به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، شهروندان بارسلونا، ادینبرو، نوک، مونترال و تایپی از تجربه زندگی خود در این شهرها میگویند. نکته مشترک تمام این مناطق این است که به سختی به دنبال استقلال هستند.
مردم یک منطقه ممکن است بنا به دلایل فرهنگی، زبانی و یا اختلافات سیاسی خواستار استقلال یافتن از نظام حاکم باشند. دو نمونه اخیر، مردم کاتالونیا و اسکاتلند هستند.
آزادی و استقلال سیاسی همیشه هدف غایی نیست و حتی در برخی موارد ممکن است که جنبش شکل گرفته به ثمر نرسد. اما فارغ از تمام این موارد، اهالی بومی منطقه با غرور فرهنگی و استقلال جغرافیایی از محل زندگی خود یاد می‌کنند. ما با برخی از مردم این مناطق صحبت کردیم تا بفهمیم دقیقا چه حال و هوایی دارند.
کاتالونیا، اسپانیا
کاتالونیا پیشتر به صورت خودمختار عمل کرده و در سپتامبر 2015 شخصی را انتخاب کردند که قول جدایی در 18 ماه را به آن‌ها داده است. بنابراین، سال آتی میلادی برای این منطقه بسیار مهم خواهد بود.
یکی از ساکنان شهر بارسلونا که از فنلاند به آنجا رفته می‌گوید: «نگرش‌ها در این منطقه بسیار متفاوت است. به نظرم باید به حرف مردمِ هر منطقه گوش داد. فکر می‌کنم که مردم قدرت کافی برای این کار را دارند و اگر نیاز باشد از آن استفاده خواهند کرد.»
البته برخی دیگر چندان با خوش‌بینی به آن نگاه نمی‌کنند. پائول کنده که از مکزیکوسیتی به آنجا رفته می‌گوید: «مشخص نیست پس از استقلال این کشور بتواند عضو اتحادیه اروپا خواهد شد یا نه. علاوه بر آن، در حال حاضر برخی از شرکت‌ها به دلیل اتفاقات احتمالی تصمیم گرفتهاند که از این منطقه نقل مکان کنند.» گروهی دیگر نیز در مورد پیوستن کشور مستقل احتمالی به منطقه یورو تردید دارند.
اسکاتلند، بریتانیای کبیر
در سپتامبر 2014 یک رفراندوم ملی در اسکاتلند انجام شد و در آن از مردم پرسیده شد که «آیا می‌خواهند که اسکاتلند کشوری مستقل باشد؟» حدود 45 درصد مردم پاسخ مثبت و حدود 55 درصد نیز پاسخ منفی دادند.
ادینبرو
حتی آن دسته از کسانی که به دلایل اقتصادی رای مخالف دادند هم همچنان به استقلال فرهنگی اسکاتلند گرایش دارند. مارک از شهروندان اسکاتلندی می‌نویسد: «مردم اسکاتلند به فرهنگ و میراث متمایز خود می‌بالند. سنت‌های محلی، غذاهای و همچنین فرهنگ اسکاتلند طرفداران زیادی بین اهالی دارد و مردم به ستاره‌های ورزشی و غیرورزشی خود افتخار می‌کنند.
گرینلند، دانمارک
درست مانند اسکاتلند که جزوی از بریتانیا است، گرینلند نیز منطقه‌ای خودمختار در قلمرو دانمارک است. قدمت سکونت در گرینلند به دوران پیش از تاریخ بازمی‌گردد، اما نروژ و ایسلند و دانمارک همواره بر سر آن مناقشه داشته‌اند. سرانجام اما در سال 1814 میلادی مستعمره دانمارک شد.
مردم گرینلند در سال 2008 به گسترش خودمختاری خود رای دادند و در حال حاضر کنترل کامل بر سر نظام قضایی، استفاده از معادن، هواپیمایی و پلیس خود دارند، اما روابط خارجی و دفاع از تمامیت ارضی آن همچنان بر عهده دانمارک است. جمعیت پایین گرینلند به معنای عدم جدایی نزدیک گرینلند از دانمارک است.
«نوک» پایتخت و بزرگترین شهر گرینلند است. جانوس یکی از اهالی نوک می‌گوید: «استقلال در عمل دشوار است، زیرا جمعیت گرینلند خیلی کم است. علاوه بر آن، اقتصاد ما به پول دانمارک وابسته است و دانمارکی‌های زیادی در اینجا مشغول به کار هستند.
کبک، کانادا
در سال 1995 یک نظرسنجی برای استقلال استان کبک کانادا صورت گرفت و کبک تنها چند رای با استقلال فاصله داشت. رای منفی در آن رفراندوم 50.58 درصد بود، اما گرایش به استقلال همواره از نظر سیاسی و فرهنگی در کبک زنده بوده است.
مونترال کانادا
در حالی که در مابقی استان‌های کانادا بیشتر مهاجران سکونت می‌کنند، استان کبک به فرهنگ فرانسوی خود می‌بالند و آن را مایه تمایز می‌دانند. کریستیان اسکات از ساکنین منطقه می‌گوید: «زبان و فرهنگ فرانسوی حاکم در کبک در کنار نظام آموزشی فرانسوی باعث شده تا اهالی منطقه حس متفاوت بودن داشته باشند.»
بر اساس قوانین کبک، تمامی علائم و نشان‌ها باید به زبان رسمی یعنی فرانسه باشد. البته انگلیسی زبانان در مونترال، بزرگترین شهر استان کبک، می‌توانند به راحتی در شهر جابجا شوند.
تایوان، جمهوری خلق چین
حزب پیشروی دموکرات در ماه ژانویه توانسته برنده انتخابات ریاست جمهوری در تایوان باشد. این حزب باری دیگر بر استقلال و خودمختاری تایوان از چین صحه گذاشت. به دلیل شرایط حساس سیاسی، اکثر جمعیت تایوان در قبال مسئله استقلال سکوت کرده‌اند، اما عده‌ای نیز خودشان را بیش از اینکه چینی بدانند، تایوانی می‌دانند که این مسئله می‌تواند بر طبل جدایی تایوان بکوبد.
مردم تایپه، پایتخت تایوان، به وفور در مورد سیاست و استقلال حرف می‌زنند. در دوران انتخابات، کمپین‌های مختلف از بنرها و پرچم‌های ملی در شهر استفاده می‌کنند.
منبع:فرادید
انتهای پیام/