به گزارش خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در میان انبوه کتاب‌های داستان کوتاه، جلد اول قصه‌های امیرعلی را ورق زدم. متن داستان مرا شیفته کرد و وا داشت تا داستان‌هایش را بخوانم در این کتاب داستان‌های کوتاهی چون «روز اعلام نتایج کنکور»، «باز مهران عاشق شد»، «دسته گل همشیره»، «ارشمیدس زمان» و «مراسم عزاداری» دیده می‌شود. این کتاب نثری ساده، روان و خودمانی دارد که سبب می‌شود مخاطب راحت‌تر با کتاب ارتباط برقرار کند.
شخصیت جذاب «قصه‌های امیرعلی»، «مهران» است که نویسنده کتاب در جای جای اثر خود از وی سخن می‌گوید. آنچه این شخصیت را جذاب می‌کند، نظرات نویسنده اثر درباره شخصیت «مهران» است. البته این شخصیت بهانه‌ای است تا نویسنده کتاب، برخی رفتارهای اجتماعی را نقد کند.
نقد رفتار اجتماعی را می‌توان در داستان «باز مهران عاشق شد» مشاهده کرد. در این کتاب وی از فال قهوه و فال حافظ گرفتن سخن می‌گوید البته کوتاهی عباراتی که به این مسئله باز می‌گردد، مانند تلنگری بر ذهن خواننده وارد می‌شود. به خصوص آنجا که «امیرعلی نبویان» از فال حافظ گرفتن مداوم برای «مهران» گلایه می‌کند.
در این کتاب شخصیت مادر راوی داستان و «آذر خانم» وجود دارد که یکی از کشمکش‌های اصلی برخی داستان‌ها می‌شود. «امیرعلی نبویان» به بهانه این دو نفر از رقابت‌های زنانه سخن می‌گوید همین مسئله سبب می‌شود خواننده با کتاب همراه شود. داستان‌های «قصه‌های امیرعلی» از جامعه گرفته شده است و همین مسئله بر جذابیت داستان می‌افزاید. هر فردی با عشق‌های دوران دانشگاه، روز اول دانشگاه و قبول شدن در کنکور خاطراتی در ذهن دارد. خاطراتی که گاه در محیط پیرامونی وی رخ داده‌اند.
نثر داستان‌های «قصه‌های امیرعلی» به شیوه خاطره‌نویسی است همین مسئله صمیمیت بیشتری را برای مخاطب ایجاد می‌کند البته از زبان روان، ساده و به دور از تکلف نویسنده در این میان نمی‌توان غفلت ورزید. کتاب به گونه‌ای است که کمتر کسی می‌تواند آن را در یک روز به اتمام نرساند و لذت ادبی برای وی حاصل نشود.
انتهای پیام/