به گفته محققان بریتانیایی، این یافته می‌تواند گامی بسیار موثر برای درمان کامل سرطان تلقی شود.
با وجود این، پزشکانی که این یافته‌های جدید را در کنفرانس سرطان سینه اروپا ارایه کردند می‌گویند نتایج به دست آمده نه هدف آنها بوده و نه انتظار آن را داشته‌اند.
آنها فقط در پی این بوده‌اند که چه طور در فاصله کوتاه میان تشخیص تومور و آغاز درمان برای برداشتن تومور این دو دارو می‌توانند موثر واقع شوند. نتیجه آن بود که وقتی جراحان آماده برداشتن تومور شدند، در بعضی از بیماران اثری از تومور نیافتند.
پروفسور جودیث بلیس، از موسسه تحقیقات سرطان لندن گفته اثربخشی (این داروها) 'فوق العاده' بوده است.
او به بی‌بی‌سی گفت: "شگفتی ما بیشتر از آن است که اثربخشی این داروها در دوره زمانی خیلی کوتاهی روی داده است."
به گفته پروفسور بلیس: "آنچه که آشکار است در برخی از بیماران تومور کاملا از بین رفته است. این واقعا حیرت انگیز است و بسیار سریع روی می‌دهد."
به عقیده این محقق سرطان ممکن است استفاده از این دو دارو منجر به آن شود که در آینده برخی از زنان مبتلا به سرطان پستان به شیمی درمانی نیازی نیابند.
این دو دارو، لاپاتینیب و تراستوزامب که به هرسپتین شهرت دارند پروتئینی اچ.ای.ار.۲ (HER۲) را هدف می‌گیرند. پروتئینی که در بسیاری از موارد سرطان سینه عامل رشد تومور شناخته می‌شوند.