در این مطلب آمده است: محمد بن زاید آل نهیان، ولیعهد ابوظبی -که به سبب دست برداشتن اوباما از حسنی مبارک ناامید شده بود- به مقامات آمریکایی اعلام کرد که رئیس جمهوری «غیر قابل اعتماد» هدایت آمریکا را بر عهده دارد. ملک عبدالله دوم پادشاه اردن درباره آن چه که می دید تمایل غیر منطقی اوباما به فاصله گرفتن آمریکا از هم پیمانانش در جهان عرب و ایجاد یک هم پیمانی جدید با ایران -هم پیمان اسد- نگران بود.
او در محافل خصوصی اعلام کرد: «فکر می کنم ایمان من به قدرت آمریکا بیشتر از اوباما باشد.»
سعودی ها نیز از این روند خشمگین بودند. آنها مدت ها قبل از آن که اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شود به او اعتماد نداشتند. عادل جبیر، سفیر وقت عربستان سعودی در آمریکا، به مقامات بالادستی خود در ریاض اعلام کرد: «ایران قدرت بزرگ جدید در خاورمیانه است و اوباما قدرتی قدیمی است.»
تصمیم اوباما در حمله نکردن به سوریه، سبب بروز نگرانی هایی در سراسر واشینگتن نیز شد. جان مک کین و لیندسی گراهام -دو نفر از جنگ طلبان پیشرو در سنای آمریکا که به آنها وعده آغاز حمله داده شده بود، با شنیدن تصمیم جدید اوباما خشمگین شدند. این آسیب حتی در داخل دولت نیز مشهود بود. چند روز بعد اوضاع آشفته شده بود.
رئیس جمهور از کنگره خواست مجوز استفاده از اقدام نظامی را صادر کند و به سرعت کاخ سفید دریافت که کنگره تمایل کمی برای آغاز یک حمله دارد. زمانی که اخیرا با بایدن در ارتباط با تصمیمات اتخاذ شده درباره خط قرمز صحبت کردم، او به موضوعات جالبی اشاره کرد.
وی گفت: «مهم است که کنگره با شما درباره توانایی شما برای انجام یک اقدام همراهی کند.» او همچنین گفت: «اوباما به کنگره نرفت تا تأییدیه بگیرد. او همچنان با تردیدهایی همراه بود، اما می دانست که اگر می خواهد اقدامی انجام دهد باید رضایت مردم را داشته باشد.»
تردید آشکار کنگره، بایدن را متقاعد ساخت که اوباما حق داشت نگران باشد. بایدن این سوال را مطرح کرد که «اگر یکی از هواپیماهای ما ساقط می شد، چه اتفاقی رخ می داد؟ ما به حمایت مردم آمریکا نیاز داشتیم.»
در بحبوحه این سردرگمی ها، امداد غیبی در شکل ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه پدیدار گشت. در نشست گروه بیست در سن پترزبورگ -که یک هفته پس از تصمیم اوباما درباره سوریه برگزار شد- اوباما، پوتین را به کناری کشید و به رئیس جمهور روسیه گفت: «اگر او اسد را وادار کند از دست مواد شیمیایی خلاص شود، دیگر نیازی نیست ما از حمله نظامی استفاده کنیم.»
ظرف چند هفته، کری با همکاری سرگئی لاوروف همتای روس خود، روند خارج کردن زرادخانه تسلیحات شیمیایی را از سوریه مهندسی کردند، زرادخانه‌ای که تا آن زمان اسد حتی از اذعان به وجود آن خودداری می‌کرد.