به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه انگلیسی گاردین در مطلبی نوشت: برای آن دسته از انگلیسی ها که نسبت به یورو بدگمان هستند فرصتی پیش آمده تا مسیر تاریخ را دگرگون کنند. بحث و استدلال درباره اروپا دو تن از نخست وزیران حزب محافظه کار انگلستان– مارگارت تاچر و جان میجر – را با چالش رو در رو کرد و تاکنون حزب های کارگر و محافظه کار را دچار شکاف کرده است.
ولی در 23 ژوئن (2 تیر) می توان موضوعی را که این همه بر بگومگوهای سیاسی سیطره داشته حل و فصل کرد. می توان این را از مردم انگلستان پرسید: «آیا انگلستان همچنان عضو اتحادیه اروپا بماند یا از آن جدا شود؟»
از خیلی جهات شرایط نمی توانست برای بدبین ها بهتر از این باشد. اتحادیه اروپا دچار بحران پناهجویان است و این بحران، منطقی بودن باز ماندن مرزها را زیر سوال برده است. در انتخابات تابستان این بحران شاید به اوج خود برسد.
اگر آرمانشهرِ باز گذاشتن مرزها را بسیاری نشانه ای از شکست اروپا بدانند، پروژه ای که در دل بلندپروازی های اقتصادی بود (یعنی ارز یکسان) نیز نشانه ای از شکست قلمداد می شود. یورو قرار بود چسبی باشد تا کشورهای قاره اروپا را در اتحادیه ای اقتصادی چسبیده به هم نگه دارد. به جایش، اکنون مایه جدایی مردم شده که نشانه اش در دردسرهای یونان آشکار است. اقتصاد اتحادیه اروپا و ناحیه یورو کند است و بسیار کندتر از اقتصاد انگلستان رشد می کند.
دیوید کامرون با این پیش زمینه کوشیده تا عضویت انگلستان در اتحادیه اروپا ادامه داشته باشد. ولی اهل شک دلیل می آورند و کمابیش حق دارند که او نتوانسته دگرگونی راستینی در اتحادیه اروپا برای محدود کردن مهاجرت پدید آورد و برنامه های او برای پیشگیری از مزایای دوران کار، بسیار عقب تر از چیزی است که وعده داده بود.
کسانی که درباره یورو تردید دارند می توانند دلیل بیاورند که اگر انگلستان از این اتحادیه بیرون برود وضع شان بهتر خواهد شد و آن گاه خواهند توانست جلوی مهاجرت به انگلستان را بگیرند و بیرون از اتحادیه به توافق های بازرگانی خوب و تازه ای برسند.
ولی آنها بین خودشان نیز یکدست نیستند و با خشم درباره این گفتگو می کنند که انگلستان دقیقا چه چیزی را باید پشت سر بگذارد و پس از آن به چه چیزی بپیوندد. آنها هیچ برنامه همگانی که بر سرش همدلی داشته باشند ندارند.
انتهای پیام/