به بهانه‌ی فرا رسیدن سال نو با او در خصوص فراز و فرودها و کم و کیف اتفاقات سال 94 به گفتگو نشستیم.
* عملکرد تئاتر خصوصی در سال 94 را چطور دیدید؟
با اینکه در جریان کامل سیاستگذاری‌های کلان تئاتر خصوصی نیستم اما با آن موافقم. چرا که یکی از مزیت‌های خصوصی‌سازی در تئاتر ازدیاد و گسترش سالن‌های تئاتری است و این اتفاق امکان پیوند مردم با هنر تئاتر و همچنین اجرای آثاری را که دیده نشده‌اند را فراهم می‌کند.
* درد دل و حرف نگفته شما در سال 94؟
در طول سال‌ها فضای فرهنگی و هنری محدودیت‌های بسیاری را تجربه کرده که علت آن به ضعف‌های موجود در مدیریت فرهنگی و راه پیدا کردن سلایق شخصی در این امر برمی‌گردد و ماحصل آن تنها به ضرر فضای فرهنگ و هنر شده است.
* به نظر شما بهار تئاتر کی از راه می‌رسد؟
سیاستگذاران ما دغدغه فضای فرهنگی و هنری را ندارند و یا هنوز آن را حس نکرده‌اند و قبول ندارند که فرهنگ و هنر تا چه میزان می‌تواند در جهت سالم‌سازی جامعه قدم بردارد. لازم نیست فرهنگ به دنبال سیاست و یا سیاست به دنبال فرهنگ برود. این دو می‌توانند به هم کمک کنند، اما نیاز به حضور شخصی دغدغه‌مند برای آشتی این دو فضا و رخ دادن اتفاقات خوب وجود دارد.
* به بهار زندگی حرفه‌ای‌تان رسیده‌اید؟
هر اتفاق و حرکت فرهنگی زیر نظر سیاستگذاری‌های فرهنگی شکل می‌گیرد. به همین منوال فضای نمایشی نیز توسط ارگان‌ها و نهادها هدایت می‌شود. بهار زندگی حرفه‌ای هر هنرمندی نیز وابسته به این شرایط است. اگر در اداره کل این فضا بهاری رخ دهد آن به زندگی هنرمند هم سرایت می‌کند. در غیر این صورت هنرمند به تنهایی امکان ایجاد بهار را ندارد.
* آرزوی شهرام حقیقت‌دوست در سال 95؟
امیدوارم سالی را برای سالم زندگی کردن آغاز کنیم و دروغ، ریا، قضاوت‌های نابجا را کنار بگذاریم و به جای آنکه عقده‌هایمان را روی سر هم خالی کنیم تأثیرات مثبت از خود به جای بگذاریم.
انتهای پیام/