موشک اسکندر - ام که در ناتو تحت عنوان SS-26 Stone شناخته می‌شود، یک موشک بالستیک کوتاه‌برد است که نسخه صادراتی آن با توجه به محدودیت‌های تکنولوژیکی که بر آن اعمال شده، دارای برد 280 کیلومتر و قابلیت حمل کلاهک‌های انفجاری به وزن 480 کیلوگرم است. به ادعای سایت گلوبال سیکیوریتی، نسخه‌ای از این موشک که به طور ویژه برای استفاده ارتش روسیه تولید شده دارای برد موثر 500 کیلومتر است.
منابع نظامی دیگر، برد نسخه اختصاصی اسکندر – ام را 400 کیلومتر و ظرفیت حمل آن را 700 کیلوگرم عنوان کرده‌اند. اما در هر صورت، موشک اسکندر – ام که قادر به حمل کلاهک هسته‌ای نیز است، پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد را نقض نمی‌کند.
هر دو نسخه موشک اسکندر - ام قادر به حمل کلاهک‌های هدایت شونده هستند. این موشک با هدایت اینرسی دارای ضریب خطای 200 متر است که در صورت تجهیز به سیستم جی پی اس، به 50 متر یا کمتر کاهش می‌یابد. اگر در کنار جی پی اس، از رادار یا حسگرهای الکترواپتیک نیز استفاده شود، خطای آن به کمتر از 10 متر می‌رسد.
موشک اسکندر قادر به حمل انواع مختلف سرجنگی با قدرت تخریب بالا است و نسخه اختصاصی آن که برای استفاده در ارتش روسیه ساخته می‌شود، از قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای نیز برخوردار است و این ویژگی، آن را به یک موشک چندمنظوره تبدیل کرده است.
به گفته منابع نظامی مختلف، موشک اسکندر - ام برای عبور از سامانه‌های دفاع هوایی طراحی شده و به همین منظور از قدرت مانوردهی بالایی پیش از اصابت به هدف برخوردار است و با توجه به فناوری‌های گمراه‌کننده‌ای که در ساخت آن بکار رفته، رهگیری و انهدام آن برای سامانه‌های دفاعی کنونی با فناوری‌های مرسوم بسیار مشکل است.
همچنین گفته می‌شود موشک اسکندر یک موشک بالستیک تاکتیکی است؛ به این معنا که در نبردهای عملیاتی می‌تواند هم اهداف ثابت و هم اهداف متحرک را در هوا و زمین مورد هدف قرار دهد. به دلیل همین قابلیت است که روسیه این موشک را در استان کالینینگراد در برابر سپر پدافند موشکی آمریکا در اروپا قرار داده است تا قدرت تهاجمی موشک خود را به رخ بکشد.
روسیه موشک اسکندر – ام را به گونه‌ای طراحی کرده است که دارای ظرفیت بالایی برای ارتقاء و بروزرسانی است و در آینده می‌تواند آن را برای حمل مواد منفجره بیشتر و متنوع‌تر آماده کرده و قدرت هدفگیری و رادارگریزی آن را نیز ارتقا دهد.
بلاروس هم صاحب این بمب های اتم اسکندر هستش