به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در ادامه یادداشت «عصر ایران» آمده است: هرکه نداند تصور می‌کند که او سرمربی فاتح جام ملت‌های آسیا یا مسئول فنی تیم رسیده به المپیک و جام جهانی است. مردی که با کارنامه حدف تیم ملی امید اگر پاسخگو هم نبود باید سکوت می‌کرد حالا شمشیر از کمر کشیده و به جان کی‌روش افتاده و از همه هم طلبکار است. فقط یک نفر باید از او بپرسد که فوتبال و هوادارانش چه چیزی به مایلی‌کهن بدهکارند؟ یعنی چه اتفاقی افتاده که ایشان به خودش اجازه بدهد راست راست راه برود و با وجود کارنامه غیرقابل توجیهش مدام در مورد تیم ملی حرف بزند؟
تیم ملی امید ایران یک ماه پیش حذف شد؛ تیمی که به شهادت کارشناسان یکی از بهترین تیم‌های امید پس از انقلاب بود؛ تیمی که البته به دلیل ایرانی بودن کادر فنی‌اش به خوبی می‌شد پیش‌بینی کرد که به جایی نمی‌رسد. با این همه و در همان روزهایی که تیم ملی امید درگیر تمرینات بود هم باز محمد مایلی‌کهن باری از روی دوش تیمش برنداشت. مایلی‌کهن در مدت سرپرستی‌اش بیش از اینکه در مورد سرمربی تیم امید صحبت کند، در مورد سرمربی تیم ملی بزرگسالان حرف زد و عملا تمرکز را از تیم فنی و بازیکنان گرفت.
سرپرست تیم امید هرچند مدعی است که کی‌روش باید بابت زحمتی که می‌کشد دستمزد دریافت کند اما انگار چنین قانونی را برای خودش جاری نمی‌دانست. او سرپرست تیم ملی امید بود و سرمربی استفعا داد و یک مدت تیم بدون صاحب ماند. او سرپرست تیم بود و قراردادش را امضا کرد و در جشن خداحافظی حاضر بود اما سرمربی‌اش حتی قرارداد هم نداشت. مایلی‌کهن که مدام در مورد حقوق میلیاردی کی‌روش طلبکارانه همه را زیر سوال می‌برد، جایی مجبور به پاسخگویی نشده که بابت کدام کارش حق دارد 1000 تومان از فدراسیون فوتبال پول بگیرد؟ او توضیح نداده این همه طلبکاری برای چیست وقتی که به عنوان کسی که استخدام فدراسیون است مدام در برنامه‌های مختلف فدراسیون را به چالش می‌کشد؟ نگفته چطور درآمدش حتی به اندازه 10 ریال درست است وقتی که سرمربی تیمش رضایت ندارد و دست آخر مجبور به استعفا می‌شود و باز مایلی‌کهن خبر ندارد. مایلی‌کهن این روزها چیزی را از کی‌روش طلب می‌کند (کار در برابر حقوق) که رسماً خودش از انجام آن طفره می‌رود.
مایلی‌کهن در روزهایی از زمین و زمان طلبکار است که باید پاسخگو هم باشد. او اما از پاسخگویی فقط جواب سربالا دادن را بلد است؛ مثلا از او بپرسند که چرا تیم ملی نرفت به المپیک؟ و جواب بدهد مگر قبلا رفته بود؟ یا از بپرسند که چرا صعود نکردیم و جواب بدهد مگر در جام‌جهانی از گروهمان صعود کردیم؟ او صحبت‌ها و طلبکاری‌هایش بر همان منطقی استوار است که مجید جلالی در برنامه نود ارائه کرد. منطقی که طبق آن مجید جلالی اعلام کرد که زیرساخت‌های لازم برای حضور در المپیک اصلا وجود نداشته و کلا پرسید مگر قرار بود به المپیک برویم؟ این منطق می‌گوید اگر من (مربی ایرانی) روی نیمکت تیم ملی بودم می‌توانم زیرساخت‌ها را بهانه کنم اما اگر هر مربی خارجی روی نیمکت نشست باید با «عباس آقا» مقایسه شود.
منطق ضعیف و حرف‌های نقض غرض محمد مایلی‌کهن بماند؛ کاش یک نفر بگوید مایلی‌کهن چه چیزی را طلب دارد؟ او برای فوتبال چه کار کرده یا فوتبال ایران چه گناهی کرده که باید دچار مایلی‌کهن باشد؟ مایلی‌کهن چه چیزی را می‌خواهد که باید در اختیارش بگذارند؟ تیم ملی امید، تیم سایپا، تیم ... مگر در سال‌های اخیر تیم‌های مختلف نداشته و به زمین گرم نزده؟ دیگر طلبش از مردم چیست؟ چه چیزی می‌تواند او را متقاعد کند که کمی هم به فکر آرامش فوتبال باشد؟
منبع:ایسنا