شکارچیان می‌توانستند در هنگام شکار از غار شکارچیان بعنوان مخفیگاه استفاده کنند، زیرا موقعیت مکانی آن به گونه‌ای است که تا به آن نزدیک نشویم، از فاصله دور و از پایین به خوبی دیده نمی‌شود و شکارچیان می‌توانستند به راحتی در آن حرکات حیواناتی که در پایین و بخصوص در کنار سراب بودند را زیر نظر بگیرند.
در سال 1949 میلادی پروفسور "کارلتون کوون" در این غار به کاوش پرداخت و به آثار زیادی از دوره پارینه سنگی میانی تا عصر حاضر دست یافت.
از جمله این یافته‌ها می‌توان به ابزارهای سنگی، ابزارهای استخوانی، استخوان‌های جانوری، استخوان انسان نئاندرتال و سفال‌های دوران هخامنشی تا عصر حاضر اشاره کرد.
استخوان‌های جانوری کشف شده از غار شکارچیان به حیواناتی همچون گوزن، غزال، گاو وحشی، اسب سانان و گراز تعلق دارد.
علاوه بر آن مقدار زیادی ابزار سنگی شامل تیغه‌های سنگی و تبرهای بادامی شکل بدست آمد. طی این کاوش بخشی از استخوان ساعد انسان نئاندرتال کشف شد که شباهت‌هایی با نمونه‌های بدست آمده از خاورمیانه و اروپا دارد.
کشف استخوان انسان نئاندرتال در غار شکارچیان گواه حضور انسان نئاندرتال در ایران بویژه منطقه زاگرس و بیستون است.
غار شکارچیان در تاریخ 19 اسفند 1380 به شماره 4889 در فهرست اثار ملی کشور به ثبت رسید.
انتهای پیام/