفن از طرف معاونت هنری صادر می‌شود.
شرط جدید تدفین در قطعه هنرمندان
در جریان داستان تکمیل ظرفیت قطعه هنرمندان و دو طبقه شدن قبور آن و بی‌توجهی مسئولان، تبعیض بین هنرمندان از نظر جایگاه و درجه و ارزیابی و رتبهبندی آن‌ها به مراتب غم‌انگیزتر از اتفاق تلخ درگذشت آن‌ها برای بازماندگانشان است. در صورتی که اعلام رسمی شده است که قطعه هنرمندان دیگر جایی برای هنرمندانی که از این پس فوت می‌کنند ندارد، اما همچنان اندک هنرمندانی هستند که پس از مرگ و ارزیابی معاونت هنری وزارت ارشاد از درجه اهمیتشان، راهی این قطعه می‌شوند تا در آن‌جا به خاک سپرده شوند. اما داستان برای سایر هنرمندان که به اندازه این عزیزان شهرت و نام ندارند تفاوت دارد. به تازگی هنرمندان درگذشته‌ای که در تشخیص و ارزیابی معاونت هنری وزارت ارشاد، امتیازات لازم را کسب نکرده باشند یا واجد شرایط نباشند، راهی قطعه‌های دیگر می‌شوند تا دور از دوستان و همکاران زمان حیاتشان تدفین شوند و اگر از شانس خوبی برخوردار باشند، روانه قطعه نام‌آوران می‌شوند تا در میان آن‌ها در آغوش خاک بیارامند.
گزارش از شیما شفیعی
انتهای پیام/