به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ «مارتین کنوبه،» خبرنگار هفته نامه آلمانی اشپیگل، با «پیتر نویمان،» کارشناس و استاد مطالعات امنیتی دانشگاه کینگ لندن، درخصوص حوادث تروریستی اخیر در «بروکسل،» پایتخت بلژیک و نیز تهدید فزاینده ای که ترویسم در اروپا موجب شده است، گفتگو کرد. نویمان که تازه ترین کتابش در آلمان با عنوان «جهادگران نوین» منتشر شده، معتقد است به اشتراک گذاری اطلاعات میان پلیس و آژانس های اطلاعاتی (اروپا) باید به طور گسترده ای افزایش یابد.
کنوبه به عنوان نخستین سئوال از نویمان پرسید: ما حملات تروریستی به دفتر نشریه فکاهی «شارلی ابدو» ی پاریس را به یاد داریم و دوباره در سیزدهم نوامبر سال گذشته نیز شاهد یک اقدام ترویستی دیگر در فرانسه بودیم و هفته گذشته نیز بار دیگر این حملات را در بروکسل مشاهده کردیم. آیا این حملات بیانگر آن است که ما تروریست‌های داعش را در اروپا دست‌ِکم گرفته‌ایم؟ وی در پاسخ گفت: مدتهاست فرض ما بر این استوار بوده است که عناصر تروریستی داعش در غرب بر مبارزان و حمله‌جویان مستقل و «منزوی»، متمرکز شده‌اند. به همین خاطر برای بسیاری از سرویسهای امنیتی تعجب برانگیز بود که گروه تروریستی داعش توانسته است حملات به نسبت پیچیده ای را به سرعت و به طور تهاجمی و متهورانه سازماندهی کند.
خبرنگار اشپیگل پرسید: یعنی منظور شما آن است که بسیاری از همین سرویسهای امنیتی در ارزیابی و شناختشان از گروه تروریستی داعش به بیراهه رفته اند؟ نویمان پاسخ داد: مقام عالی‌رتبه یکی از سرویسهای اطلاعاتی (غربی) به من گفت: به جز انگلیس، هیچ کس آنچه را که ما با چشمانمان (از حضور تروریسم در اروپا) دیدیم، پیش بینی نکرده بود. هر چند آمریکایی‌ها نیز در این زمینه هوشیار و بیدار بوده‌اند و همواره در خصوص بسیاری از سناریوها هشدار می دهند؛ اما در عین حال هیچ اقدام جدی را تاکنون صورت نداده‌اند.
وی همچنین افزود ژانویه سال 2015 بود که دولت اسلامی، گروه‌هایی را در سوریه تشکیل داد که بعدها به اروپا بازگردانده شدند و مأموریتشان آن بود که دست به اقدامات خشونت‌طلبانه بزنند. مشاهده می کنید که این تحولات خیلی ساده مورد بی‌توجهی قرار گرفتند.
نویمان در پاسخ به این پرسش که آیا چنین افرادی را در آلمان هم داریم که با هدف انجام یک چنین مأموریت‌هایی از سوریه به اروپا بازگشته باشند، خاطر نشان کرد: بله. البته که داریم. وی همچنین اظهار داشت: حدود پنج تا شش هزار اروپایی وابسته به گروه تروریستی داعش به سوریه یا عراق رفته اند. به نظر می‌رسد پانزده درصد از این افراد کشته شده باشند و بین بیست و پنج تا پنجاه درصدشان نیز هم اکنون به اروپا بازگشته اند. البته این بدان معنی نیست که هر تمامی آن‌هایی که به اروپا بازگشته‌اند قصد مبارزه و جنگ دارند. عکس این موضوع را می‌توانیم در خصوص شکل‌گیری گروه القاعده به یادآوریم. چون ده سال قبل شاید شمار وابستگان به این گروه، دویست نفر هم نبود اما افزایش آماری آنها این استعداد و ظرفیت را دارد که چهار رقمی نیز بشود؛ ضمن آنکه اکنون تنها افراد بازگشته از عراق و سوریه مسأله‌ساز نیستند. آنها یکسری حامیانی نیز در اروپا دارند که تاکنون هرگز به سوریه سفر نکرده‌اند. صلاح عبدالسلام که مظنون اصلی حملات چندی پیش پاریس بود و چند روز پیش بازداشت شد از جمله همین افراد است. .وی در گذشته به سوریه سفر نکرده بود.
اشپیگل با اشاره به اینکه فقدان تبادل اطلاعات مربوط به مظنونان در سطح اروپا همچنان احساس می شود، پرسید: پس چرا با وجود استقرار مرکز مبارزه با تروریسم اروپا در «یوروپل»، آژانس پلیس اروپا و همکاری میان سرویسهای اطلاعاتی هنوز در این زمینه کمبود وجود دارد؟ این کارشناس مسائل امنیتی اروپا در پاسخ گفت: در حال حاضر ما یک پایگاه واحد دادهها برای دسترسی به اسامی افرادی که ممکن است تهدیدی برای امنیت عمومی باشند، در اختیار نداریم و حتی فهرستی از مظنونان رسمی هم نداریم. حزب چپ‌های پارلمان آلمان (بوندس تاگ) سال گذشته، درخواست اطلاعات اندکی را در این باره مطرح کرد و بالاخره معلوم شد که بانک اطلاعات برای مبارزان خارجی حاوی داردای حدود دو هزار اسم است که حتی نیمی از اروپایی‌هایی را که در خارج از این قارهدر حال مبارزه‌اند، شامل نمی شود. تاکنون تنها پنج کشور این اطلاعات را گردآوری کرده‌اند.
نویمان همچنین افزود حتی پایگاه داده‌ای مربوط به گذرنامه‌های به سرقت رفته یا گمشده نیز بندرت در کشورهای اروپایی مورد استفاده قرار می گیرد. در نظر داشته باشید که ما در مورد یک مشکل فنی با هم صحبت نمی کنیم بلکه این مسأله، سیاسی است. چنانچه بخواهیم در حوزه «پیمان‌نامه شنگن» در اروپا به دنبال مرزهای باز باشیم بی‌شک به همکاری با این سازمان‌ها نیاز داریم. حتی آلمان نیز اقدامات بسیار اندکی را در این خصوص انجام داده است.
اشپیگل به عنوان آخرین پرسش از نویمان پرسید: از گفته های شما چنین برمی آید که نیروهای پلیس و سرویسهای امنیتی، شیوه‌های متفاوتی را برای جمع‌آوری و نیز تفسیر اطلاعات در پیش گرفته‌اند. همین طور است؟ نویمان گفت: برخی از این سازمان‌ها به اشتراک گذاری دادهها را ممنوع کرده اند. به طور مثال، در آلمان مقررات تفکیک اطلاعات پلیسی و سرویسهای امنیتی وجود دارد. این مقررات که از بعد از جنگ جهانی دوم بجا مانده است، توجیهی تاریخی دارد. به هر روی باید این حقیقت را پذیرا باشیم که بیشتر اطلاعات مربوط به تروریست‌های داعش در دسترس سرویسهای مخفی است. به همین خاطر به نظرم این معقول است که پلیس به این اطلاعات دسترسی داشته باشد. در حال حاضر نیروهای ضد ترورِ وابسته به سرویسهای اطلاعاتی با بخش‌های ضد‌ترور «یوروپل» همکاری نمی کنند که بدلیل وجود تهدیدهای تروریستی، توجیه منطقی ندارد.
انتهای پیام/